Πάνω στη σφαίρα των πιθανοτήτων με το κέρμα του Κρίστιαν Χόιγκενς.

«Χιλιάδες περπατούν
στον ίδιο δρόμο.
Με τα βήματά σου,
κανείς».

    Ζούμε επάνω σε μια κινούμενη σφαίρα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ισχύσει κάθε εκδοχή και κάθε πιθανότητα. Πριν ακόμα συμπληρωθεί το πρώτο κλάσμα δευτερολέπτου της ύπαρξής μας, οι φυσικοί νόμοι των πιθανοτήτων αποφασίζουν σε ποιο μέρος θα γεννηθούμε πάνω στη Γη. Μετά τη γέννησή μας, η τύχη γίνεται πεπρωμένο.
  Φαντάσου ότι το περιβάλλον που γεννήθηκες και οι άνθρωποι που αγαπάς, είναι το αποτέλεσμα που έφερε η αξονική κίνηση μιας κοσμικής ρουλέτας. Μεγαλώνοντας, βρίσκουμε βαθιά στην τσέπη μας ένα κρυμμένο κέρμα. Με κάθε σκέψη που καταλήγει σε μια επιλογή, με κάθε πρωτοβουλία που παίρνουμε στο μονοπάτι της ζωής και με κάθε ανάμνηση που αποθηκεύουμε μέχρι τον θάνατό μας, σχεδιάζουμε την κάτοψη ενός περίπλοκου λαβύρινθου.  
  Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε με έκδηλη απορία, αν πήραμε τη σωστή απόφαση για την πορεία της ζωής μας, διότι η αποτυχία θα είχε αντίκτυπο στη μελλοντική μας εξέλιξη. Η ελεύθερη βούληση και οι επιθυμίες μας ανοίγουν στον χώρο καινούριες προϋποθέσεις και νέες πιθανότητες. Οι φίλοι που συναντήσαμε στα παιδικά μας χρόνια, οι συνάδελφοι που συνεργαστήκαμε και οι άνθρωποι που ερωτευτήκαμε, κάτω από τυχαίες συνθήκες, είναι απόρροια της αρχής των πιθανοτήτων που ορίζει τις ζωές μας. Ακόμη και τα παιδιά μας θα είχαν διαφορετική όψη, αν δεν είχαμε συναντήσει τον σύντροφό μας υπό τους όρους μιας χωροχρονικής συνάρτησης.
  Κάθε στιγμή διαμορφώνεται και μια διαφορετική πραγματικότητα. Ζούμε μέσα στο δικό μας Matrix, στο ανθρώπινο κβαντικό πεδίο που εφαρμόζονται κβαντικά άλματα συνείδησης και ύπαρξης. Αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας σαν φορτισμένα σωματίδια πιθανοτήτων και επιλογών. Το ανύπαρκτο γίνεται υπαρκτό, το απίθανο-πιθανό, υπό την εξέλιξη μιας συνάντησης ή την πραγματοποίηση μιας ιδέας, γιατί όλα γύρω μας κινούνται και προχωρούν αδιάκοπα μέχρι την τέλεσή τους. Αυτό είναι το κοσμικό παιχνίδι που συντελείται γύρω μας και συμμετέχουμε σε πλήρη απαρτία. Έτσι δημιουργούνται άπειροι κόσμοι, σε μικρή ή μεγαλύτερη κλίμακα, που χωρούν κάθε υλική υπόσταση. Κόσμοι μέσα σε κόσμους! Σαν ρωσικές ματριόσκες πάνω σε μια σφαιρική γεωμετρική διάσταση που κάθε επιλογή αποκτά νόημα μόνο με την αγάπη. 
  Ο Ολλανδός Κρίστιαν Χόιγκενς, μαθηματικός, αστρονόμος και οπτικός του 17ου αιώνα, είχε πάντα ένα κέρμα στην τσέπη του. Η επιστήμη του βασίστηκε στην αρχή των πιθανοτήτων. Σε ένα μέλλον γραμμένο και στις δύο όψεις του νομίσματος, που εμφανίζεται ανάλογα με τις επιθυμίες μας. Υποστήριζε, δε, πως θα πρέπει να ακολουθούμε την καρδιά μας σε κάθε μας βήμα, για να φτιάχνουμε κόσμους γεμάτους αγάπη. 
  Τυχαία γράφω κι εγώ αυτά τα λόγια, τυχαία κι εσύ τα διαβάζεις. Επιλέγω, όμως, συνειδητά να σε ευχαριστήσω για την αγάπη σου. 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Πόσο κοστίζει η αθωότητα; Όσο μια σύντομη αναλαμπή συνείδησης.

«Δε θέλω να αποκτήσω

την αθωότητα, αλλά  

την ευχαρίστηση να

τη βλέπω να χάνεται

ξανά και ξανά»

F. Scott Fitzgerald

Αμερικανός συγγραφέας

(1896-1940)

                                               

   Φιλήδονε κύριε,

  Σε κυρίεψαν τα ζωώδη ένστικτα της φύσης σου, όταν οι ορμόνες σου εξερράγησαν στη θέα μιας εύκολης λείας. Οι πονηρές σκέψεις που κατέκλυσαν τον σκοτεινό υποθάλαμο του ιδιόμορφου εγκεφάλου σου, έδωσαν  την εντολή για να επιτεθείς σαν άγριο ζώο στα ανυπεράσπιστα θηράματά σου.

