Σας ευχαριστώ για την αγάπη...

                 

Όπου υπάρχει μεγάλη αγάπη,

υπάρχουν πάντοτε θαύματα"

Willa Cather

Αμερικανίδα αρθρογράφος

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την ημέρα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ο Δημότης" το άρθρο "Αιέν Αριστεύειν Ελένη". Η δημοσιογραφική μου μητέρα, η ιδιοκτήτρια της πειραϊκής εφημερίδος, η κυρία Κρυσταλλία Ραΐση, με ιδιαίτερη χαρά κι υπερηφάνεια έγραψε ένα άρθρο αναφερόμενη στο αγαπητό της "παιδί" με άφθονο το αίσθημα της στοργής, πλημμυρισμένη από το ζεστό μητρικό της ένστικτο.

Ήμουν 16 χρονών όταν πάτησα στο πλατύσκαλο του "Δημότη". Ήταν Σεπτέμβριος του 1992. Ξύπνησα νωρίς εκείνο το πρωί και διάβασα γρήγορα τα μαθήματά μου. Μαθήτρια της Ά Λυκείου στο 1ο Λύκειο Πειραιά, ήμουν απογευματινή στο σχολείο κι έτσι είχα όλο το πρωινό στη διάθεσή μου για να φέρω εις πέρας το σχέδιο που τριβέλιζε το μυαλό μου για αρκετό καιρό εκείνη την εποχή... Έβαλα παραμάσχαλα ένα ντοσιέ με δείγματα γραφής-σχολικές εκθέσεις που είχα μέχρι τότε στο ενεργητικό μου και με το παιδικό θάρρος που διέκρινε την αγνή κι αισιόδοξη νιότη μου, πήρα το δρόμο για την πιο παλιά εφημερίδα του Πειραιά! Μην έχοντας την παραμικρή ιδέα ποιους πρόκειται να συναντήσω και εντελώς απληροφόρητη για τη λαμπρή πορεία που είχε διαγράψει στον πειραϊκό χώρο η εφημερίδα, χτύπησα την πόρτα του Δημότη στην οδό Υψηλάντου... Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και η κυρία Ραΐση υποδέχτηκε το ανήσυχο πιτσιρίκι με ευγένεια και ενθουσιώδη περιέργεια στο ιστορικό τυπογραφείο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη λάμψη και τη δυναμικότητα αυτής της αξιαγάπητης γυναίκας που από εκείνη την ημέρα της γενναίας επίσκεψης με αγκάλιασε δείχνοντας σεβασμό, διώχνοντας ως δια μαγείας το φόβο που είχε κυριέψει την άπειρη μορφή μου. Με ρώτησε το λόγο της επίσκεψης κι εγώ κόκκινη από ντροπή μα αποφασισμένη να μην κάνω πίσω, άφησα το ντοσιέ με τις εκθέσεις μου πάνω στο γραφείο της. Αμέσως μετά αναφέρθηκα στα κολακευτικά λόγια της καθηγήτριάς μου, της κυρίας Αργίτη (1ο Πειραιά τότε), που επαινούσε τα γραπτά μου διαβλέποντας την υπόσχεση μιας καλής γραφής, αρχής γενομένης από την καλή βαθμολογία των εκθέσεών μου. Της είπα επίσης πως αποζητούσα να γράψω δημόσια για να ακουστούν οι απόψεις μου στον κόσμο, μήπως και καταφέρω να κάνω τους ανθρώπους καλύτερους (ονειροπόλα από κούνια). Η κυρία Λίτσα εξεπλάγην μα δεν με αποπήρε για το μεγαλεπήβολο όραμά μου. Χαμογελαστή και καλοσυνάτη όπως ήταν, μου είπε πως θα χαιρόταν πολύ να συνεργασθεί μαζί μου και πως θα 'πρεπε να συμφωνήσουμε την αμοιβή μου. Πρότεινε μέχρι να ενηλικιωθώ να πληρώνομαι μηνιαίως με δωρεάν εισιτήρια για διάφορες εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα στα θέατρα και στις δημοτικές αίθουσες του Δήμου Πειραιά. Δώσαμε τα χέρια κι ενώ πετούσα απ' τη χαρά μου, επικυρώσαμε τη συμφωνία με τη δέσμευση από μέρους μου να προμηθεύω την εφημερίδα με ένα άρθρο την εβδομάδα. Έτσι το πιτσιρίκι που πέρασε το κατώφλι σαν σχολιαρόπαιδο, χρίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά ως η νέα και πολλά υποσχόμενη αρθρογράφος της πιο φημισμένης εφημερίδας του Πειραιά. Έφυγα τρέχοντας από το τυπογραφείο γεμάτη από ιδέες και όνειρα κι έφτασα στο σπίτι και ρίχτηκα μανιωδώς στο γράψιμο. Όταν είδα δημοσιευμένο το πρώτο μου άρθρο, χοροπηδούσα στο δωμάτιό μου και δεν χόρταινα να βλέπω το όνομά μου να δεσπόζει έντονο και μεγαλοπρεπές-για τα δικά μου μάτια- κάτω από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. 

Από τότε πέρασαν 25 χρόνια και η συμφωνία άλλαξε μέσα στη ροή του χρόνου (λόγω αμέτρητων υποχρεώσεων γράφω όποτε μπορώ) όμως η αγάπη που πήρα από την οικογένεια του Δημότη που όσο μεγάλωνα εγώ τόσο δυνάμωνε κι αυτή, έγινε έκτοτε μια ισχυρή οικογενειακή φιλία που με συντροφεύει σε όλες τις δραστηριότητές μου και στις σημαντικότερες στιγμές της ζωή μου, με αποκορύφωμα το άρθρο-φόρο τιμής της κυρίας Ραϊση στην πολυετή σχέση μας! Η κυρία Ραΐση όλα αυτά τα χρόνια δεν λογόκρινε ποτέ τα άρθρα μου και δεν άλλαξε ούτε μία λέξη από τα γραπτά μου, που ίσως μερικές φορές να έδειχναν άπειρα και τολμηρά και να χρειάζονταν περαιτέρω επεξεργασία από μια πιο έμπειρη πένα. Αντιθέτως εκείνη με ενθάρρυνε για την ευαισθησία μου και προωθούσε με θέρμη τα προοδευτικά άρθρα μου που τα χαρακτήριζε τότε ο έντονος αυθορμητισμός του νεαρού της ηλικίας μου. Όταν τη ρωτώ καμιά φορά τι την ώθησε να δώσει βήμα και δημοσιογραφική φωνή σε ένα μικρό κοριτσάκι, εκείνη το ίδιο διορατική και στοχαστική όπως τότε μου απαντά δίχως να κάνει δεύτερη σκέψη: "Μου άρεσαν τα γραπτά σου για τη φρεσκάδα τους κι εκτίμησα το θάρρος σου και την αγάπη σου για τη γραφή..."

