"Ο Φάρος είναι το μοναδικό μου
καταφύγιο στην καταιγίδα που έρχεται..
Τα κύματα της πραγματικότητας χτυπούν με δύναμη
Καιροί που φέρνουν την καταστροφή
καιροί που ζητούν αποδημητικότητα.
Καιρός να αγαπήσεις και να ξαναγεννηθείς
στον ορίζοντα της φαντασίας, σε μια γλυκιά ζεστή καρδιά..."
Θα ήθελα να ζω σε έναν φάρο, πάνω σε ένα παραθαλάσσιο λόφο. Να υπηρετώ τα πλοία και να παρατηρώ την ομορφιά της θάλασσας. Να γίνομαι μάρτυρας της εναλλαγής των διαθέσεών της. Να χαίρομαι την ηρεμία στη γαλήνη και να αναμαλλιάζομαι στην αγριότητά της. Να νοτίζω από την αλμύρα και να χάνομαι στη γραμμή του ορίζοντά της. Να υπακούω τις εντολές της και να ειδοποιώ τους θαλασσινούς ανάβοντας το φως. Ένας παρατηρητής της ομορφιάς, μακριά από την θορυβώδη ανθρωπότητα, ένας φύλακας που καταγράφει τον ψίθυρο των κυμάτων και αφουγκράζεται τον χορό των υποθαλάσσιων ρευμάτων. Χαρτογραφεί τις ρότες των πλοίων και μαγεύεται από το κάλεσμα του φεγγαριού στην παλίρροια. Με τους ζωδιακούς αστερισμούς συντροφιά τις χειμωνιάτικες νύχτες, τα κύματα σκάνε πάνω στον φάρο αφρίζοντας κάτω από τις μπότες του. Μια πολύτιμη μοναξιά, μια πνευματική σιωπή… Η χαρά του παρατηρητή. Όλα τα θαύματα της ζωής φτιάχτηκαν για τα δικά του μάτια, για το δικό του νου. Για να τα ζωγραφίσει, για να γράψει και να υμνήσει τη μοναδικότητά τους. Να καταγράψει τις νότες της μελωδικής σιωπής τους.
Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο για να παρατηρώ τους ανθρώπους από μακριά, ανάβοντας το φως μου. Θα ξέρουν πως υπάρχω αλλά δε θα μπορούν να με δουν, καθώς η λάμψη του φάρου θα σκεπάζει τη μορφή μου. Καμιά φορά σαν θα φαίνεται η σκιά μου σαν σκοτεινή φιγούρα μπροστά από το φανό, θα θυμούνται πως υπάρχει αυτός που επέλεξε να παρατηρεί για να σηματοδοτεί την απομόνωση στη θάλασσα που τόσο αγάπησε ώστε να αφιερωθεί σ’ αυτή. Αυτή η αγάπη τον τυλίγει με τη χρυσή αλυσίδα μιας άγκυρας που τον ρίζωσε στο βυθό του πάθους του. Αλυσοδεμένος με αυτό που αγάπησε δίνει όρκο ζωής και δεσμεύεται με την απεραντοσύνη. Αιώνιος θεατής και θαυμαστής της Γένεσης θα στέλνει σήματα στην ανθρωπότητα, δείχνοντας τον δρόμο στα χαμένα καράβια που βασανίζονται στην τρικυμία. Στο φάρο κυματίζει πειρατική σημαία, καθώς πάντοτε θα ψάχνει για το θησαυρό της σοφίας που πλαισιώνει τη μοναξιά του.
Θέλω να ζήσω σε έναν φάρο. Με την ανάσα μου γεμάτη αλάτι και τη ματιά μου καρφωμένη στο ηλιοβασίλεμα. Σε ένα απόρθητο καταφύγιο, σε ένα έναστρο παλάτι κάτω από την σκέπη του Σύμπαντος που με γέννησε. Να εκπληρώνω τον σκοπό της ύπαρξής μου, θαυμάζοντάς το, λέγοντας : «Σε ευχαριστώ για την αγάπη!», καθώς το φως του φάρου θα μεταδίδεται στο χρονικό όριο του ορίζοντα.
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