  Όμως, δεν είσαι ζώο. Ανήκεις στο εξελιγμένο ανθρώπινο είδος. Είχες επιλογή. Την ευκαιρία να σκεφτείς, πριν κάνεις κακό σε μια αθώα ψυχή. Πόσο κοστίζει η καταστροφή της αθωότητας; Για σένα, μόνο λίγα λεπτά ικανοποίησης των δαιμόνων του πάθους σου. Όσο ένα λυτρωτικό ξεφάντωμα της επιθετικής ασυδοσίας ενός σαρκικού κατήφορου. Αναρωτιέμαι, πώς μπόρεσες να κρυφτείς από τον εαυτό σου; Πόσες μάσκες έχεις φορέσει στη ζωή σου; Τόσες, όσες και οι δολοφονίες που διέπραξες. Είναι τόσο τυφλό το είδωλο στον καθρέφτη σου; Γιατί δεν είδες το ηδονικό βλέμμα του βασιλιά Σαρδανάπαλου να σε κοιτά;

  Πες μου, πώς μπόρεσες να αγγίξεις κάτι τόσο όμορφο, μόνο για να το καταστρέψεις; Πόσους παραμυθένιους κόσμους γκρέμισες, για να χτίσεις τα βρομερά χαμαιτυπεία που σχεδίαζαν οι υποχθόνιες φαντασιώσεις σου;  Δίχως το ίχνος μιας γενναίας ενοχής που θα μπορούσε, ίσως, να σε αποτρέψει από την επανάληψη των έκφυλων πράξεών σου. Γιατί δεν πάλεψες με τις Ερινύες; Θα σου πω τον λόγο. Γιατί είσαι ένα σαθρό σαρκίο που ζηλεύει την αθωότητα. Φθονείς την ουράνια ευτυχία που φωτίζει ένα ανέμελο παιδικό πρόσωπο, επειδή δε θα την αποκτήσεις ποτέ! Είσαι δυστυχισμένος επειδή το παιδικό χαμόγελο σού θυμίζει το έρεβος της ψυχής σου. Δε θα νιώσεις ποτέ την αγνότητα και η αντίθεση αυτή σου τρώει τα σωθικά. Καταστρέφεις με μίσος τα αγγελικά φτερά των παιδιών για λίγη ευχαρίστηση σε κάθε αναίσχυντη αποπλάνηση. Στήνεις τις λιγδερές παγίδες σου για να φυλακίσεις την παιδική φαντασία στα χαμηλόφωτα δωμάτια των κολασμένων οργίων σου. Τόση ύβρη δεν αντέχει ούτε η Νέμεση. 

  Δεν είσαι άρρωστος. Δεν είσαι εθισμένος στο σεξ, αλλά στον ακραίο σαδισμό. Είσαι ένας ΚΑΚΟΣ άνθρωπος που προκαλεί πόνο για να νιώθει αφέντης. Είσαι ένα τέρας που πρέπει να αποκεφαλιστεί, γιατί το είδος σου δε θα υπάρχει στον νέο μας κόσμο. 

  Θα σου πω πόσο αξίζει η αθωότητα μιας παιδικής ψυχής. Όσο μια φευγαλέα αναλαμπή συνείδησης. Μονάχα μια στιγμή συνειδητοποίησης αρκεί, για να μη γευθείς τον φόβο ενός μικρού παιδιού. Να κρατήσεις τις ανώμαλες ορέξεις σου για τον εαυτό σου. Τόσο κοστίζει για έναν άνθρωπο που διαθέτει συνείδηση. Όμως, για σένα δεν ισχύει η ισοτιμία της ευαισθησίας, γιατί δεν έχεις καρδιά. 

  Ήρθε ο καιρός, λοιπόν, να καταστρέψουμε τον ανήθικο κόσμο σου, για να πεθάνεις μόνος, χωρίς αγάπη. Σε μισούμε, όπως μισείς εσύ τα παιδιά μας. Δεν είναι αυτή η εκδίκησή μας για το κακό που έκανες, αλλά το τίμημα της διαφορετικότητας των κόσμων μας. Είσαι το τίποτα και τα παιδιά μας είναι το μέλλον…

#MeToo για να καθαρίσουμε τον κόσμο από τα ερπετά.

                                                       

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Δώσε μου λιγάκι ουρανό

«Δεμένοι πισθάγκωνα με τα 

σχοινιά των ψευδαισθήσεων

στο πιο ευάλωτο κατάρτι της

ζωής. Στον μαγικό εκείνο 

χώρο, όπου αποτυπώνεται 

η κοινή, ανθρώπινη ανάγκη 

για ουρανό».

Μίλτος Σαχτούρης

Ποιητής (1919-2005)

  Είναι μερικές φορές που νιώθω ένα δροσερό αεράκι να εισέρχεται από τις γρίλιες του παραθύρου μου και να θροΐζει τις κουρτίνες ανάλαφρα, σαν να ανασαίνει ένας άγγελος. Αισθάνομαι τη γλυκύτητα αυτής της ανάσας να γεμίζει με φρέσκο οξυγόνο το δωμάτιό μου, σαν να θέλει να ξυπνήσει την κοιμισμένη μου διαίσθηση από την αδράνεια. Με καλεί ν’ ανοίξω το παράθυρο και να κοιτάξω για τελευταία φορά τον κόσμο.