Συγκινούμαι όταν ανατρέχω στο παρελθόν στα χρόνια που έγραφα με πάθος στις στήλες του Δημότη. Άφησα το όνομά μου κάτω από εκατοντάδες άρθρα στο πλούσιο αρχείο της εφημερίδας χάρις στην αγάπη αυτής της αξιοθαύμαστης γυναίκας. Δεν προβάλω το άρθρο αυτό για να ευλογήσω τα γένια μου. Θέλω να εκφράσω δημόσια την ευγνωμοσύνη μου για τη ζεστή συντροφιά και την αληθινή αγάπη που έλαβα σε αυτήν τη δεύτερη οικογένεια που στα χρόνια της αθωότητάς μου με βάπτισε με την εκτίμησή της στη χάρη μιας ακμαίας αρθρογράφου, κάνοντας τ' όνομά μου γνωστό σε ολόκληρο τον Πειραιά. 

Αγαπημένη μου κυρία Λίτσα, σας ευχαριστώ που με βάλατε στην καρδιά σας και δώσατε αξία σε ένα ρομαντικό πιτσιρίκι που αποζητούσε να εκφράσει τις ανησυχίες του στον κόσμο. Τώρα μεγάλωσα και σας ευγνωμονώ, αναπολώντας το μελάνι και τη μυρωδιά του χαρτιού που πάνω του ψήθηκα, εξελίσσοντας τις δυνατότητες της παρανοϊκής γραφής μου... 

Θα θυμάμαι πάντοτε εκείνη την ευλογημένη μέρα της γνωριμίας μας!

Με πειραϊκούς χαιρετισμούς κι αμέριστη αγάπη...

 Ελένη Ψαρρά

"Το παιδί σας"

Η καθολική έννοια του αγαθού της διάσωσης

"Η μεγαλοπρέπεια του κόσμου θα

  βρίσκεται πάντοτε σε συμφωνία

  με το μέγεθος της ψυχής εκείνου 

  που τον αγναντεύει"

  Χάινριχ Χάινε

  Γερμανός ποιητής

Δεν μπορείς να σώσεις ολάκερο τον κόσμο υπό τους όρους των πραγματικών του διαστάσεων. Είναι πολύ βαρύς και τα μεγέθη του πολύ μεγάλα για δυο μοναχικούς ώμους. Θα ήταν όνειρο πλανεμένο και ένα γελοίο παραμύθι να στοχάζεσαι μια ουτοπία.

Η σωτηρία είναι μια έννοια διφορούμενη καθώς η ανθρώπινη υπόσταση διχοτομείται εν τη γενέσει της, στη δυαδικότητα του σώματος και της ψυχής, με δομημένο στα θεμέλια αυτών των δυο τον βιολογικό κώδικα της αγάπης. Η πνευματική σωτηρία είναι ισοβαρής και ισομεγέθης όταν την καθίζεις στο ζύγι αντικριστά από τη διάσωση της ζωής ενός θύματος. Μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο ανατάσσοντας τον καρδιακό ρυθμό του ή σταματώντας την αιμορραγία του, μα μπορείς επίσης να μεταγγίσεις λίγη από τη φωτεινότητα της ψυχής σου, διασώζοντας την παραστρατημένη του ύπαρξη όταν το έχει ανάγκη. Είναι ένα είδος επουράνιας ευλογίας όταν στρατεύεται το χρέος του δυνατού για το καλό του αδύναμου. Το άγγιγμα της προσφοράς που αναπαριστά τη θεϊκή παρέμβαση στα μάτια του διασωθέντος, μπορεί να τον οδηγήσει με ασφάλεια σοφότερο, έχοντας το σημάδι της ευγνωμοσύνης σε ένα νέο ξεκίνημα, σε έναν καλύτερο εαυτό...

Διασώστης δεν είσαι μόνο όταν τα χέρια σου απλώνονται και προστατεύουν ένα ζωντανό ξεγελώντας σε μία στιγμή την κολασμένη επιθυμία του θανάτου, μα κι όταν θα βρεθείς μπροστά σε έναν "νεκρό" και τον καθοδηγήσεις από την πνευματική ανυπαρξία στα σταυροδρόμια της ορθής σκέψης.

Έτσι σώνονται οι ζωές κι έτσι λυτρώνονται οι ψυχές τους. Με αυτόν τον τρόπο θ' αντέξεις κι εσύ να προχωράς ανάμεσα στα θύματα, υπενθυμίζοντάς τους, κάθε τόσο, τις αξίες της ζωής που λησμονούνται και δύουν με φόντο το ανθρώπινο στερέωμα..

Σώσε όσους μπορείς αγναντεύοντας τον κόσμο από ψηλά για το χατήρι τους. 

Καλή Χρονιά! Ευλογημένο έργο σε όσους διαλογίζονται με το αγαθό της διάσωσης.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Νυχτερινή πτήση

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που είδα για πρώτη φορά τον Χιονάνθρωπο του Raymond Briggs. Ήμουν μικρό παιδάκι... Από εκείνη την όμορφη χριστουγεννιάτικη μέρα δεν μπορώ να ξεχάσω τη μαγεία που ένιωσα όταν είδα τη νυχτερινή πτήση του James μέσα στην αγκαλιά του τρυφερού χιονάνθρωπου. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή αναζητώ τον παιδικό μου φίλο και τη μοναδική πτήση επάνω από τα χιονισμένα βουνά και τις παγωμένες θάλασσες. 

Δείτε με τα παιδιά σας αυτή τη γλυκιά ταινία! Ονειρευτείτε μαζί τους κατά τη διάρκεια της νυχτερινής πτήσης. Δεν έχει μείνει τίποτε άλλο για να ευχαριστεί την άχαρη και σκληρή πραγματικότητα της άχρωμης επιβίωσής μας, παρά μόνο η αναβίωση της παιδικής μας φαντασίας. 

