Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Εύχομαι ο κόσμος σου να είναι γεμάτος καλοσύνη


Σε κάθε βήμα, σε κάθε επιθυμία, σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε ματιά, σε κάθε λέξη, σε κάθε γενναία απόφαση, σε κάθε γέλιο, σε κάθε δάκρυ. 
Εύχομαι ο κόσμος σου να είναι γεμάτος καλοσύνη!

Χωρίς φόβο, χωρίς ασχήμια, χωρίς βάσανο, χωρίς κακία, χωρίς πόνο, χωρίς μίσος, χωρίς φθόνο, χωρίς άβυσσο, χωρίς θάνατο, δίχως σταύρωση. 
Εύχομαι ο κόσμος σου να είναι γεμάτος καλοσύνη!

Με αγάπη, με φροντίδα, με ευγενική καρδιά, με μια ζεστή μητρική αγκαλιά, με φλογερά φιλιά, με ατελείωτα φτερουγίσματα στα στήθη, με ανθισμένους κήπους, με γαλάζιους ορίζοντες, με εγκάρδια χαμόγελα, με καλή διάθεση, με ένα καλοσυνάτο φιλικό χέρι, με μια γλυκιά ανάμνηση, με ευνοϊκό αεράκι, με γαλήνιες θάλασσες, με παιδική ευαισθησία, με ρομαντικά φεγγάρια, με τη μαγεία μιας μελωδίας, με φανταστικά τοπία, με όμορφα όνειρα, με νυχτερινές αστρικές πτήσεις, με το φθρόισμα των φύλλων, με διάφανες δροσοσταλίδες, με πορτοκαλιές ηλιαχτίδες.
Εύχομαι ολόψυχα ο κόσμος σου να είναι γεμάτος καλοσύνη!

Με νόημα, σε κατεύθυνση, με σκοπό, με ήθος, με πάθος, με δικαιοσύνη, με αυτογνωσία, με ελπίδα, με πίστη, με δυνατή ψυχή, με αθάνατο πνεύμα, με το φως της σοφίας, με ευγνωμοσύνη.
Εύχομαι να αναπνέεις σε έναν κόσμο γεμάτο καλοσύνη.

Αυτή είναι η ευχή μου για τον κόσμο σου...

Καλό Πάσχα!




Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Ο νησιώτης (Φεύγοντας μακριά)


Με παραδέρνουνε στις όχθες τ' άγρια κύματα
και με μαλώνουν οι νοτιάδες στην ακρογιαλιά
Με παραδίδουν στις ακτές γλύκα σκιρτήματα
σαν πέφτει στο βαθύ, του δειλίνου η σιγαλιά

Εν' αλμυρό φιλί αυλάκωσε τα χείλη μου
μια ανάσα παθιασμένη θεριεύει το Βοριά
Ο θόλος των αστέρων έγινε η πύλη μου
για να περάσω ναυαγός απ' τη στενοποριά

Το νησί μου αχτιδίζει σε πρίσματα ιριδίζοντα
σαν βοτσαλάκι χρυσαφί στου απείρου τη ματιά
Θα δέσω στο αγνάντι του έναστρου ορίζοντα,
στης οικουμένης την ανείπωτη εσχατιά...

Ε.Ψ

Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Η τίγρη

"Έχω μια τίγρη μέσα μου άγρια λιμασμένη
  π' όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ...
  Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά 
  με σπρώχνει να περάσω
  για να την αγκαλιάσω στον 
  πιο τρελό χορό"
  Χαΐνης Δ. Αποστολάκης
  Τραγουδοποιός



