Τραγωδία στο Μάτι
Πολλοί λένε πως δεν είναι ώρα για κριτική και για απόδοση ευθυνών... Πώς να μην μιλήσεις όμως όταν όλα δείχνουν τον ένοχο; Ποιος φταίει για την τραγωδία; Η έλλειψη συντονισμού και το ανύπαρκτο σχέδιο Ξενοκράτης.
Κάποτε πίστευα πως υπηρετούσα έναν ιερό σκοπό. Η συμμετοχή μου στην εκπαίδευση για την προστασία των πολιτών με διαβεβαίωνε και με γέμιζε με ελπίδα πως θα έπαιρνε σάρκα και οστά με την εφαρμογή όσων είχα διδαχθεί. Ασκήσεις, σχεδιασμοί, μελέτες, εκπαιδεύσεις και μεγάλες προσδοκίες! Κονδύλια που δόθηκαν με σκοπό τον σχεδιασμό του συντονιστικού οργάνου πολιτικής προστασίας με κωδική ονομασία "Ξενοκράτης"! Πόσο περήφανη ένιωθα όταν συμμετείχα σε ασκήσεις ετοιμότητας με το διακριτικό της Π.Π στο στήθος. Τώρα ντρέπομαι που έχω την ικανότητα να γνωρίζω τι έφταιξε... Να ξέρω πως όλα αυτά έγιναν γιατί ο Ξενοκράτης είναι μόνο στα χαρτιά... Δεν εφαρμόστηκε ούτε στο φάσμα της πρόληψης-εκκένωσης οικισμών, ούτε στην αντιμετώπιση της καταστροφής... πόσο μάλλον του συντονισμού δυνάμεων και φορέων. Δεν ελπίζω μετά από αυτά που είδα ούτε στο στάδιο της οργανωμένης αποκατάστασης...
Με αυτή τη φωτιά αποκαλύφθηκε ότι ο Ξενοκράτης είναι ένα σχέδιο φάντασμα, όπως μια ανώνυμη εταιρεία που υπάρχει μόνο στα χαρτιά... Όσοι ακόμα πιστεύουν πως υπάρχει μέριμνα από την πολιτεία θα σας πω πως η μόνη ελπίδα που ξεπηδά από τη φονική φωτιά είναι το ανθρώπινο φιλότιμο το οποίο γεννιέται από τον ανθρώπινο πόνο. Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο είναι η μοναδική προστασία μας. Το χέρι του διπλανού που θα βρεθεί δίπλα σου και θα σε βοηθήσει. Μην περιμένετε από την Πολιτεία! Είναι κατεστραμμένη πιο πολύ και από τα σπίτια σας...
Κουράγιο στους πονεμένους συνανθρώπους μας, θύματα και συγγενείς, άστεγους και τραυματίες. Καλό Παράδεισο στους αδικημένους...
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