Ώρα να πετάξω μακριά, ανάμεσα στις νιφάδες του λευκού χιονιού μέσα στα χέρια του χιονάνθρωπου! Ταξιδέψτε μαζί μου ακολουθώντας τον σύνδεσμο και δείτε το συγκλονιστικό "We walking in the air". 

https://youtu.be/ubeVUnGQOIk

Καλά Χριστούγεννα με τη μαγεία της νυχτερινής πτήσης! 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Πλατιά χαμόγελα σε μια Αγέλαστη Πολιτεία

                                              

 Όταν ψάχνεις για θαύματα πρέπει να έχεις διαρκώς την καρδιά σου ανοιχτή... Κι όταν θα βρεις κάτι που θα τραβήξει τ' απομεινάρια της χαμένης σου ζωντάνιας απ' τα υπόγεια της απόγνωσης, πρέπει να το φωνάξεις...

Πώς θα ήταν άραγε αν ζούσαμε σε έναν κόσμο που δε θα υπήρχε καμία διάκριση ανάμεσα στα παιδιά που γεννιούνται διαφορετικά και στα παιδιά που λέγονται "κανονικά"; Να χαίρονται και ν' αγαπιούνται με ίση αγάπη και χαρά σαν να γεννήθηκαν με τις ίδιες αξιώσεις και τις ίδιες προσδοκίες. Να χανόταν μονομιάς η σκιά της προκατάληψης και στη θέση της να καθηλωνόταν θριαμβευτικά το αξίωμα της αποδοχής.

Τα κορίτσια των Ιδρυμάτων "Μ.Κόκκορη" και "Ψαραύτειο" που έχω την τιμή να έχω μαθήτριες στο κολυμβητήριο, μοιράστηκαν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες με τις εργασιοθεραπεύτριες τους που φοιτούν στο ΙΕΚ ΑΛΦΑ και όλες μαζί ανέβηκαν στη σκηνή ενσαρκώνοντας ρόλους για το έργο "Αγέλαστη Πολιτεία".

Είναι προνόμιο να είσαι θεατής σε κάτι τόσο καλοπροαίρετο και αυτούσιο. Να κοιτάς και να σκέπτεσαι και κάπου-κάπου να δακρύζεις από συγκίνηση. Υπάρχει τόση δύναμη κρυμμένη πίσω από τη γενναία απόφαση της καλής θέλησης. Είναι επιλογή μας η οπτική που θα διαλέξουμε για να κοιτάξουμε τον κόσμο. Μια οπτική απελευθερωμένη από τον προσδιορισμό της ανωτερότητας. Χωρίς ταυτότητες και στοχοποίηση της αδυναμίας του άλλου. Όταν γεννιέσαι διαφορετικός, να γεννιέσαι τυχερός για την περίσσια αγάπη που πρόκειται να λάβεις.

Ευχαριστώ τα παιδιά που ανασήκωσαν τη ναυαγημένη μου ύπαρξη απ' τ' απύθμενα σκοτάδια στην καθαρότητα του φωτός. Αναπνέω για τέτοιες στιγμές και ονειρεύομαι το ξημέρωμα της ελπίδας. Φτιάξατε έναν παραμυθένιο κόσμο για τα δικά μου μάτια, όπως ακριβώς τον επιθυμώ να είναι!

  Συγχαρητήρια σε όλους! Σας αγαπώ!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Προς Βηθλεέμ...

Την Άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη

-ποιος δεν το ξέρει-

των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα

λάμπει τ' αστέρι

Κι όποιος το βρει μες στ' άλλα

αστέρια ανάμεσα και δεν το χάσει,

σε μια άλλη Βηθλεέμ

ακολουθώντας το μπορεί να φτάσει

Νύχτα Χριστουγεννιάτικη

Γεώργιος Δροσίνης

Κάθε χρόνο μια καινούρια Βηθλεέμ σε περιμένει. Ακολούθησε το άστρο της αναγέννησης σαν τους μάγους που ξεχύθηκαν στο μονοπάτι της αναζήτησης. Δεν είναι για τον προορισμό. Είναι για το νόημα και την κατεύθυνση. Η θεϊκή παρέμβαση μετουσιώνεται στη λάμψη του άστρου θυμίζοντας το θαύμα της Γένεσης και τη σπουδαιότητα της κατανόησης της ζωής. Δεν έχει σημασία αν είσαι βασιλιάς ή βοσκός. Η φύση δεν κάνει διακρίσεις. Σε χρειάζεται! Είναι ανάγκη να εκπληρώσεις το σκοπό.. Κάθε τέτοια εποχή πρέπει ν' αναρωτηθείς για να καταλάβεις: "Γιατί είμαι εδώ;" 

Πόσο θα ήθελα να ήμουν ένας απ' τους μάγους... Να χαράξω την πορεία μου έχοντας στον εξάντα μου τις συντεταγμένες ενός ασυνήθιστα φωτεινού ουράνιου σώματος... Να νιώσω την ελπίδα ν' ανασηκώνει τα φτερά της μικροσκοπικής μου ύπαρξης, διασχίζοντας τον δρόμο προς τη Βηθλεέμ. Ζηλεύω τους μάγους γι' αυτό το ταξίδι... Ήξεραν πως πέρα απ' τη σοφία και τα πλούτη τους, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό. Η υπέρτατη γνώση για την απαρχή της ζωής. Άφησαν πίσω τους την Περσία κι αναζητώντας το θαύμα, βρήκαν τη δική τους Βηθλεέμ. Όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται, πάντοτε θα υπάρχει μια Βηθλεέμ γι' αυτούς που ψάχνουν. Αρκεί μόνο ν' αποφασίσεις να ξεκινήσεις για το ταξίδι...

Καλή πορεία!

Χρόνια Πολλά!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Ανεπαρκής

 ''Ποτέ να μην είσαι ευχαριστημένος.

  Όλο το μυστικό βρίσκεται εκεί..."

  Jules Renard

Είμαι ο μοναχικός τύπος που ψάχνει για θαύματα. Περιπλανιέμαι κι αναζητώ...

Είμαι το πρόσωπο πίσω απ' τη μάσκα. Αυτός που δεν αρκείται στο τίποτα. Δεν φοβάμαι να πέσω στο κενό για μια ιδέα και να βάλω το κεφάλι μου στο στόμα του κτήνους για την αγάπη. Δίνομαι για μια ευχή κι ένα όνειρο. Κατακτώ τον κόσμο και δεν ευχαριστιέμαι... Είμαι το τίποτα που ήτανε σημαντικό και το σημαντικό που είναι τίποτα... Ο κόσμος δε θα είναι ποτέ αρκετός για να βρω τη γαλήνη. Σαν να γεννήθηκα για μια αποστολή και χάνομαι κάθε τόσο παίζοντας κρυφτό με την ελπίδα. Δε θα ησυχάσω μέχρι να έρθει η ώρα που θα φύγει η τελευταία μου πνοή. Είναι στη φύση μου να πνίγομαι για μια επιθυμία και να ζω στη σκιά της άπιαστης ικανοποίησης. Καρπώνομαι την ευλογία μιας έμφυτης κατάρας. Βλέπω αυτό που δεν υπάρχει και προσδοκώ το ανέφικτο. Ό,τι δίνω δεν είναι ποτέ αρκετό και ό,τι παίρνω ποτέ δεν μου φτάνει... Δεν είμαι αγνώμων...