  Πέρασα τη ζωή μου, προσδοκώντας ένα σημάδι από τον ουρανό. Μια ένδειξη ότι πλησιάζει η αλλαγή των εφήμερων καιρών. Υπομένω τη φθορά της εποχής μου, για να γίνω μάρτυρας μιας αποκαλυπτικής διαδοχής. Θέλω να ζήσω το μεταίχμιο δύο εποχών, την αναγέννηση των ηθών, την κάθαρση των ασεβών και την πτώση των ρωμαϊκών οργίων του 21ου αιώνα, ώστε να αντικρίσω με συγκίνηση την αυγή της νέας εποχής. Να διακρίνω, από τα βάθη τ’ ουρανού, το χρώμα της αγνότητας που φέρει το ξεκίνημα μιας νεογέννητης μέρας. 

  Πριν την έλευση της καθαρής εποχής θα πρέπει όλα τα σιχαμερά κι αναίσχυντα ερπετά της ανθρωπότητας να βγουν από τον βούρκο και να καούν στην πυρά της κοινωνικής εξέτασης. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των ανώμαλων σαδιστών, υποφέρουν αθώες ψυχές. Μέχρι σήμερα τα θύματα έπνιγαν την κραυγή τους. Ήρθε η στιγμή τα σάπια σαρκία να τα καταβροχθίσουν τα οικόσιτα σκουλήκια τους. Τα βδελυρά ψεύτικα προσωπεία να χαθούν από τον μελλοντικό ορίζοντα, όπου το ουράνιο τόξο της αλήθειας θα εναποθέσει τα υπέροχα χρώματά του. Εκείνοι που σκόρπισαν πόνο, δίχως έλεος κι εκμεταλλεύτηκαν τον αδύναμο, για να ευχαριστήσουν τις αρρωστημένες αισθήσεις τους, πρέπει να πληρώσουν για κάθε κατάπτυστη πράξη. Η εποχή της ανηθικότητας φτάνει στο τέλος της. Το μέλλον ανήκει στους καθαρούς, σε εκείνους που πέρασαν όλες τις δοκιμασίες, ακολουθώντας συνειδητά την ιερότητα της καλοσύνης. Ο Ζαν Πολ Σάτρ, είπε : «Ο άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του». Κανείς δε γλιτώνει από τον ζυγό της εναλλαγής των καιρών. Ο χρόνος δεν αντέχει το βάρος της αδικίας και την παράταιρη ασχήμια, γιατί το κοινωνικό ιδεώδες είναι ο καθρέφτης των πράξεών μας. 

  Όταν ζυγώνω το παράθυρό μου, ακούω τις φωνές εκείνων που μετρούν πληγές. Τα αηδιαστικά ανθρωπόμορφα υποκείμενα που ήταν κάποτε οι βασανιστές τους, δεν ανήκουν στην ιδεολογία της καινούριας εποχής. Χαμογελώ, όταν μαθαίνω ότι καταδιώκονται από τις σκοτεινές τους πράξεις. Η κάθαρση ξεκίνησε. Ο ουρανός φόρεσε τα γιορτινά του κι εγώ ψιθυρίζω μέσα στο δωμάτιο, για να μ’ ακούσει ο άγγελος. «Είμαι έτοιμη! Δώσε μου λιγάκι ουρανό!»

***Το κείμενο είναι αφιερωμένο στα θύματα του #metoo. Οι φωτογραφίες ανήκουν στον φωτογράφο MakisBitos https://m.facebook.com/MakisBitos1tsid=0.8766157862487085&source=result.Τον ευχαριστώ θερμά για την έμπνευση και την άδειά του για την αναδημοσίευσή τους στο ασήμαντο κείμενό μου. Ήταν το οπτικό ερέθισμα, για να θυμηθώ την ανάγκη μου για ουρανό.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Ο ανθός του καρποσυλλέκτη. Ο ταξικός διαχωρισμός αφεντάδων και δούλων. Η ψευδαίσθηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και η πολύτιμη τεχνολογία των άστρων.

"Ελευθέρωσα χίλιους

σκλάβους. Θα ελευθέρωνα

πολλές χιλιάδες ακόμη, αν 

γνώριζαν όλοι τους, 

ότι είναι σκλάβοι".

Harriet Tubman (1820-1913)

Πολιτική ακτιβίστρια

  Είναι, πραγματικά, άξιο θαυμασμού τι μπορεί να κάνει η ύλη όταν αφεθεί στα χέρια του χρόνου. Οι βουλές και τα κέφια της εξελικτικής ικανότητας της φύσης καταλήγουν στην πανδαισία των ποικιλόμορφων ειδών χλωρίδας και πανίδας, μέχρι να εμφανιστεί εκείνο το κυρίαρχο είδος που θα δημιουργήσει τον πρώτο επαναστατικό πολιτισμό που με συλλογικό έργο, θα προάγει το λαμπρό μέλλον του.

