Για να ζήσουν οι άλλοι… Η θυσία, το τίμημα της αγιοσύνης

«So others may live»

Λογότυπο της αμερικανικής

Ακτοφυλακής

  Συχνά, αναρωτιέμαι, ποιο είναι εκείνο το ενδεικτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα που κατοχυρώνει το δικαίωμα της αλλαγής του είδους μας προς μια νέα εξελικτική κατεύθυνση. Τι μας ξεχωρίζει από τον παλιό κακό μας εαυτό και γίνεται η σημαία για τη μετάβασή μας στην ανώτερη πνευματική υπόσταση. Είμαστε, άραγε, ένα είδος εξελιγμένων θηλαστικών ή οι πράξεις μας μπορούν να μας ανυψώσουν στην αγιοσύνη και στην κορυφή του απόλυτου καλού; Μπορούμε να ελπίζουμε ότι το αγαθό της ανιδιοτελούς αγάπης θα μας μεταμορφώσει σε ένα είδος που θα αποδέχεται με σεβασμό κάθε μορφή ύπαρξης; Ποιο είναι το υπέρτατο χάρισμα μιας τέτοιας οντότητας και ποια είναι η πράξη που θα μας τραβήξει από τα κατάβαθα της αβύσσου;

  Η επιλογή να δώσεις τη ζωή σου, χαρίζοντας το μέγιστο προνόμιο που σου έχει δοθεί από τη φύση, τον χρόνο να αναπνέεις πάνω στη Γη για να σωθεί ένας άνθρωπος, το ονομάζουμε θυσία. Είναι ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία και έχει το υψηλότερο τίμημα. Έναν εκούσιο θάνατο για να συνεχίσει να ζει μια άλλη ψυχή. 
  Φανταστείτε τη δύναμη ενός τέτοιου ανθρώπου… Ο κόσμος τον αποκαλεί ήρωα, όμως κατ’ ουσίαν, είναι ένας από εκείνους που ανήκουν σε ένα νέο είδος ανθρώπων που έχουν κατανοήσει τον λόγο της ύπαρξής τους. Η ιερή πράξη της αυτοθυσίας εγείρει φιλοσοφικά ζητήματα που καταλήγουν σε υπαρξιακά ερωτήματα. Είναι πρέπον να δώσει κάποιος τη ζωή του για να ζήσουν οι άλλοι; Είναι παρέμβαση στο πεπρωμένο ή μια ευλογημένη επιλογή; Γιατί να χαθεί μια ζωή για μια άλλη; Θα ξεχαστεί μια τέτοια πράξη στον χρόνο ή θα αποτελέσει παράδειγμα διδαχής για τον μελλοντικό κόσμο; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μάς φέρνουν μπροστά  στο μεγαλείο αυτής της πράξης. Δίνω τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα, ώστε ο κόσμος να αλλάξει με την προσφορά μου. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μιας κάστας ανθρώπων που θα αλλάξει το DNA του είδους μας, αφήνοντας ως κληρονομιά πίσω της μια ανάμνηση εναρμονισμένη με την πραότητα και την απόλυτη αγάπη.
  Το μήνυμα που γράφτηκε επάνω στον σταυρό δεν πήγε χαμένο. Ήταν η πρώιμη ηλιαχτίδα και η πρώτη επαφή με την ελπίδα που προλέγει ότι οι άνθρωποι μπορούν να μεταβάλουν τη φύση τους σε μια άλλη μορφή ενέργειας, που θα εξαλείψει τη βία. 
«Για να ζήσουν οι άλλοι…» 

Μια φράση που υμνεί τη διάσωση, μια πράξη που θα αλλάξει τον κόσμο…

  

Καλή Ανάσταση και καλή Λαμπρή!
Σας ευχαριστώ που στηρίζετε τα κείμενά μου με τις κοινοποιήσεις σας!
Να είστε όλοι καλά! 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!