Είμαι ο περιπλανώμενος που ψάχνει για θαύματα και νιώθει διαρκώς ανεπαρκής. Αυτός που αγαπά τους άλλους πιο πολύ από τον εαυτό του και δε χαρίζεται στη χαρά.

Μη γίνεις σαν κι εμένα...

Αγάπα τον εαυτό σου!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Μπορούν τελικά τα παιδιά να σώσουν ζωές;

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Έλαβα το ενημερωτικό email σας που με καλεί να παραστώ στη συνέλευση των εκπαιδευτών Βασικής Υποστήριξης Ζωής της ΕΕΕΠΦ με θέμα την οργάνωση του προγράμματος "KIDS SAVE LIVES" που πήρε έγκριση να επεκταθεί και στα σχολεία της Περιφέρειας Αττικής. Στην πρόσκλησή σας δε διευκρινίζετε αν το πρόγραμμα αυτό αφορά παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχω παραστεί αρκετές φορές ως εκπαιδεύτρια σε σεμινάρια BLS, τα οποία διεξήχθησαν από τη εκπαιδευτική ομάδα που ανήκω σε σχολεία Δημοτικής εκπαίδευσης και από την προσωπική μου πείρα, θέλω να εκφράσω τους ακόλουθους προβληματισμούς:

1. Τα παιδιά του Δημοτικού (ειδικά των πρώτων τάξεων) είναι ακόμη πολύ μικρά για να κατανοήσουν την έννοια του θανάτου. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Να μελαγχολήσουν και να φοβηθούν ή να μην καταλάβουν τη σοβαρότητα του περιστατικού της καρδιακής ανακοπής και να κάνουν αστεία κατά τη διάρκεια της επίδειξης ΚΑΡΠΑ. Δεν κατανοούν πως ο άνθρωπος που κείτεται αναίσθητος ή απνοϊκός στα σενάρια που παρουσιάζουν οι εκπαιδευτές, χαροπαλεύει και αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή. Πολλές φορές τα κοριτσάκια αγκαλιάζουν το πρόπλασμα και παίζουν μαζί του σαν να είναι η κούκλα τους και τα αγοράκια σπρώχνουν την κακομοίρα τη CPR Annie λες και παίζουν καράτε. Θέλουμε πραγματικά να περάσουμε την καρδιακή ανακοπή ως ένα παιχνίδι;

2.  Ασφαλής Προσέγγιση. Δεν μπορούν να εφαρμόσουν ικανοποιητικά το πρώτο βήμα που αφορά την ασφάλεια του χώρου. Διασώστες που είναι χρόνια στο επάγγελμα έχουν χάσει τη ζωή τους από απροσεξία και από έλλειψη ασφαλούς προσέγγισης. Μπορούν τα μικρά παιδιά να προστατέψουν τον εαυτό τους σε ένα πραγματικό περιστατικό;

3.  Σωματική διάπλαση. Όλοι ξέρουμε πως οι ποιοτικές συμπιέσεις πρέπει να εμβαθύνουν τον θώρακα τουλάχιστον 3-4 εκατοστά. Μπορούν τα μικρά παιδιά να εκτελέσουν επαρκείς θωρακικές συμπιέσεις βάσει της σωματικής τους διάπλασης;

4.  Μ.Α.Π (Μέσα Ατομικής Προστασίας). Μπορούν τα παιδιά να έχουν συνεχώς μαζί τους μάσκες εμφυσήσεων (pocket masks) και γάντια ή σε περίπτωση που κάποιος χρειαστεί ΚΑΡΠΑ θα αρχίσουν να φυσούν στο στόμα του θύματος χωρίς προστασία από τα μικρόβια και από άλλες πιθανές  εκκρίσεις;

Υπάρχει η πιθανότητα τα μικρά παιδιά να παρεξηγήσουν τον ρόλο τους, που σε ένα πραγματικό περιστατικό θα πρέπει να είναι αυστηρά επικουρικός και να νομίσουν πως είναι επαρκώς εκπαιδευμένα για να παρέμβουν ενεργά σε πρώτο ρόλο κι έτσι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους αλλά και την εξέλιξη της κατάστασης του θύματος.

Εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη, υποστηρίζω πως το "KIDS SAVE LIVES" θα πρέπει να εφαρμοστεί σε παιδιά της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τους ανωτέρω λόγους.

Για να μπορούν να παρέχουν επαρκείς Πρώτες Βοήθειες θα πρέπει να έχουν την ανάλογη σωματική διάπλαση και να κατανοούν πλήρως τη σοβαρότητα του επιθανάτιου περιστατικού, διασφαλίζοντας πρώτα τη ζωή τους και μετά του θύματος. Μην ξεχνάμε το σοφό Ωφελέειν ή μη Βλάπτειν που αφορά αμφότερους τους διασώστες και τα θύματα.

Θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν ένα σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο και να πάρουν την πληροφόρηση, ώστε να εκπαιδευτούν σε μεγαλύτερη ηλικία. Σεμινάρια BLS μπορούν να παρακολουθήσουν οι εκπαιδευτικοί των σχολείων για να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους μαθητές τους και τους συνανθρώπους τους σε περιστατικά που θα χρειαστεί να παραστούν ως εθελοντές ανανήπτες.

Έχω επαναφέρει στη ζωή ανθρώπους και έχω νιώσει από πρώτο χέρι την αξία της παροχής των γνώσεων αυτής της δεξιότητας, όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα και τον ανάλογο σεβασμό. Οι ζωές των συνανθρώπων μας δεν είναι παιχνίδι και ο χειρισμός ή η διδασκαλία της ΚΑΡΠΑ χρειάζεται να αντιμετωπιστεί με ωριμότητα και σύνεση.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Μαγική χρονοκάψουλα

  

"Η πραγματική ευτυχία 

έρχεται από τη χαρά να 

κάνεις κάτι καλά, 

από το ζήλο να δημιουργείς 

καινούργια πράγματα".

Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ

Δεν είμαι συγγραφέας... Μου αρέσει να ονειροπολώ...

Γράφω ιστορίες για να βρω ανθρώπους που σκέπτονται σαν κι εμένα...

