Στα ράφια το βιβλίο Αθλητική Ναυαγοσωστική

Στα ράφια του βιβλιοπωλείου Πολιτεία το πανεπιστημιακό βιβλίο που αναλύει την ασφάλεια στο νερό παρουσιάζοντας επιστημονικά την ειδικότητα της θαλάσσιας διάσωσης. Είναι άκρως συγκινητικό να βλέπεις τ' όνομά σου ανάμεσα στους συντελεστές... Καλή επιτυχία! Εύχομαι ν' αγαπηθεί από τους φοιτητές του ΣΕΦΑΑ που διδάσκεται ως μάθημα επιλογής! Ευχαριστώ θερμά τον επιμελητή του βιβλίου, Δρ. Στάθη Αβραμίδη (καθηγητή-ΣΕΦΑΑ), για τη συμμετοχή μου στη συγγραφική ομάδα. Ας εμπνεύσουμε τους νέους για να μπορούν να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο προσφέροντας στην κοινωνία με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους!
https://www.politeianet.gr/books/9789606180064-sullogiko-idiotiki-athlitiki-nauagosostiki-276071

Άσκηση φυσικών καταστροφών εις μνήμην του Γρηγόρη

Αγαπημένε μας Γρηγόρη,

Μακάρι να μας βλέπεις από ψηλά και να χαίρεσαι.
Θα ζεις πάντοτε μέσα στις καρδιές μας.

Αλαφροΐσκιωτος

«Αν είμ’ αλαφροΐσκιωτος

και μέσα μου η αστροφεγγιά

της γης έχει γελάσει

κράξε, αλαφριά ω πανάρχαιο

αιώνιο πνεύμα, μέσα μου

ακόμα ειν’ η ορμή μου

με τη ζωή αν με μάγεψες

και με καλείς ψηλότερα

εδώ είναι το κορμί μου.

Βοή του πελάγου πλημμυρίζει

τις φλέβες μου

Απάνω τρίζει

σαν μυλολίθαρο ο ήλιος

Γεμάτες χτυπάει τις φτερούγες ο αγέρας

Γαληνεύει ως την άμμο βαθιά μου

και απλώνεται η θάλασσα η πάσα…»

Άγγελος Σικελιανός-«Αλαφροΐσκιωτος»

Ο αγέρας εισχωρεί μέσα μου πιο βαθιά από τους κοσμικούς ανθρώπους. Είναι το φτερούγισμα στο στήθος και το ρίγος που προκαλεί η ομορφιά της φύσης που με υψώνει από το έδαφος ο ελαφρύς μου ίσκιος. Ο νόμος της βαρύτητας δε σταματά το ονειρικό σκαρί μου. Αλαφροΐσκιωτος και νεραϊδοπαρμένος σαν καραβάκι χάρτινο σε φουσκωμένο κύμα στον πορτοκαλί ήλιο του δειλινού, κάτω από τα αρχέγονα τα άστρα τις νύχτες αρμενίζω. Τη μαγεία ψάχνω στ’ ανοιχτά σαν το παιδί χωρίς σκιά που πέταξε για τη χώρα του Ποτέ με τα χρυσά φτερά των αναμνήσεών του.

Απόκοσμο το κάλεσμα χαϊδεύει την ψυχή μου. Ανάμεσα σε γη και ουρανό αλαφροΐσκιωτος γυρνώ, σαν ήρωας παραμυθιού περιπλανιέμαι με νεράιδες κι αερικά, την άδικη πραγματικότητα απαρνιέμαι. Και κάποια μέρα όταν η αγάπη θα έχει καταστρέψει τη φαγωμένη μου σκιά, θα ρίξω μεσοπέλαγα το απομεινάρι της σαν πέπλο, για να ενωθώ με του αέρα τα παιδιά στου φεγγαριού τη σκόνη. Το σπίτι μου… των άστρων η φεγγοβολιά θα μαρτυρά τη φύση μου που αιώνες τώρα αναζητά και τριγυρνάει μόνη.

