Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

Μια ώρα με τον Άγιο Βασίλη


Άγιε Βασίλη, θέλω να ζητήσω το δώρο μου...
Θα περιμένω να σε δω τη νύχτα να προσγειώνεσαι κάτω από το παράθυρό μου. Πιστευώ σε σένα... Θέλω να έρθεις να με πάρεις απ' το χέρι και να με πας μακριά, εκεί που βρίσκεται το εργαστήρι σου. Να παίξω με τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια και να ρουφήξω τ' αχνιστό κακάο από την κούπα σου, στη ζεστασιά που αναφαίνεται απ' το τζάκι σου. Να λικνίσω ρυθμικά τα μελωδικά καμπανάκια και να χαζέψω τις αναλαμπές από τα φωτεινά στολίδια παρέα με τα καλικατζαράκια σου. Θέλω πολύχρωμα ζαχαρωτά και γιγάντια γλειφιτζούρια. Θέλω να έρθεις να με πάρεις τη νύχτα και να πετάξουμε μαζί πάνω από τις παγωμένες θάλασσες και τα λευκά βουνά, στις χιονισμένες κορυφές που φωτοβολεί το Βόρειο Σέλας.
Βάλε με κρυφά στα σπιτικά που γιορτάζουν και χαίρονται όλοι αγαπημένοι τη γέννηση ενός μωρού που έφερε το φως με την αγάπη. Ρίξε με μέσα σε μια χιονόσφαιρα και κούνησέ τη δυνατά κι άσε με εκεί για πάντα να χορεύω στο ανακατεμένο χιόνι τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Να μείνω μακριά από έναν κόσμο που οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους γιατί αγαπούν τον εαυτό τους περισσότερο από αυτά. Αφήνουν την εμπάθεια και τον εγωισμό τους να καταπνίξει μ' απονιά την αθωότητα μιας παιδικής ψυχής που λαχταρά ένα φωτεινό παραμύθι σαν και το δικό μου.
Θέλω μια ώρα με τον Άγιο Βασίλη... Να ζήσω αυτά που άφησαν στα σύννεφα όλα τ' αδικοχαμένα παιδάκια που δεν τ' αγάπησε κανείς τόσο πολύ για να τα ταξιδέψει στον μαγικό κόσμο της φαντασίας τους κι έσβησαν με το παράπονο, κάτω από το λαμπρό αστέρι της Βηθλεέμ. Θέλω να δω τα όνειρα που δε θα δουν ποτέ μ' αγνότητα τα μάτια τους και να χωθώ σε μια γιορτινή αγκαλιά για το χατήρι τους.
Άγιε Βασίλη, θέλω το δώρο μου.. Έλα να με πάρεις απ' το χέρι.. 
Σώσε με...

Για τα δυο αδικοχαμένα αγοράκια που τα παρέδωσε
στον θάνατο το φλογισμένο χέρι του πατέρα τους και
δε θα δουν ποτέ ξανά τα γιορτινά στολίδια
Θα ονειρεύομαι για σας...

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!