Με μαγεύει η ιδέα ν' αγοράσει κάποιος τα βιβλία μου σήμερα και να βρεθούν στα ράφια μιας βιβλιοθήκης μετά από διακόσια χρόνια και να τα διαβάσει ο δισέγγονος του. Θέλω το πνεύμα μου να ταξιδέψει στο χρόνο μέσα στη μαγική χρονοκάψουλα των βιβλίων.
Αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ επάνω στις αθρόες γραμμές ενός βιβλίου και να αποτυπωθώ στην ψυχή ενός μελλοντικού αναγνώστη, αυτή θα ήταν η υπέρτατη τιμή της ύπαρξής μου. Αν έστω κι ένας βρει παρηγοριά κι αντίκρισμα στις λέξεις που κάποτε γράφτηκαν από ένα πύρινο μολύβι, βγαλμένες από μια αγνή καρδιά που αναζητούσε την αλήθεια, αυτό θα ήταν ένα είδος επίγειας αθανασίας.
Τα βιβλιαράκια μου εστάλησαν στις Εκδόσεις Πατάκη και έχουν περάσει από την πρώτη αξιολόγηση. Αναμένοντας να περάσουν κι από την τελική (οικονομοτεχνική μελέτη) με την πιθανότητα να εγκριθούν για έκδοση, είναι ευκαιρία ν' αρμενίσω για άλλη μια φορά σε τόπους ονειρικούς και να φανταστώ ένα πνευματικό ταξίδι στο χρόνο. Ποιος ξέρει; Ίσως να έχω φτιάξει μία χρονοκάψουλα και να βρεθώ στην εκροή του χρόνου, μέσα στα χέρια κάποιου που θα σκέπτεται το ίδιο σαν κι εμένα...
Καιρός για ένα ακόμη όνειρο...
Μια ευχή και μια επιθυμία! Καιρός για ένα ταξίδι στο χρόνο..

Ρομαντική... μέχρι η αγάπη να με καταστρέψει! (ανίατη κατάσταση).😊

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Σκέψεις

«Οι βασανιστικές σκέψεις είναι αναπόφευκτες 

για τους ευφυείς και τους καλόκαρδους ανθρώπους.

Αυτοί πιστεύω πως έχουν τη μεγαλύτερη θλίψη πάνω στη Γη».

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Μπορούν να σε φέρουν στο φως ή να σε πάνε στο σκοτάδι. Βασανιστικές ή ευχάριστες σε πηγαίνουν στ’ αστέρια ή ανακρίνουν μ’ αστείρευτες ερωτήσεις την ενοχική σου συνείδηση. Τα πήγα καλά; Είμαι καλός άνθρωπος; Πώς θα μπορούσα να γίνω καλύτερος; Γιατί είμαι θλιμμένος; Βρήκα αυτό που έψαχνα; Και τώρα τι; 

Μερικοί λένε πως οι σκέψεις είναι ευλογία κι άλλοι πως είναι μια μορφή επίγειας κατάρας. Αν είναι και τα δύο; Είσαι ευλογημένος γιατί μέσα απ’ αυτές θα ψάξεις την αλήθεια μα συνάμα καταδικασμένος να τριγυρνάς στο χρονικό μιας ζωής να βρεις τις απαντήσεις, ικανοποιώντας την αχόρταγη όρεξη των σκέψεών σου. Αναρωτήσεις, αναζητήσεις, λάθη και μετανοήσεις που προκαλούν και διεγείρουν ένα ξέφρενο γαϊτανάκι μυριάδων σκέψεων. Αν μπορούσες να μη σκέπτεσαι; Τι θα γινόσουν χωρίς τη νόηση; Τι θα ήσουν χωρίς το συναίσθημα; Θα ήσουν άραγε ευτυχισμένος δίχως συναίσθηση και ορισμό, να διαμένεις σε έναν κόσμο που δε θα τον καταλαβαίνεις; Τι είναι ευτυχία; Να κατανοείς και να γνωρίζεις με τίμημα τη βαρύτητα των σκέψεων ή να μένεις αβασάνιστος κι ελαφρωμένος στο έλεος των καιρών;

Οι σκέψεις καθορίζουνε τον δρόμο σου κι αν δεν προσέξεις θα σημάνουν την καταστροφή, μα δίχως αυτές ο αγώνας δε θα είχε νόημα. Στον σκεπτόμενο έχει δοθεί ένας ρόλος. Να αγαπά αυτούς που δεν μπορούνε να σκεφθούν και να προσπαθεί να τους αφυπνίσει με τις δικές του μαρτυρικές σκέψεις. Αυτό μπορεί να τον κάνει θλιμμένο, όμως έτσι έρχεται πιο κοντά στην αλήθεια.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Μια ώρα με τον Άγιο Βασίλη

Άγιε Βασίλη, θέλω να ζητήσω το δώρο μου...

Θα περιμένω να σε δω τη νύχτα να προσγειώνεσαι κάτω από το παράθυρό μου. Πιστευώ σε σένα... Θέλω να έρθεις να με πάρεις απ' το χέρι και να με πας μακριά, εκεί που βρίσκεται το εργαστήρι σου. Να παίξω με τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια και να ρουφήξω τ' αχνιστό κακάο από την κούπα σου, στη ζεστασιά που αναφαίνεται απ' το τζάκι σου. Να λικνίσω ρυθμικά τα μελωδικά καμπανάκια και να χαζέψω τις αναλαμπές από τα φωτεινά στολίδια παρέα με τα καλικατζαράκια σου. Θέλω πολύχρωμα ζαχαρωτά και γιγάντια γλειφιτζούρια. Θέλω να έρθεις να με πάρεις τη νύχτα και να πετάξουμε μαζί πάνω από τις παγωμένες θάλασσες και τα λευκά βουνά, στις χιονισμένες κορυφές που φωτοβολεί το Βόρειο Σέλας.

Βάλε με κρυφά στα σπιτικά που γιορτάζουν και χαίρονται όλοι αγαπημένοι τη γέννηση ενός μωρού που έφερε το φως με την αγάπη. Ρίξε με μέσα σε μια χιονόσφαιρα και κούνησέ τη δυνατά κι άσε με εκεί για πάντα να χορεύω στο ανακατεμένο χιόνι τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Να μείνω μακριά από έναν κόσμο που οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους γιατί αγαπούν τον εαυτό τους περισσότερο από αυτά. Αφήνουν την εμπάθεια και τον εγωισμό τους να καταπνίξει μ' απονιά την αθωότητα μιας παιδικής ψυχής που λαχταρά ένα φωτεινό παραμύθι σαν και το δικό μου.