  Φαντάζομαι τον πρώτο καρποσυλλέκτη να χώνει στη γη, με ενθουσιασμό, έναν θαυματουργό σπόρο και να οδηγεί τη φυλή του στην καινοτόμο, γεωργική ανάπτυξη. Επιτέλους! Η γη παρείχε την τροφή και με λίγη φροντίδα, ο καλλιεργητής ζούσε μια ήσυχη καθημερινότητα. Τέρμα η πείνα, η νομαδική ζωή, η μάχη με τα άγρια ζώα και η στέρηση. Εφεξής, υπήρχε χρόνος να χτίσεις ένα σπίτι, να χορτάσουν τα παιδιά σου ψωμί και να αποθηκεύσεις προϊόντα για τον χειμώνα. Το τέλος μιας ανασφαλούς κατάστασης και η αρχή της εποχής των ονείρων. Μπορεί να ήταν σκληρή η γεωργική και κτηνοτροφική εργασία, αλλά με τη σωστή οικονομική διαχείριση, υπήρχε καθημερινό φαγητό στο τραπέζι. Το φαγητό είναι ευτυχία! Η προϋπόθεση για να κυριαρχήσεις στον πλανήτη. Όποιος κατέχει την τροφή, έχει τη δύναμη. Μετά, αποκτήσαμε μεταφυσικές ανησυχίες και έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους θεούς. Να χτίσουμε μνημεία και βωμούς για την προσφορά των καρπών. Χρειαζόμασταν την εύνοια τους, για να έχουμε καλές σοδειές. Άφθονη τροφή! Διαχρονικό φαινόμενο η ανάγκη μας αυτή. Η δομή όλων των πολιτικών συστημάτων και η εκμετάλλευση μεταγενέστερων κοινωνιών, γεννήθηκε από τον ανθό του καρποσυλλέκτη. Από τότε, η αρχή αυτή, κυβερνά αδιάκοπα κάθε επερχόμενη γενιά. 
  Κάποιοι εξελιγμένοι γεωργοί, σκέφτηκαν έναν πρακτικό τρόπο για να διαφεντεύουν τους πιο αδύναμους καλλιεργητές. Αυτοανακηρύχθηκαν εκπρόσωποι των θεών και έγιναν ιερείς, απαιτώντας σεβασμό και σκορπίζοντας φόβο. Ο φόβος καταστέλλει την ανάγκη για ελευθερία και παγώνει τη σκέψη. Ξαφνικά, εν μία νυκτί, έγιναν βασιλείς και άρχοντες του είδους τους. Θεϊκά όντα επί της γης που χρειάζονταν αυλικούς, δούλους, φροντιστές, στρατό και ένα συστημικό σχέδιο για να ανέλθουν στην ανώτερη ανθρώπινη βαθμίδα. Διαχωρίστηκαν, λοιπόν, από τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους με περίσσια θρασύτητα. 
Ναι! Αυτοί ήταν οι πρώτοι αφέντες, εκείνοι που ανακάλυψαν πώς θα καθοδηγούν τα πλήθη προς όφελός τους. Η δουλεία και η σκληρή σκλαβιά που ήρθε μετά τη γεωργική ανάπτυξη, είναι δική τους εφεύρεση. Η ιστορία μάς δίδαξε πως οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν με πρόσχημα την αφθονία τροφής των λαών τους, είχαν ως τίμημα την εκμετάλλευση και την ανηλεή ανθρωποφαγία από τις ανώτερες ισχυρές τάξεις. Κάθε πρώιμος πολιτισμός εφάρμοσε τις δικές του διακρίσεις. Δες στο παρελθόν, τους Αιγύπτιους, Βαβυλώνιους, Ρωμαίους, Οθωμανούς, Σκανδιναβούς και λοιπούς λαούς με βασιλείς, αυτοκράτορες, στρατηλάτες και ύπατους που έγραψαν την ένδοξη ιστορία τους με το αίμα των αθώων υποτελών τους. 
  Όταν οι σκλάβοι άρχισαν να επαναστατούν, επειδή κατάλαβαν πως η ζωή τους ξοδεύεται άσκοπα για τη ματαιοδοξία μιας αχόρταγης ελίτ, οι άρχοντες βρήκαν έναν νέο αλγόριθμο για να κρατήσουν τον όχλο ευχαριστημένο. Μια ψευδαίσθηση που ξεγέλασε ακόμη και τους πιο έξυπνους του πλήθους. Οι ευφυέστατοι αρχαίοι Έλληνες σκέφτηκαν το ευέλικτο πολίτευμα, που ονομάζεται Δημοκρατία. Ελεύθερη βούληση, ελευθερία λόγου και ατομική λήψη αποφάσεων. Αναδείχτηκε η αξία του ΕΝΟΣ και απέκτησε ο δούλος δικαιώματα για το κοινό καλό. Θα αποφάσιζε για την κοινωνία με όπλο τη φωνή του, την ψήφο του. Τροφή για όλους, με τον ίδιο μόχθο και προοπτική εξέλιξης κατά την προσωπική του κρίση. Η εκλογή των αρχόντων γινόταν πια από τους πολλούς. Μία ευφυέστατη στρατηγική στην εξουσιαστική παρτίδα σκάκι, που παίζεται στην πλάτη μας