Καθοδήγηση… Είναι η πλεύση χωρίς επιστροφή… Ένα τρυφερό άγγιγμα στον ώμο και μια γλυκιά παρότρυνση αρκούν για να σηκώσουν την άγκυρα και να ωθήσουν την προπέλα της καρδιάς για τα λιμάνια της ευχαρίστησης. Κανένας δε γεννιέται καπετάνιος… Κανείς δε γεννιέται με σκοπό να πνίξει στα βαθιά την αξιοπρέπεια των άλλων, αν έχει χαράξει από μικρός τη ρότα του, έχοντας στο πηδάλιο την ευαισθησία για να προσεγγίζει τις καρδιές των συνανθρώπων του.
Βλέπω παιδιά να χλευάζουν συνομηλίκους τους. Βλέπω ενήλικες να φέρονται βάναυσα στους συνανθρώπους τους δίχως ίχνος σεβασμού και ευγένειας. Βλέπω «δυνατούς» να αποφεύγουν «προβληματικούς-αδύναμους» σαν να νοσούν από κάποια μολυσματική ασθένεια… Βλέπω εκείνους που γεννήθηκαν με νοητικά και κινητικά προβλήματα, εκείνους που η μοίρα τους σφραγίστηκε με τη γέννησή τους από το χρώμα του δέρματος τους κι από τη φυλετική τους καταγωγή. Βλέπω την αδικία των ανθρώπων να κατακρεουργεί έναν δίκαιο και μεγαλειώδη κόσμο με την αδυναμία των «δυνατών» να καθοδηγήσουν σωστά τη σκέψη τους.
Ποιος ονομάζεται δυνατός; Σίγουρα όχι αυτός που βασανίζει τον αδύναμο. Δυνατός είναι αυτός που ευλογήθηκε από το μαγικό ραβδί της τύχης. Τυχερός γιατί είναι υγιής, έξυπνος και «φυσιολογικός». Προικισμένος από τη φύση με το χάρισμα της ορθής σκέψης.
Αν νιώθεις πως ανήκεις στην κατηγορία των δυνατών, έχεις μια εξαιρετική αποστολή να υλοποιήσεις. Το χρέος του δυνατού ορίζει να βοηθάς και να σέβεσαι τους αδύναμους, αυτούς που δεν έχει ευνοήσει τόσο πολύ η τύχη, ανακαλύπτοντας μέσα από τις αδυναμίες τους την αρετή που σου δόθηκε από τη μητέρα φύση.
Καθοδήγησε τα παιδιά σου να ακολουθήσουν τα χνάρια της αγάπης, αναγνωρίζοντας στη διαφορετικότητα των αδύναμων το χρέος των δυνατών, χωρίς να αναζητούν επιβεβαίωση της δύναμής τους, πληγώνοντας τις ψυχές των άλλων.
Μάθε τους πως η ανωτερότητά τους δεν αφορά τη σύγκρισή τους με έναν αδύναμο ή άτυχο άνθρωπο, αλλά στηρίζεται στη μεγαλοψυχία τους να αποδέχονται τις αδυναμίες των συνανθρώπων τους. Ο κόσμος δε χρειάζεται νταήδες, αλλά πανέμορφους σούπερ ήρωες άλλοτε να πλαισιώνουν και άλλοτε να κυριαρχούν, συμβαδίζοντας στο πλευρό των αδυνάτων. Ως ένας άλλος Ρομπέν των Δασών, ως μια άλλη μητέρα Τερέζα, σαν ήρωες παιδικού παραμυθιού κι όχι σαν τέρατα που ξεπηδούν από τον βούρκο.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να δείξεις στα παιδιά σου το χρέος τους στην ανθρωπότητα. Δείξε τους την ομορφιά, για να μην υπηρετήσουν την ασχήμια.
Καθοδήγησέ τα στον δρόμο που οδηγεί στα θαύματα!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