Θέλω μια ώρα με τον Άγιο Βασίλη... Να ζήσω αυτά που άφησαν στα σύννεφα όλα τ' αδικοχαμένα παιδάκια που δεν τ' αγάπησε κανείς τόσο πολύ για να τα ταξιδέψει στον μαγικό κόσμο της φαντασίας τους κι έσβησαν με το παράπονο, κάτω από το λαμπρό αστέρι της Βηθλεέμ. Θέλω να δω τα όνειρα που δε θα δουν ποτέ μ' αγνότητα τα μάτια τους και να χωθώ σε μια γιορτινή αγκαλιά για το χατήρι τους.

Άγιε Βασίλη, θέλω το δώρο μου.. Έλα να με πάρεις απ' το χέρι.. 

Σώσε με...

Για τα δυο αδικοχαμένα αγοράκια που τα παρέδωσε

στον θάνατο το φλογισμένο χέρι του πατέρα τους και

δε θα δουν ποτέ ξανά τα γιορτινά στολίδια

Θα ονειρεύομαι για σας...

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Το σπιτικό είναι ο ταξιδευτής

"Home is the sailor, home from the sea

 and the hunter home from the hill"
 Robert Louis Stevenson-"Requiem"

Το σπιτικό είναι ο ταξιδευτής όταν γυρίζεις από
τη θάλασσα και το καταφύγιό σου πάνω στο λόφο.

Καλό γιορτινό μήνα! Καλές γιορτές με τους ανθρώπους που αγαπάτε. Καλά Χριστούγεννα με το φως της αγάπης να ζεσταίνει τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. May the Christmas force be with you!

BAZAAR με την αγάπη των παιδιών

                               

Την 11η και 12η Δεκεμβρίου το ίδρυμα Κόκκορη-Ψαραύτειο που φιλοξενεί κορίτσια με σύνδρομο Down διοργανώνει χριστουγεννιάτικο BAZAAR με δημιουργίες των παιδιών. Ραντεβού στο Μερόπειο Ίδρυμα Διονυσίου Αεροπαγίτου 45 Αθήνα (έναντι Ηρωδείου).  Ώρες 11:00 ως 18:00

Τα κορίτσια είναι μαθήτριές μου στο κολυμβητήριο. Η προσφορά σας θα βοηθήσει τα παιδιά και η αγάπη σας θα τα κάνει ευτυχισμένα.

Be the best!

Κέρδισέ τους όλους με το ήθος σου! Μη σκοτώσεις τους λύκους, αλλά δείξε τους τον δρόμο... Ακόμη και οι πιο άγριοι θα θαυμάσουν το μεγαλείο της καλοσύνης και της μεγαλοψυχίας σου. Γι' αυτό διαφέρεις! Γι' αυτό πρέπει να είσαι ο καλύτερος. Γεννήθηκες για να οδηγήσεις την αγέλη και δεν μπορείς να γίνεις σαν κι αυτούς. Δείξε τους την καρδιά σου και θ' ακολουθήσουν...

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Σημασία έχει να αισθάνεσαι κι όχι ποιος είσαι

''Είσαι εδώ για να βοηθήσεις το θείο 

έργο του Σύμπαντος να ξεδιπλωθεί. 

Τόσο σπουδαίος είσαι!"

Δεν είσαι σημαντικός για τ' αξιώματα και την κοινωνική σου καταξίωση. Είσαι εδώ γιατί το Σύμπαν εξελίχθηκε και κατέληξε στην δημιουργία σου, για να κατανοήσεις την αλήθεια και να το θαυμάσεις.
Σήκωσε τα μάτια ψηλά, δες τ' άστρα και φέρε την ομορφιά τους μέσα σου. Είσαι ο απόηχος της μεγάλης έκρηξης. Τίμησε τον λόγο της δημιουργίας σου και άνοιξε την καρδιά σου. Θα καταλάβεις μόνο αν αισθανθείς! Τόσο σπουδαίος είσαι!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Στα ράφια το βιβλίο Αθλητική Ναυαγοσωστική

Στα ράφια του βιβλιοπωλείου Πολιτεία το πανεπιστημιακό βιβλίο που αναλύει την ασφάλεια στο νερό παρουσιάζοντας επιστημονικά την ειδικότητα της θαλάσσιας διάσωσης. Είναι άκρως συγκινητικό να βλέπεις τ' όνομά σου ανάμεσα στους συντελεστές... Καλή επιτυχία! Εύχομαι ν' αγαπηθεί από τους φοιτητές του ΣΕΦΑΑ που διδάσκεται ως μάθημα επιλογής! Ευχαριστώ θερμά τον επιμελητή του βιβλίου, Δρ. Στάθη Αβραμίδη (καθηγητή-ΣΕΦΑΑ), για τη συμμετοχή μου στη συγγραφική ομάδα. Ας εμπνεύσουμε τους νέους για να μπορούν να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο προσφέροντας στην κοινωνία με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους!
https://www.politeianet.gr/books/9789606180064-sullogiko-idiotiki-athlitiki-nauagosostiki-276071

Άσκηση φυσικών καταστροφών εις μνήμην του Γρηγόρη

Αγαπημένε μας Γρηγόρη,

Μακάρι να μας βλέπεις από ψηλά και να χαίρεσαι.
Θα ζεις πάντοτε μέσα στις καρδιές μας.

Αλαφροΐσκιωτος

«Αν είμ’ αλαφροΐσκιωτος

και μέσα μου η αστροφεγγιά

της γης έχει γελάσει

κράξε, αλαφριά ω πανάρχαιο

αιώνιο πνεύμα, μέσα μου

ακόμα ειν’ η ορμή μου

με τη ζωή αν με μάγεψες

και με καλείς ψηλότερα

εδώ είναι το κορμί μου.

Βοή του πελάγου πλημμυρίζει

τις φλέβες μου

Απάνω τρίζει

σαν μυλολίθαρο ο ήλιος

Γεμάτες χτυπάει τις φτερούγες ο αγέρας

Γαληνεύει ως την άμμο βαθιά μου

και απλώνεται η θάλασσα η πάσα…»

Άγγελος Σικελιανός-«Αλαφροΐσκιωτος»

Ο αγέρας εισχωρεί μέσα μου πιο βαθιά από τους κοσμικούς ανθρώπους. Είναι το φτερούγισμα στο στήθος και το ρίγος που προκαλεί η ομορφιά της φύσης που με υψώνει από το έδαφος ο ελαφρύς μου ίσκιος. Ο νόμος της βαρύτητας δε σταματά το ονειρικό σκαρί μου. Αλαφροΐσκιωτος και νεραϊδοπαρμένος σαν καραβάκι χάρτινο σε φουσκωμένο κύμα στον πορτοκαλί ήλιο του δειλινού, κάτω από τα αρχέγονα τα άστρα τις νύχτες αρμενίζω. Τη μαγεία ψάχνω στ’ ανοιχτά σαν το παιδί χωρίς σκιά που πέταξε για τη χώρα του Ποτέ με τα χρυσά φτερά των αναμνήσεών του.