Καμιά φορά, ανακαλώ από το παρελθόν τη νεανική εικόνα του εαυτού μου…. 
Διατηρώ ακόμη την ικανότητα να κοιτάζω πίσω στον χρόνο και να αισθάνομαι την έξαψη των 15 και 20 χρόνων, μέσα από μια φευγαλέα σαπουνόφουσκα ανάμνησης. Θυμάμαι τη φρεσκάδα και το ανυπόμονο φτερούγισμα στο στήθος και την έντονη πεποίθηση πως η ελπίδα θα φωλιάζει πάντοτε στα σωθικά μου. Ήμουν ατρόμητη! Ήξερα πως ό,τι και να συνέβαινε στη ζωή μου, μπορούσα να το αντιμετωπίσω και ριχνόμουν με όρεξη να κατακτήσω τ’ απόρθητα κάστρα που φυλάκιζαν τα όνειρά μου. Κυριευόμουν από μια διαρκή πείνα και καθώς ανάσαινα με ασυγκράτητη αισιοδοξία τον αέρα των νιάτων μου, εκείνος με δρόσιζε γενναιόδωρα κι ευλογημένα. 
Θα πει κανείς: «Έτσι είναι τα νιάτα». Εγώ θα πω πως κάθε γενιά νέων ανθρώπων είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Η ίδια ανησυχία να κατατρώει την καρδιά μα αλλιώτικες αξιώσεις και μεταλλαγμένες ηθικές αξίες που προσαρμόζονται στα σημεία των καιρών.
Θυμάμαι πως είχα μέσα μου μια τίγρη που βασανιζόταν από απόκοτα οράματα και με τραβούσε να πηδήξω από λαγκάδια και γκρεμούς για να ταΐσω την αχόρταγη ανάγκη της για ζωή. Αυτό το ξέφρενο ξέσπασμα δύναμης και αστείρευτης αντοχής χρειαζόταν επειγόντως έναν προσδιορισμό και μια κατεύθυνση για να κατευνάσει την ιλιγγιώδη λαιμαργία μου. Κατάφερα να βρω τον δρόμο μου μέσα στις αρένες του αθλητισμού κι ανατράφηκα από τους τρυφερούς, φανταστικούς κόσμους των λογοτεχνικών βιβλίων έχοντας για τροφή τις διδαχές και τις ευαισθησίες που κρύβονται στις ιστορίες, μεγαλώνοντας όμως υπό τον αυστηρό ζυγό της αυτοπειθαρχίας που γαλουχεί τον αθλητή. Σε κάθε βήμα γνώριζα τον εαυτό μου και κάθε τόσο τραβούσα τα λουριά της αχαλίνωτης ανησυχίας του χαρακτήρα μου.
Μια μέρα κοίταξα κατάματα τον κόσμο και αποφάσισα να τιθασέψω την τίγρη μου προσφέροντας τη δύναμή της στους ανθρώπους. Τ’ αγρίμι που γρύλιζε σπαρακτικά και ζητούσε να κατασπαράξει τον κόσμο, ημέρεψε με την αγάπη και την ευγενική έκφραση του σεβασμού στον συνάνθρωπο.
Σήμερα κάθομαι δίπλα από τη σιωπηλή μου τίγρη και παρατηρούμε μαζί τα πεινασμένα αγρίμια της νέας εποχής και είναι αρκετές εκείνες οι φορές που μας τρομάζουνε… Ακούμε να αναπτύσσουν σκοτεινές θεωρίες που ενισχύουν τη φιλοσοφία του Χάους. «Μας παραδώσατε έναν χαοτικό κόσμο και ανάλογα θα συμπεριφερόμαστε» μου λένε…
Προσπαθώ να τους πείσω να στρέψουν την τίγρη τους σε ηλιοφώτιστα μονοπάτια, μακριά από τ’ απύθμενο σκοτάδι. Μπορώ να τους δείξω και να τους διδάξω τις δυνατότητες που έχει η τίγρη μα δεν μπορώ να πάρω την απόφαση γι’ αυτούς… Είναι επιλογή τους! Πρέπει να μάθουν να ταΐζουν το αγρίμι τους με το συναίσθημα, για να ημερέψουν τα φριχτά ένστικτα που θα ξεπηδούν συνεχώς μέσα τους, καθώς βαδίζουν σε μια κοινωνία που πλησιάζει επικίνδυνα στην κοίτη της κινούμενης άμμου του σκότους. Το σαρκοβόρο αρπακτικό που στοιχειώνει και καιροφυλακτεί καρτερικά το νεανικό πνεύμα τους, πρέπει να πειστεί πως κάπου εκεί κοντά βρίσκεται εκείνος ο μικρός φεγγίτης που οδηγεί στο φως και στην ελπίδα, αρκεί μόνο να αποφασίσουν να τον ακολουθήσουν!
Τάισε τη λιμασμένη τίγρη με αγάπη κι ανακάλυψε τη δύναμη! Μόνο έτσι θα μεταμορφωθεί τ’ αγρίμι σε άξιο άνθρωπο και θα σωθεί ο κόσμος!

The power of love will save the world!

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Αρκεί μόνο ν' αναρωτηθείς γιατί;

Για τους μαθητές μου..