από τις βασιλικές οικογένειες του πλανήτη. Οι ισχυροί κατάλαβαν πως η δόξα του αξιώματός τους προκαλεί φθόνο στα πλήθη και απειλείται η κυριαρχία τους. Επέλεξαν λοιπόν μερικές εξαγοράσιμες μαριονέτες για να φοράνε το στέμμα τους. Τραβήχτηκαν στο παρασκήνιο και κρύφτηκαν πίσω από το παραβάν του θεάτρου των σκιών. Έκαναν συμφωνίες με τα υποψήφια εκλογικά κλιμάκια, για να βγαίνουν πάντα εκείνοι νικητές στις εκλογές, ανεξαρτήτως πολιτικού συνδυασμού. Πόσο έξυπνοι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες! Έφτιαξαν την ψηφιακή πλατφόρμα που χειρίζονται οι ηγέτες της παγκοσμιοποίησης μέχρι και σήμερα. Σκέφτηκαν : «Ψηφίστε τις μαριονέτες μας για να ζείτε με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Μπορείτε να ονειρεύεστε ότι θα γίνετε κι εσείς αφέντες, ζώντας τις χαρές του καπιταλισμού και του φιλελευθερισμού. Μεγάλα σπίτια, φανταχτερά αυτοκίνητα, δανεισμός και κάθε λογής πολύτιμο στολίδι θα σας δοθεί στο μέτρο που θα νομίζετε ότι εσείς ορίζετε το μέλλον σας, όμως, δε θα πάψετε να είστε οι σκλάβοι μας. Μπορείτε να εκφράζεστε μέσω της τέχνης, αλλά θα ελέγχουμε τα λόγια και τα έργα σας, μήπως αυτά αφυπνίσουν τους πολλούς και χάσουμε τον έλεγχο. Παρακολουθούμε από ψηλά κάθε σας κίνηση και έχουμε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Όλα είναι δικά μας γιατί βρήκαμε τον τρόπο να σας έχουμε παντοτινά υποδουλωμένους, χωρίς να το καταλαβαίνετε. Η τεχνολογία είναι δική μας, η γνώση, επίσης, δική μας. Μαθαίνετε αυτά που θέλουμε εμείς και ενεργείτε σαν ελεύθεροι άνθρωποι μέχρι εκεί που επιτρέπουμε εμείς». 
  Το παγκόσμιο μοντέλο της μοντέρνας ηγεσίας δεν χρησιμοποιεί το σπαθί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Τζέγκις Χαν ή του Καρλομάγνου, αλλά την παντοδυναμία των φυσικών νόμων της τεχνολογίας των άστρων. Την πυρηνική δύναμη των δομικών στοιχείων της ύλης, που αποτελεί, τα τελευταία χρόνια, το σημαντικότερο εξελικτικό άλμα της επιστήμης. Το επόμενο επιστημονικό επίτευγμα θα είναι για όλους ή μόνο για τους εκλεκτούς; Είναι, άραγε, μόνο μια θεωρία συνωμοσίας ότι μας κυβερνούν, συγκαλυμμένα, οι πλούσιοι του πλανήτη ή είναι η τρομακτική αλήθεια; Αν δε νιώθεις σκλάβος, τότε το σχέδιό τους είναι άριστο! Έχουν βρει την πιο επιτυχημένη πατέντα υποδούλωσης. Τον υπνωτισμό των εγκεφαλικών αισθήσεων που ξεγελά το ελεύθερο πνεύμα και τροφοδοτεί την ελαττωματική ιδιοσυγκρασία μας με τον καταναλωτισμό. Όταν η τροφή στερέψει, θα ξυπνήσεις! Κάνε το πριν μείνεις ξεχασμένος και νηστικός πάνω σε μια κατεστραμμένη Γη, όσο εκείνοι θα χτίζουν νέα βασίλεια σε άλλα άστρα. Ο Τζεφ Μπέζος και ο Έλον Μασκ έχουν ήδη ξεκινήσει διαστημικά προγράμματα που προβλέπουν τη μετοίκηση 1.000.000 ανθρώπων στον Άρη, μέχρι το 2050! Ξέρουν, μήπως, ότι η κλιματική αλλαγή είναι μη αναστρέψιμη και φροντίζουν για τη διαφυγή μερικών εκλεκτών;  
  Μην καταβροχθίζεις λαίμαργα το δόλωμα της εφήμερης καλοπέρασης. Δε ζεις κάτω από δημοκρατικό καθεστώς, εφόσον η Δημοκρατία είναι μια παγίδα σκεπασμένη με χρυσή φυλλωσιά. Το βάραθρο μεταξύ των ταξικών διακρίσεων είναι βαθύ, σκοτεινό και αόρατο. Η σκακιέρα έχει στηθεί, αλλά πρέπει κάποιος να πάρει την κρίσιμη απόφαση για την επόμενη κίνηση. Τα βασιλικά πιόνια φοβούνται, γιατί γνωρίζουν ότι είναι ανύπαρκτα χωρίς τους σκλάβους τους. Εσύ ξέρεις τη δύναμή σου; Λέγεται αφύπνιση… 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Θεατρικοί συγγραφείς των αιώνων