Απόκοσμο το κάλεσμα χαϊδεύει την ψυχή μου. Ανάμεσα σε γη και ουρανό αλαφροΐσκιωτος γυρνώ, σαν ήρωας παραμυθιού περιπλανιέμαι με νεράιδες κι αερικά, την άδικη πραγματικότητα απαρνιέμαι. Και κάποια μέρα όταν η αγάπη θα έχει καταστρέψει τη φαγωμένη μου σκιά, θα ρίξω μεσοπέλαγα το απομεινάρι της σαν πέπλο, για να ενωθώ με του αέρα τα παιδιά στου φεγγαριού τη σκόνη. Το σπίτι μου… των άστρων η φεγγοβολιά θα μαρτυρά τη φύση μου που αιώνες τώρα αναζητά και τριγυρνάει μόνη.

Αλαφροΐσκιωτε σήκωσε τ’ άσπρα τα πανιά, η ώρα σου ζυγώνει… 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

O παρατηρητής

"Ο Φάρος είναι το μοναδικό μου
  καταφύγιο στην καταιγίδα που έρχεται..
  Τα κύματα της πραγματικότητας χτυπούν με δύναμη
  Καιροί που φέρνουν την καταστροφή
  καιροί που ζητούν αποδημητικότητα.
  Καιρός να αγαπήσεις και να ξαναγεννηθείς
  στον ορίζοντα της φαντασίας, σε μια γλυκιά ζεστή καρδιά..."

Θα ήθελα να ζω σε έναν φάρο, πάνω σε ένα παραθαλάσσιο λόφο. Να υπηρετώ τα πλοία και να παρατηρώ την ομορφιά της θάλασσας. Να γίνομαι μάρτυρας της εναλλαγής των διαθέσεών της. Να χαίρομαι την ηρεμία στη γαλήνη και να αναμαλλιάζομαι στην αγριότητά της. Να νοτίζω από την αλμύρα και να χάνομαι στη γραμμή του ορίζοντά της. Να υπακούω τις εντολές της και να ειδοποιώ τους θαλασσινούς ανάβοντας το φως. Ένας παρατηρητής της ομορφιάς, μακριά από την θορυβώδη ανθρωπότητα, ένας φύλακας που καταγράφει τον ψίθυρο των κυμάτων και αφουγκράζεται τον χορό των υποθαλάσσιων ρευμάτων. Χαρτογραφεί τις ρότες των πλοίων και μαγεύεται από το κάλεσμα του φεγγαριού στην παλίρροια. Με τους ζωδιακούς αστερισμούς συντροφιά τις χειμωνιάτικες νύχτες, τα κύματα σκάνε πάνω στον φάρο αφρίζοντας κάτω από τις μπότες του. Μια πολύτιμη μοναξιά, μια πνευματική σιωπή… Η χαρά του παρατηρητή. Όλα τα θαύματα της ζωής φτιάχτηκαν για τα δικά του μάτια, για το δικό του νου. Για να τα ζωγραφίσει, για να γράψει και να υμνήσει τη μοναδικότητά τους. Να καταγράψει τις νότες της μελωδικής σιωπής τους.

Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο για να παρατηρώ τους ανθρώπους από μακριά, ανάβοντας το φως μου. Θα ξέρουν πως υπάρχω αλλά δε θα μπορούν να με δουν, καθώς η λάμψη του φάρου θα σκεπάζει τη μορφή μου. Καμιά φορά σαν θα φαίνεται η σκιά μου σαν σκοτεινή φιγούρα μπροστά από το φανό, θα θυμούνται πως υπάρχει αυτός που επέλεξε να παρατηρεί για να σηματοδοτεί την απομόνωση στη θάλασσα που τόσο αγάπησε ώστε να αφιερωθεί σ’ αυτή. Αυτή η αγάπη τον τυλίγει με τη χρυσή αλυσίδα μιας άγκυρας που τον ρίζωσε στο βυθό του πάθους του. Αλυσοδεμένος με αυτό που αγάπησε δίνει όρκο ζωής και δεσμεύεται με την απεραντοσύνη. Αιώνιος θεατής και θαυμαστής της Γένεσης θα στέλνει σήματα στην ανθρωπότητα, δείχνοντας τον δρόμο στα χαμένα καράβια που βασανίζονται στην τρικυμία. Στο φάρο κυματίζει πειρατική σημαία, καθώς πάντοτε θα ψάχνει για το θησαυρό της σοφίας που πλαισιώνει τη μοναξιά του.

Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο. Με την ανάσα μου γεμάτη αλάτι και τη ματιά μου καρφωμένη στο ηλιοβασίλεμα. Σε ένα απόρθητο καταφύγιο, σε ένα έναστρο παλάτι κάτω από την σκέπη του Σύμπαντος που με γέννησε. Να εκπληρώνω τον σκοπό της ύπαρξής μου, θαυμάζοντάς το, λέγοντας : «Σε ευχαριστώ για την αγάπη!», καθώς το φως του φάρου θα μεταδίδεται στο χρονικό όριο του ορίζοντα.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Το ρίγος μπροστά στην καταστροφή και η θεωρία της ανθρωπικής αρχής

Πολλά βιβλία εκλαϊκευμένης φυσικής αναφέρουν με απλοϊκό τρόπο για λόγους κατανόησης από το κοινό, αποδεδειγμένες θεωρίες για τη δημιουργία του Σύμπαντος. Την αρχή των Πάντων και τους νόμους της φυσικής που διέπουν τον μεγαλόκοσμο. Την απεραντοσύνη και τις δυνάμεις που συγκρατούν το σκηνικό μέσα στο οποίο υπάρχουμε κι εμείς. Οι επιστήμονες στην ερώτηση : "Γιατί το Σύμπαν δημιούργησε τον άνθρωπο;" έχουν καταφύγει στην θεωρία της ανθρωπικής αρχής. Η μεγαλοσύνη και η μεγαλοπρέπεια του Σύμπαντος χρειαζόταν έναν νοήμονα νου που θα είναι σε θέση να θαυμάσει την ομορφιά και να κατανοήσει τις συνθήκες που χρειάστηκαν για να υπάρξει. Είμαστε οι θεατές που θα χειροκροτήσουν την εκρηκτική δημιουργικότητα και την εξέλιξη των ειδών. Αυτοί που θα υμνήσουν το θαύμα της Γένεσης και τα υπέροχα σκηνικά που ζωγραφίζει η φύση. Οι παρατηρητές ενός πίνακα ζωγραφικής. Αν λοιπόν κάποιος ψάχνει για το νόημα της ζωής θα το βρει μόνο αν κοιτάξει ψηλά στο φως και ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Η ύπαρξη του ανθρώπου υφίσταται υπό την προϋπόθεση ότι αυτός θα υμνεί την ομορφιά που τον πλαισιώνει, εκτιμώντας το περιβάλλον και δείχνοντας τη δέουσα αγάπη προς αυτό.

Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος δε δείχνει να έχει τέτοιες ανησυχίες και να προβαίνει σε τέτοιου είδους αναζητήσεις. Δεν εκτιμά και δε σέβεται το σκηνικό που ο Μεγάλος σκηνοθέτης παρουσιάζει μόνο για τα δικά του εξελιγμένα μάτια. Αντιθέτως μάλιστα καταστρέφει με αδιαφορία και απερισκεψία την ομορφιά και τη μοναδικότητα της φύσης.

Χωρίς ίχνος ευαισθησίας αλλά με κοντόφθαλμο εγωισμό, ισοπεδώνει την αθωότητα με γνώμονα το προσωπικό του όφελος και την οικονομική του ευημερία, δίχως να σκέφτεται τις συνέπειες.

Η αυτοψία/επίσκεψη στα βράχια της Πειραϊκής για τη ρύπανση από το Αγία Ζώνη είχε σήμερα εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Ο γιος μου είδε από κοντά πώς τα γαλάζια παραδεισένια νερά που κολυμπούσε το καλοκαίρι μετατράπηκαν σε μια σκοτεινή και τρομακτική θάλασσα από το ανθρώπινο χέρι. Στόχος μου ήταν να μάθει και να θυμάται πόσο αγνώμων μπορεί να γίνει ο άνθρωπος όταν δεν έχει τη δύναμη να κοιτάξει ψηλά και να αναζητήσει το νόημα της ύπαρξής του.

Η θεωρία της ανθρωπικής αρχής χρειάζεται έναν ανώτερο πνευματικό νου, που όμως μέχρι να αποκτηθεί από την ανθρωπότητα θα έχει επέλθει ο αφανισμός της...

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

3ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ναυαγοσωστικής

Δείτε την προκήρυξη των αγώνων και δηλώστε συμμετοχή.
http://sportlifesaving.blogspot.gr/2010/02/blog-post.html

Στη γαλάζια ανάμνηση...

Η Ελλάδα καίγεται για άλλη μια φορά. Δεν υπάρχει επαρκής υποδομή και εξοπλισμός για την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση των καταστροφών. Τα πυροσβεστικά οχήματα, ντακότες, υδροφόρες κλπ δεν έχουν ούτε τα κατάλληλα λάστιχα για να ανέβουν στα βουνά να σώσουν σπίτια, ζωές και τα δάση μας που παράγουν το πολύτιμο οξυγόνο για να ζήσουμε... Σε μια περίοδο που έχουμε για 15 συνεχόμενες ημέρες, ανακοινώσεις από την Πολιτική Προστασία για επίπεδο επικινδυνότητας 4 και 91 πυρκαγιές να μαίνονται σε όλη την επικράτεια, η Πολιτεία στέλνει εναέρια βοήθεια σε γειτονική χώρα, ξεχνώντας πως έχει ήδη 3 Δήμους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης... Έχω ζήσει από κοντά την αναλγησία και την έλλειψη υποδομής αυτού του Κράτους... Οργανωμένο έγκλημα ή όχι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όσο και να θέλεις να προσφέρεις στον συνάνθρωπο, ακόμα και με την ίδια σου τη ζωή, η αδιαφορία της κρατικής μηχανής καθιστά μάταιη την κάθε σου προσπάθεια σαν να θέλει σκόπιμα να σε απαρνηθεί ή να την απαρνηθείς...

Μοναδική ελπίδα το γαλήνιο Βασίλειο της Θάλασσας. Μακριά από την Κόλαση των ανθρώπων...σε αγκαλιάζει ο Ωκεανός... 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Για όσους φυλάνε Θερμοπύλες

Καλή δύναμη στα παιδιά που μάχονται με τη φωτιά. Θυμάμαι την εκπαίδευσή μου στη δασοπυρόσβεση και την συμμετοχή μου στην κατάσβεση της μεγάλης φωτιάς στον Υμηττό το καλοκαίρι του 2015. Κουράγιο παιδιά! Ο Θεός μαζί σας!

Καλές Διακοπές!

Καλές διακοπές με τον ήλιο στα μαλλιά και το φεγγάρι στα μάτια! Καλή αντάμωση με αγάπη στην καρδιά... Προσοχή στο δρόμο και στο νερό! See ya soon! :D

Πρωτάθλημα κολύμβησης Ενόπλων Δυνάμεων-Σωμάτων Ασφαλείας

Για την Ελλάδα, για τη ναυαγοσωστική και τη δημόσια υγεία! Όλοι μαζί αγωνιζόμαστε!

Το να υπάρχεις σημαίνει να πράττεις-Σωκράτης

Επιστροφή στον διάδρομο 9.... μετά από αποχή 3ων εβδομάδων λόγω προβλημάτων υγείας. Είναι ωραίο να επιστρέφεις! Είναι μια  καινούρια αρχή, είναι φρεσκάδα, είναι ώθηση και ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη... Είναι ωραίο να είσαι υγιής και να επιστρέφεις εκεί που αγαπάς. Να κάνεις αυτό που αγαπάς μαζί με αγαπημένους φίλους!💖

Καλό Καλοκαίρι!!!

Γιορτινές στιγμές στο τέλος της σεζόν! Ο χρόνος μπορεί να περνάει αλλά οι αναμνήσεις μένουν στις καρδιές μας. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά! Ευχαριστούμε τους γονείς για τα όμορφα δώρα τους και για την άψογη συνεργασία! Καλό καλοκαίρι!

Μαθαίνοντας τη βουτιά...

Άλλο ένα όμορφο μάθημα ολοκληρώθηκε... μπράβο στα κορίτσια μας και στο μικρό Χρηστάκη!!!