"Ο άνθρωπος αναγεννήθηκε όταν
  για πρώτη φορά, μπροστά σε έναν 
  νεκρό, αναρωτήθηκε: «γιατί;»"
  Αντρέ Μαρλώ
  Γάλλος συγγραφέας-πολιτικός

Τα περισσότερα αμερικανικά βιβλία προνοσοκομειακής φροντίδας (π.χ Phtls), αναφέρουν πως ο όρος «ατύχημα» που επικρατεί κατά συνήθεια στην Ευρώπη, δεν υφίσταται και δεν είναι αποδεκτός από τους επαγγελματίες υγείας και τους διασώστες της Αμερικής.
Συγκεκριμένα ο σύλλογος διασωστών της Αμερικής (ΝΑΕΜΤ), γνωστοποιεί πως δεν συμφωνεί με την απόδοση της έννοιας της «κακιάς στιγμής» που χρησιμοποιείται από τον υπόλοιπο κόσμο για συναισθηματικούς λόγους. Δεν μπορούν να δεχτούν ως εξήγηση ότι κάποιο αόρατο χέρι αποφασίζει ποιος θα πεθάνει και ποιος θα τραυματιστεί ορίζοντας με μεταφυσική συνέπεια τη μοίρα των ανθρώπων.. Ευθύνη για την κατάληξη ενός περιστατικού, λένε, έχει πάντοτε ο εμπλεκόμενος ανθρώπινος παράγοντας εκτός από τις περιπτώσεις των γεωλογικών φαινομένων. Γι’ αυτό το λόγο για να περιγράψουν ένα τραυματικό ή θανατηφόρο περιστατικό χρησιμοποιούν τον όρο «συμβάν». Για την αιτιολογία και την αποτίμηση ενός συμβάντος, επικεντρώνονται στην έλλειψη προσοχής, ενημέρωσης και παιδείας των θυμάτων, ιδιαίτερα στα τροχαία και στα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα στο νερό. Επειδή λοιπόν υποστηρίζουν πως για όλα ευθύνεται ο άνθρωπος, έχουν ριχτεί στην εκστρατεία της ενημέρωσης των πολιτών με σεμινάρια και καμπάνιες διάδοσης των κανόνων ασφαλείας. 
Η αλήθεια είναι πως όταν βρεθείς μπροστά σε ένα θύμα για πρώτη φορά, αυτή θα είναι η αρχή για την ολική μεταμόρφωση του χαρακτήρα σου. Η εικόνα ενός τραυματισμένου ή νεκρού ανθρώπου σε προτρέπει ν' αναρωτηθείς τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθεί η τραγική κατάληξη του περιστατικού που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις. Είναι πραγματικά σαν να αναγεννιέσαι και να αναστυλώνεσαι ζητώντας από τον εαυτό σου να γίνει πιο υπεύθυνος ώστε να βρεθεί ο τρόπος να μην χάνονται άδικα οι άνθρωποι. Δεν μεταμορφώνεσαι μόνο από τη θετική κατάληξη ενός συμβάντος όταν αντικρίζεις το μεγαλείο της ζωής στα μάτια του θύματος που επανέρχεται και διασώζεται. Ισάξιο αντίκτυπο εσωτερικής αναζήτησης βιώνεις όταν το θύμα δεν «τα καταφέρνει» καθώς η συνείδησή σου σε οδηγεί ν’ αναρωτηθείς «γιατί;» Γιατί να συμβεί; Τι κρύβεται πίσω από την τραγική κατάληξη αυτού του ανθρώπου; Τι δεν πήγε καλά; Τότε αρχίζεις να μεταμορφώνεσαι σε έναν συνειδητοποιημένο διασώστη που θα προχωρήσει στα επόμενα συμβάντα με κρίση και υπευθυνότητα, προσπαθώντας να σώσει τα θύματά του όχι μόνο όταν αυτά κινδυνεύουν αλλά κι όταν αγωνίζεται για την προληπτική αντιμετώπισή τους, συμμετέχοντας σε σχετικές δραστηριότητες εκπαίδευσης των πολιτών. Κι όλα αυτά θα ξεκινήσουν μόνο όταν θ’ αναρωτηθείς «γιατί;» Αυτό το τόσο σημαντικό ερωτηματικό μόριο μετατρέπεται σε κινητήριο μοχλό σκέψης και προβληματισμού.
Ας μην ξεχνάμε πως δεν πρόκειται για ατυχείς στιγμές που επιφυλάσσει η κακή μας μοίρα. Είναι καταστάσεις που προέρχονται από έλλειψη ειδικής γνώσης και προληπτικής αντιμετώπισης.