Αλαφροΐσκιωτε σήκωσε τ’ άσπρα τα πανιά, η ώρα σου ζυγώνει… 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

O παρατηρητής

"Ο Φάρος είναι το μοναδικό μου
  καταφύγιο στην καταιγίδα που έρχεται..
  Τα κύματα της πραγματικότητας χτυπούν με δύναμη
  Καιροί που φέρνουν την καταστροφή
  καιροί που ζητούν αποδημητικότητα.
  Καιρός να αγαπήσεις και να ξαναγεννηθείς
  στον ορίζοντα της φαντασίας, σε μια γλυκιά ζεστή καρδιά..."

Θα ήθελα να ζω σε έναν φάρο, πάνω σε ένα παραθαλάσσιο λόφο. Να υπηρετώ τα πλοία και να παρατηρώ την ομορφιά της θάλασσας. Να γίνομαι μάρτυρας της εναλλαγής των διαθέσεών της. Να χαίρομαι την ηρεμία στη γαλήνη και να αναμαλλιάζομαι στην αγριότητά της. Να νοτίζω από την αλμύρα και να χάνομαι στη γραμμή του ορίζοντά της. Να υπακούω τις εντολές της και να ειδοποιώ τους θαλασσινούς ανάβοντας το φως. Ένας παρατηρητής της ομορφιάς, μακριά από την θορυβώδη ανθρωπότητα, ένας φύλακας που καταγράφει τον ψίθυρο των κυμάτων και αφουγκράζεται τον χορό των υποθαλάσσιων ρευμάτων. Χαρτογραφεί τις ρότες των πλοίων και μαγεύεται από το κάλεσμα του φεγγαριού στην παλίρροια. Με τους ζωδιακούς αστερισμούς συντροφιά τις χειμωνιάτικες νύχτες, τα κύματα σκάνε πάνω στον φάρο αφρίζοντας κάτω από τις μπότες του. Μια πολύτιμη μοναξιά, μια πνευματική σιωπή… Η χαρά του παρατηρητή. Όλα τα θαύματα της ζωής φτιάχτηκαν για τα δικά του μάτια, για το δικό του νου. Για να τα ζωγραφίσει, για να γράψει και να υμνήσει τη μοναδικότητά τους. Να καταγράψει τις νότες της μελωδικής σιωπής τους.

Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο για να παρατηρώ τους ανθρώπους από μακριά, ανάβοντας το φως μου. Θα ξέρουν πως υπάρχω αλλά δε θα μπορούν να με δουν, καθώς η λάμψη του φάρου θα σκεπάζει τη μορφή μου. Καμιά φορά σαν θα φαίνεται η σκιά μου σαν σκοτεινή φιγούρα μπροστά από το φανό, θα θυμούνται πως υπάρχει αυτός που επέλεξε να παρατηρεί για να σηματοδοτεί την απομόνωση στη θάλασσα που τόσο αγάπησε ώστε να αφιερωθεί σ’ αυτή. Αυτή η αγάπη τον τυλίγει με τη χρυσή αλυσίδα μιας άγκυρας που τον ρίζωσε στο βυθό του πάθους του. Αλυσοδεμένος με αυτό που αγάπησε δίνει όρκο ζωής και δεσμεύεται με την απεραντοσύνη. Αιώνιος θεατής και θαυμαστής της Γένεσης θα στέλνει σήματα στην ανθρωπότητα, δείχνοντας τον δρόμο στα χαμένα καράβια που βασανίζονται στην τρικυμία. Στο φάρο κυματίζει πειρατική σημαία, καθώς πάντοτε θα ψάχνει για το θησαυρό της σοφίας που πλαισιώνει τη μοναξιά του.

Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο. Με την ανάσα μου γεμάτη αλάτι και τη ματιά μου καρφωμένη στο ηλιοβασίλεμα. Σε ένα απόρθητο καταφύγιο, σε ένα έναστρο παλάτι κάτω από την σκέπη του Σύμπαντος που με γέννησε. Να εκπληρώνω τον σκοπό της ύπαρξής μου, θαυμάζοντάς το, λέγοντας : «Σε ευχαριστώ για την αγάπη!», καθώς το φως του φάρου θα μεταδίδεται στο χρονικό όριο του ορίζοντα.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!