«Είμαι ο συγγραφέας
που γράφει ασταμάτητα
μες στους αιώνες.
Υμνώ τη σκηνή της ζωής,
χωρίς να νοιάζομαι για 
τη δόξα. Προσπερνώ τα
εμπόδια και σπάω τα
κατεστημένα. 
Απελευθερώνω κάθε 
σκέψη και συναίσθημα, 
υπομένω τον μόχθο και
γράφω τη δική μου 
κοσμική ιστορία».
Dr.Sameeksha Koundal
Ινδός γιατρός-ακτιβιστής

  «Η μέρα τελείωσε. Γύρισα στη σπηλιά. Σήμερα κυνήγησα καλά. Τώρα, κάθομαι στη φωτιά μαζί με τους άλλους. Τρώω την ψημένη σάρκα και σκορπάω τα κόκαλα γύρω μου. Οι σκιές μας χορεύουν στους βράχους, όπως προστάζουν οι κινήσεις της φωτιάς. Οι μέρες είναι δύσκολες. Ο μόχθος της επιβίωσης μάς κρατά δυνατούς, όμως ο κίνδυνος παραμονεύει πίσω από κάθε βουνό, μέσα στα βαθιά, θεόρατα δάση και στις όχθες των χειμαρρωδών ποταμών, καθώς βαδίζω το ξημέρωμα με τα όπλα μου για να βρω τροφή. Είμαι κατάκοπος και ξαπλώνω κάτω από τον σκοτεινό θόλο με τα φωτεινά στίγματα. Όλα όσα βλέπω είναι δικά μου, αρκεί να ζήσω την επόμενη μέρα. Τι θα απογίνω όταν πεθάνω; Θα γίνω τροφή για τα άγρια ζώα; Ζω μόνο για να κυνηγώ σάρκα και να συλλέγω τροφή; Δε μου φαίνεται λογικό. Πρέπει να υπάρχει ένα νόημα για τη φύση που αγγίζω. Να αφήσω μια ιστορία για τα παιδιά μου. Ποιος είμαι; Είμαι αυτός που ήρθε πριν από σένα. Πρέπει να μάθεις ότι ήμουν εδώ. Θα σκεφτώ έναν τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου γιατί θα περάσουν οι αιώνες και θα χαθώ. Χρειάζομαι ένα σύμβολο, μια εικόνα για να έρθω σε επαφή με σένα. Το αίμα από το σκοτωμένο ζώο που τράφηκα, βρέχει τα πόδια μου. Θα το χρησιμοποιήσω. Θα βάψω τα χέρια μου και θα δηλώσω την παρουσία μου τούτη εδώ τη στιγμή. Η φωτιά στέγνωσε τους υγρούς βράχους της σπηλιάς. Τεντώνω το χέρι μου και αποτυπώνω την παλάμη μου στην πέτρα. Είναι διασκεδαστικό, είναι όμορφο και είναι διαφορετικό από το σκληρό κυνήγι. Δεν είμαι ζώο γιατί δημιουργώ με το μυαλό μου όμορφα μοτίβα. Οι άλλοι με παρατηρούν και βάφουν κι αυτοί τα χέρια τους με αίμα. Ο βράχος γέμισε με ανθρώπινες παλάμες. Είμαι ο πρώτος συγγραφέας της Γης. Τριάντα χιλιάδες χρόνια πέρασαν κι ακόμα με βλέπεις. Μη με ξεχάσεις… Έκανα την αρχή για να αγαπήσεις εσύ το μολύβι. Μη σταματήσεις ποτέ να γράφεις! Οφείλεις την τέχνη της γραφής σε μένα. Τίμησέ με για την πρωτοπορία μου, αγάπησέ με για το συναίσθημα που άφησα πάνω στον βράχο, άκουσέ με να σου μιλώ απ’ τους αιώνες που έφυγαν και δες με νοερά να γράφω το πρώτο σύμβολο πάνω στη Γη».

  

  Η γραφή είναι μια μορφή ανώτερης τεχνολογίας για την ανταλλαγή πληροφορίας και συναισθημάτων. Οι πρώτοι συγγραφείς στην ιστορία της ανθρωπότητας άφησαν τις ιστορίες τους γραμμένες πάνω στους τοίχους μιας σπηλιάς. Όταν ο πρώτος τροφοσυλλέκτης έκανε το δάχτυλό του πένα και το αίμα των ζώων έγινε το μελάνι του, ξεκίνησε η εξέλιξη της γραπτής έκφρασης. Με φόντο το φως από μια φωτιά που σιγόκαιγε στο βάθος, άρχισε να ζωγραφίζει εικόνες που σύντομα έγιναν σύμβολα και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε ένα νέο είδος επικοινωνίας. Περιέγραφε τις μάχες του με τα σαρκοβόρα ζώα, τα κατακλυσμιαία καιρικά φαινόμενα της εποχής του και σχεδίαζε χάρτες για τους συντρόφους του. Ο θεατρικός συγγραφέας της πέτρας μοιραζόταν τα έργα του με το κοινό του. Τους πρωτόγονους ανθρώπους της φυλής του. 

