«Χάριν απόδος»
(Να ανταποδίδεις
την ευεργεσία)
-Περίανδρος-
Κάτω από τον τίτλο «Οι άγγελοι της φύσης μας», θα παρουσιάζω προσωπικότητες που συνέβαλαν στην επιστήμη, ανύψωσαν το πνεύμα της ανθρωπότητας χάρις στο πάθος τους για γνώση ή χάρισαν τυχαίες πράξεις καλοσύνης, ωθώντας τους συνανθρώπους τους με το παράδειγμά τους, σε φωτεινότερα μονοπάτια. Υπάρχουν άνθρωποι που ανέβασαν την ανθρώπινη ιστορία στα υψηλότερα σκαλιά της τεχνολογικής σκάλας και της φιλοσοφικής αναζήτησης, προσφέροντας τη ζωή τους για αυτόν τον κοινό σκοπό. Η σκυτάλη του οράματός τους πέρασε στις επόμενες γενιές και συνεχίστηκε σαν ιερή αποστολή εύρεσης νοήματος της ύπαρξης. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι άγγελοι της φύσης μας!
Ένα παγερό χειμωνιάτικο πρωινό σε μια σκωτσέζικη επαρχία, ένας χωρικός ξεκινούσε τις καθημερινές αγροτικές ενασχολήσεις του. Ενώ τάιζε τα ζώα του, άκουσε μια παιδική φωνή να καλεί σε βοήθεια. Έτρεξε γρήγορα στο σημείο όπου ακουγόταν η φωνή και αντίκρισε ένα δεκάχρονο αγόρι να πνίγεται σε μια βαθιά λίμνη λασπόνερων, που είχε δημιουργηθεί από την καταιγίδα της προηγούμενης νύχτας. Ο χωρικός τράβηξε το αγόρι από τη λάσπη και το πήγε στη φτωχική του καλύβα. Το περιποιήθηκε, ντύνοντάς το με στεγνά ρούχα και το ζέστανε, προσφέροντας ζεστά ροφήματα δίπλα στο τζάκι του. Όταν το αγόρι συνήλθε, γύρισε στο σπίτι του, που δεν απείχε και πολύ από το μικρό αγρόκτημα του χωρικού.
Την επόμενη ημέρα μια πολυτελής άμαξα σταμάτησε έξω από το χωριατόσπιτο και ένας καλοντυμένος κύριος χτύπησε την πόρτα του χωρικού. Ο πατέρας του αγοριού που διασώθηκε, ήταν ένας αρχοντάνθρωπος της περιοχής. Ο καλοσυνάτος λόρδος, αφού ευχαρίστησε τον χωρικό για τη σωτήρια παρέμβαση, ζήτησε να ανταποδώσει την καλή πράξη με μια εξίσου γενναιόδωρη πράξη προσφοράς. Θα αναλάμβανε εξ’ ολοκλήρου τα έξοδα για τη μόρφωση του γιου του χωρικού, μέχρι το χωριατόπαιδο να ενηλικιωθεί. Ο χωρικός δέχτηκε και ο γιος του άφησε το αγρόκτημα με πλώρη το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Έτσι κι έγινε…
Ο μικρός χωριάτης έγινε βιολόγος ευρείας φήμης και εργάστηκε στα καλύτερα νοσοκομεία της χώρας. Μετά από πολλά χρόνια, ο γιος του λόρδου αρρώστησε βαριά από πνευμονία. Στο πλευρό του βρέθηκε ο γιος του χωρικού, που είχε αποκτήσει την επιστημονική γνώση από την ευγνωμοσύνη του λόρδου και η ζωή του σώθηκε για δεύτερη φορά. Ο γιος του χωρικού ήταν ο διάσημος Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο πατέρας της πενικιλίνης και ο γιος του λόρδου ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας.
Μερικοί ισχυρίζονται ότι η ιστορία αυτή δεν είναι πραγματική διότι δεν αναφέρεται στις βιογραφίες των δύο διάσημων προσωπικοτήτων. Η φήμη αυτή διαδόθηκε από στόμα σε στόμα λόγω της ιδιαιτερότητάς της. Εξάλλου, ποιος θα ενδιαφερόταν, εκείνη την εποχή, για μια πράξη ευγνωμοσύνης ενός ανθρώπου με εξουσία. Ίσως να θεώρησαν ότι ήταν μια ανταπόδοση υποχρεωτική, ένα ξεχρέωμα, μια ελεημοσύνη ενός πλουσίου, που όφειλε να ανταμείψει έναν φτωχό, με τη δύναμη του χρήματος.
Κάποιες φορές οι ιστορίες επινοούνται από την ανάγκη των ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή αν επιβεβαιώνονται και καταγράφονται σε ιστορικά βιβλία. Πιστεύουμε σε ό,τι νομίζουμε σωστό και δίκαιο, ώστε αυτό να αποτελέσει παράδειγμα για το μέλλον.
Σ’ αυτήν την ιστορία, η δύναμη της ευγνωμοσύνης και η γενναιοδωρία που παρατηρείται και από τις δύο πλευρές, μας θυμίζει πως η ζωή είναι μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις και πιθανότητες. «Η ταπεινοφροσύνη θα σώσει τον κόσμο», γράφει η καθηγήτρια φιλοσοφίας, Corine Pelluchon. Η ταπεινότητα χρειάζεται μια καρδιά μεγαλύτερη από οποιαδήποτε κοινωνική καταξίωση. Πρέπει να είναι ισχυρότερη από τις μικρόψυχες ταξικές κατατάξεις των ανθρώπων, ώστε να εκφραστεί με ανιδιοτελή πρόθεση, το αγαθό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Ο λόρδος απέδειξε πως η πραγματική δύναμή του δεν ήταν η κοινωνική του θέση, αλλά η μεγάλη του καρδιά.
Αναρωτιέμαι, αν θα έρθει κάποτε η ημέρα που θα μάθουμε να δρούμε με ένα δυναμικό και συλλογικό πνεύμα επιβίωσης. Να καταλάβουμε πως η ευημερία μας στη Γη, εξαρτάται από τον διπλανό μας, καθώς είμαστε δεμένοι με τα αόρατα δεσμά μιας κοινής μοίρας, σε έναν υλικό κόσμο που είναι απρόβλεπτος, δίχως την παραμικρή διαβεβαίωση για την έκβαση οποιουδήποτε γεγονότος.
Ο λόρδος και ο χωρικός έδωσαν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους. Θα το έκανες κι εσύ; Μπορείς να γίνεις ένας άγγελος της φύσης μας;
Λόρδος Ρούντολφ Τσώρτσιλ
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