  Αυτό ήταν το πρώτο σκίρτημα πνευματικής ανάγκης που οδήγησε στο ξέσπασμα της λογοτεχνικής γραφής. Ο πρώτος λίθος για την αυγή του πολιτισμού των τεχνών και των γραμμάτων. Μετά τις παλάμες και τα σχέδια της νεολιθικής εποχής, τη σκυτάλη πήραν οι γενιές του χαλκού και συγκεκριμένα οι μεσοποτάμιες φυλές των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων και των Σουμέριων που επινόησαν το δικό τους σύστημα γραφής, αρχικά για λόγους αρχειοθέτησης των εμπορικών συναλλαγών τους. Σύντομα η γραφή έγινε τέχνη. Οι πρώτοι ιστορικά καταγεγραμμένοι ποιητές που υπέγραψαν τα λόγια τους, ήταν ο Αιγύπτιος Πταχοτέπ και μια Ακκάδια πριγκίπισσα που λεγόταν Ενχεντουάννα. Ήταν ιέρεια της θεάς του φεγγαριού Νάννα. Η Ενχεντουάννα κοιτούσε κάθε βράδυ τον νυχτερινό ουρανό και έγραφε στίχους για την ομορφιά των πλανητών και των θεών που στόλιζαν τους ναούς της πίστης της. Σαράντα δύο ύμνοι πάνω σε τριάντα επτά πίνακες υπέγραψε με το όνομά της και έγινε η πρώτη γνωστή ποιήτρια της ανθρωπότητας. Η πρώτη ποιητική συλλογή ήταν πέτρινη!

  Η συνέχεια της ιστορίας της γραφής είναι μεγαλειώδης. Θαυμαστοί συγγραφείς που άκμασαν στον Μεσαίωνα, στην Αναγέννηση και στις νεότερες εποχές, αφήσαν το αποτύπωμά τους σε εκείνον τον νεολιθικό βράχο. Στίχοι, πεζογραφήματα, λυρικά λόγια και θεατρικές ιστορίες ξεχύθηκαν με συναισθηματική ορμή από τα πέρατα των αιώνων και συνεχίζονται στις μέρες μας, με την ίδια θέληση κι ευαισθησία.

  Όταν καμιά φορά απογοητεύομαι και δε θέλω να ξαναδώ δική μου λέξη στο χαρτί, θυμάμαι τον άνθρωπο που άφησε το σημάδι του στο πρώτο πέτρινο ημερολόγιο. Είμαι μέσα στην σπηλιά του και με κοιτάζει αγριεμένος σαν να με μισεί. Ντρέπομαι και πιάνω πάλι το μολύβι. Αυτό είναι το πεπρωμένο μου. Να συνεχίσω το θεατρικό έργο που σκηνοθέτησε εκείνος για τη Γη. Να γράφω σκηνές για την ανθρώπινη παράσταση. 

                                                                                                                Γραφές μεσοποτάμιων λαών

 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Ο πίθηκος που δραπέτευσε. Από τον «πατέρα» Πικιά στον Μετάνθρωπο

"Η αλλαγή είναι ο 

πυρήνας της εξέλιξης.

Χωρίς αυτή, όλα τα 

είδη θα ήταν ίδια και 

θα συμπεριφέρονταν

με τον ίδιο τρόπο. 

Η ζωή θα ήταν

βαρετή."

Martin Dansky

Καναδός παραγωγός

 Πριν από 500 εκατ. χρόνια κατά την Καμπριανή περίοδο, στα νερά των προϊστορικών θαλασσών, ζούσε ένα πλάσμα που έμοιαζε με χέλι. Ήταν πλατύ, διάφανο και ασπόνδυλο με ένα πρωτόγονο νευρικό σύστημα κατά μήκος του σώματός του. Γιατί ήταν τόσο πρωτότυπο και σημαντικό αυτό το πλάσμα; Ήταν η πρώτη ύπαρξη που σχημάτισε έναν τύπο μικρής κεφαλής. Η πικιά, που επιβιώνει ακόμα στην εποχή μας, αλλά σε μικρότερες διαστάσεις, ακολούθησε το μονοπάτι των εξελικτικών μεταλλάξεων και εμφάνισε σε πρώιμο στάδιο μια υποψία κεφαλής, που πυροδότησε την ανάπτυξη του εγκεφάλου στη μετέπειτα εποχή. Είναι ο πρώτος αναγνωρισμένος μακρινός πρόγονος του ανθρώπου. Πριν από την Πικιά, βέβαια, ο κοινός πρόγονος όλων των ειδών είναι ο saccorhytus coronarius που ευδοκίμησε στο νερό, έχοντας για δική του εξελικτική πρωτοτυπία τον σχηματισμό του στόματος. 

  Λέγεται, πως από τον «πατέρα» Πικιά εξελίχθηκαν τα ψάρια και στη συνέχεια το πρώτο αμφίβιο σχημάτισε πόδια και βγήκε στη στεριά, παίρνοντας τη μεγάλη απόφαση να ζήσει μόνο με οξυγόνο. Αυτό ήταν το Τικταάλικ, που μετά από μακρά και επεισοδιακή πορεία, αφού πέρασε η εποχή των δεινοσαύρων, έγινε η αιτία εμφάνισης του πρώτου θηλαστικού. Μετά τον αφανισμό των δεινοσαύρων, ο Πλησιαδάπης ανέβηκε στα δέντρα και δίχως τον φόβο των τεράτων, εξελίχθηκε σε πίθηκο. Μετά από εκατ. χρόνια αναπτύχθηκε η νοήμων ζωή με την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους. Ο Homo Sapiens δε φύτρωσε ξαφνικά εν μία νυκτί. Μεσολάβησαν γραμμές αίματος, DNA και πολλά παρακλάδια στο δέντρο της εξέλιξης, π.χ, ο Παράνθρωπος, ο Αυστραλοπίθηκος, ο Homo Habilis, o Homo Ergaster, o Homo Erectus, o Homo Neanderthalensis και μετά ο «Σοφός-Sapiens». 

  Είμαστε οι απόγονοι εκείνου του μοναδικού πιθήκου που δραπέτευσε από τη μοίρα του είδους του και έθεσε τις πρώτες βάσεις της εξελικτικής πανδαισίας που έφερε στο προσκήνιο τη σημερινή μορφή της ανθρώπινης φύσης και της νοήμονος ζωής.

  Σήμερα, η νοήμων ζωή παραμερίζει το θαύμα της φυσικής επιλογής και βρίσκεται προ των πυλών να βελτιώσει η ίδια τον εαυτό της. Στα επόμενα χρόνια, ο Homo Sapiens, θα δημιουργήσει τον μετάνθρωπο και κατ’ επέκταση τα είδη των υπερανθρώπων που θα κυριαρχήσουν στο Σύμπαν, με τη βοήθεια της τεχνολογίας. 

  Τα τελευταία επιστημονικά βιβλία αναφέρουν ότι το ταξίδι των διαστρικών αποστάσεων απαιτεί έναν εξελιγμένο άνθρωπο που θα είναι ανθεκτικός στη ραδιενέργεια και πρέπει να έχει προσδόκιμο ζωής εκατοντάδων ετών, για να μπορέσει η ζωή να ταξιδέψει μακριά από τη Γη. 

  Ακούγεται όμορφο και ονειρικό κάτι τέτοιο. Αν υπάρχει κάποιος σκοπός για την ύπαρξη ζωής, τότε αποκτά νόημα η διαδοχή των ειδών μέχρι το ταξίδι στ’ άστρα. Όμως, θα ήταν δίκαιο να ορίσουμε με τέτοιο τρόπο τη φύση μας, δίχως να λογαριάζουμε τον αντίκτυπο μιας τέτοιας παρεμβατικής συμπεριφοράς; Μήπως η αθανασία των επόμενων γενεών στερήσει το δικαίωμα ύπαρξης αγέννητων ανθρώπων, που δε θα δουν ποτέ το φως του ήλιου επειδή κάποιοι μετάνθρωποι θα θέλουν εγωιστικά να ζήσουν για πάντα; Θα υπάρξουν ηθικοί παράμετροι και νομοθεσίες ή θα ισχύσει ο νόμος του δυνατού; 

  Με πρόσχημα τον αφανισμό του ανθρώπου από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, οι επιστήμονες έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα ταχύτητας για τη δημιουργία του επόμενου είδους, που θα διασώσει τη ζωή, ταξιδεύοντας με μια κιβωτό στα κοντινότερα ηλιακά συστήματα. Το μέλλον θα είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Ίσως να ανήκει μόνο στους δυνατούς, σε εκείνους που θα εξελιχθούν στα βιολογικά εργαστήρια. Θα έχουν άραγε ανθρώπινα αισθήματα ή θα μοιάζουν με άψυχες μηχανές;

  Όταν ο πίθηκος κατέβηκε από τα δέντρα και στάθηκε στα πόδια του, η μοίρα του ορίστηκε από τη φυσική επιλογή. Τώρα, ο επόμενος πίθηκος πασχίζει μόνος του να φτιάξει την εικόνα των απογόνων του, δίχως να σκέφτεται το τίμημα της τεχνητής επιλογής. Θα γίνει αποδεκτή μία τέτοια παρέμβαση για να ξεφύγει ο μετάνθρωπος από τη βαρύτητα του ήλιου ή θα εξοντωθεί από τη γνωστή πλεονεξία του Sapiens και θα καταλήξει σε μια αποκαλυπτική καταστροφή; Η ιστορία από δω και πέρα γράφεται αποκλειστικά από τις επιλογές του ανώτερου κλιμακίου των Sapiens που κυβερνά τον κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι δε θα πάνε χαμένα τα εκατ. χρόνια της θαυματουργής εξέλιξης. 

  Η Πικιά, ο γλυκός Τικταάλικ και χιλιάδες άλλα προγονικά είδη, κοιτάζουν από το παρελθόν και αγωνιούν για τη συνέχεια της ιστορίας, που για πρώτη φορά, κρατά στα χέρια της η ίδια η νοήμων ζωή. Θα ενεργήσουμε με υπευθυνότητα, τιμώντας τις πρώιμες μορφές ζωής ή θα τερματίσουμε τη μαγική σκηνή της φύσης με αλαζονεία; Η νοημοσύνη έχει ένα αναπάντεχο τίμημα. Την ευθύνη της επιβίωσής της. Πρέπει να τιμήσουμε την εμπιστοσύνη της φύσης και να νικήσουμε τις αδυναμίες μας. 

  Ο John Muir, ακτιβιστής και περιβαλλοντολόγος του περασμένου αιώνα, είπε : «Με κάθε βόλτα στη φύση, ο περιπατητής λαμβάνει περισσότερα από αυτά που αναζητά». Ελπίζω αυτά που έχουμε κατακτήσει, να είμαστε σε θέση να τα εκτιμήσουμε και να τα διαχειριστούμε σωστά.

            Εν συντομία οι κυριότεροι σταθμοί στην εξελικτική πορεία προς τη νοήμονα ζωή.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!