Το πηγάδι και το εκκρεμές. Ο βαθύς ύπνος της κατάθλιψης.

«Όταν ξυπνάμε από ύπνο βαθύ,
σκίζουμε το αραχνοϋφαντο πλέγμα
κάποιου εφιάλτη».
Έντγκαρ Άλλαν Πόε

  Όταν είσαι θλιμμένος, αισθάνεσαι σαν να έχεις πέσει μέσα σε ένα βαθύ, σκοτεινό πηγάδι. Όταν κοιτάζεις ψηλά, βλέπεις το στόμιό του τόσο μακρινό, που δεν μπορεί να σε φτάσει το φως του ήλιου. Ο πυθμένας του πηγαδιού είναι υγρός και τραχύς. Ο χρόνος δεν περνά το ίδιο μέσα στο πηγάδι, όπως για εκείνους που ζουν ελεύθεροι στον επάνω κόσμο. 

 Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε έναν βαθύ ύπνο, που μοιάζει με την κατάσταση που βιώνουν οι νεκροφανείς. Είσαι ζωντανός, η καρδιά σου χτυπά, μα το μυαλό σου είναι σε διαρκή ύπνωση. Καταστολή της χαράς και καταδίκη στην αιώνια νέκρωση όλων των γήινων αισθήσεων. 

 Υπάρχει ένα τεράστιο εκκρεμές πάνω από το κεφάλι σου. Κοφτερό κι ακονισμένο σαν λεπίδα, που μετρά τον χρόνο της ποινής για την επανένταξή σου στον επάνω κόσμο. Τον κόσμο των φυσιολογικών, ευτυχισμένων όντων. Η ταλάντωση του εκκρεμούς μετρά τις ώρες μεταξύ των δόσεων της αντικαταθλιπτικής αγωγής. Οι 21.600 ταλαντώσεις αντιστοιχούν σε 6 ώρες που μεσολαβούν πριν από κάθε δοσολογία. Τον πρώτο καιρό το μόνο που σκέφτεσαι, στο μόνο που ελπίζεις, είναι να περάσει γρήγορα ο χρόνος για να πάρεις την επόμενη δόση της αγωγής. Ζεις μόνο για εκείνη τη μικρή στιγμή. Για την αίσθηση της ψευδούς ανακούφισης που προσφέρει το εικονικό περιβάλλον των ουσιών ενός αντικαταθλιπτικού χαπιού. Είναι μια όαση μέσα στο απέραντο σκοτάδι, γιατί θα έχεις την ευκαιρία να βλέπεις για λίγο το φως να περνάει έξω από το στόμιο του πηγαδιού, τουλάχιστον για όσο διαρκεί η επήρεια των ουσιών στον εγκέφαλό σου. 

 Το πηγάδι είναι το σπίτι σου, ο βαθύς ύπνος είναι η αρρώστια του μυαλού σου και το εκκρεμές ο βασανιστής σου. Είσαι χωμένος εκατοντάδες μέτρα κάτω από τη γη και κανείς δε σε βλέπει. Χαμένος στον ύπνο μιας ανεξήγητης κατάστασης, δε γνωρίζεις γιατί συνέβη αυτή η συμφορά σε σένα. Γιατί έπεσες τόσο βαθιά μέσα σε αυτό το πηγάδι; Υποψιάζεσαι τους λόγους, αλλά δεν τους παραδέχεσαι. Νομίζεις ότι φταις, ότι είσαι ένας άχρηστος. Ένα αδύναμο ανθρωπάκι που βρέθηκε στον πάτο ενός ξεροπήγαδου. Ένα τίποτα! 

  Καθώς το εκκρεμές χτυπά για κάθε δευτερόλεπτο της θλιβερής ύπαρξής σου, κάποια στιγμή ξεκινά το μυαλό να σκέφτεται πώς θα σωθεί. Συνηθίζεις την κατάσταση και την αποδέχεσαι σιωπηρά. Όπως κάθε φυλακισμένος, έχεις το δικαίωμα να σχεδιάσεις την απόδραση. Υπομονή και ανασυγκρότηση. Αδιαφορείς για το εκκρεμές που μετρά τον χρόνο σου. Ξεχνάς την επιβλητική παρουσία του και τον τρόμο που φέρνει η αναμονή των χτύπων του. Το περιφρονείς κι έτσι δεν εξαρτάσαι πια από αυτό. Όταν ξεχνάς να πάρεις τη δόση των χαπιών, ξεκινά το πρώτο στάδιο της ίασης. Σταδιακά, μαθαίνεις να ζεις δίχως να μετράς τον χρόνο μεταξύ των δόσεων. Λίγο ακόμα και θα είσαι απόλυτα ελεύθερος. Θεραπευμένος από την καταδίκη του μυαλού σου. 

  Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν πια ιεροεξεταστές να σε δικάσουν, σαν από θαύμα, αρχίζεις να αιωρείσαι και να πλησιάζεις στο στόμιο του πηγαδιού. Κοιτάζεις ψηλά και το φως της ημέρας σε καλεί να ανέβεις να το φτάσεις. Δεν κοιτάζεις πια τον πυθμένα του πηγαδιού. Τον βαθύ ύπνο διαδέχεται ένα ανοιξιάτικο πρωινό ξύπνημα όλων των αισθήσεων. Γαντζώνεσαι από τα τοιχώματα του πηγαδιού και περνάς το στόμιό του. Είσαι έξω! Ένας καινούριος κόσμος απλώνεται μπροστά στα αγουροξυπνημένα μάτια σου! Είσαι χαρούμενος που ξέφυγες από το εκκρεμές. Τα κατάφερες! Αυτό ήταν ένα ισχυρό μάθημα επιβίωσης. Μην το ξεχάσεις ΠΟΤΕ! 

  Κάθε φορά που θα πλησιάζεις στο στόμιο του πηγαδιού και θα νιώθεις ότι σε καλεί το βαθύ σκοτάδι, να θυμάσαι τη μυρωδιά του μουχλιασμένου πυθμένα του και να απομακρύνεσαι, ξέροντας πια ότι είσαι νικητής! Ξύπνησες απ’ τον μεγάλο ύπνο κι έσκισες το αραχνοΰφαντο πέπλο ενός αυτοκαταστροφικού εφιάλτη. Είσαι ήρωας! 

 Να θυμάσαι… Κάθε σκοτεινό πηγάδι φωτίζεται σαν καταλάβεις τον λόγο που βρίσκεσαι στη ζωή. Κάθε απειλητικό εκκρεμές καταστρέφεται, όταν γνωρίσεις τον σκοπό της ύπαρξής σου. Μη φοβάσαι! Δε θα ξαναγυρίσεις ποτέ σ’ εκείνον τον εφιάλτη, γιατί έχεις θέληση. Ο συγγραφέας Carlos Castaneda έγραψε πως, «Η θέληση είναι εκείνο που σε υποχρεώνει να νικάς, όταν η λογική σου, λέει ότι έχασες».  Και είναι τόσο όμορφο να γυρίζεις πίσω στον κόσμο των ζωντανών… 

«Ήμουν άρρωστος, άρρωστος μέχρι θανάτου, μ’ εκείνη την παρατεταμένη αγωνία. Υπάρχει φως μέσα στο σκοτάδι; Υπάρχει ελπίδα μέσα στην καταδίκη; Ποια είναι η σωτηρία της ψυχής και πότε σταματά το μαρτύριο του σώματος;» 

Απόσπασμα από το σύντομο διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, -Το πηγάδι και το εκκρεμές-. Διαβάστε το διήγημα πατώντας το link, για να έχετε μια εικόνα πώς είναι να πέφτεις μέσα σε εκείνο το πηγάδι: http://eimaistahaimou.blogspot.com/2018/04/edgar-alan-poe-1999.html?m=1

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!

Μην αφήσεις τον κόσμο να σε αλλάξει προς το χειρότερο. Το δικαίωμα στην ατομική ελευθερία. Η θυσία του Φραντς Γαϊγκερστάιτερ και η μοίρα των ναυτικών του Εl Faro.

"Το ερώτημα δεν είναι εσύ
ν' αλλάξεις τον κόσμο, αλλά 
ο κόσμος να μην αλλάξει 
εσένα".
Φραντς Γαϊγκερστάιτερ
Αυστριακός αγρότης
που εκτελέστηκε από το
Γ' Ράιχ

  Μάρτιος του 1939. Στρατεύματα του Γ’ Ράιχ παρελαύνουν στα χωριά των αυστριακών Άλπεων, ζητώντας από τους χωρικούς να καταταγούν στον στρατό του Χίτλερ. Όλοι ενθουσιάζονται με την ιδέα να ανήκουν στο δυναμικό μιας νεοσύστατης αυτοκρατορίας. Μαγεύονται από τους πύρινους λόγους ενός ψεύτικου ηγέτη και ορκίζονται πίστη στο πρόσωπό του σαν να είναι ένας νέος Μεσσίας, που θα τους ανυψώσει από τη φτώχεια και την ασημαντότητά τους στην κορυφή του κόσμου. Ενστερνίζονται το όραμά του και ξεχύνονται στο πεδίο της μάχης, ικανοποιώντας τις ορέξεις και τις διαταγές του. Πιστεύουν σε εκείνον!

  Ανάμεσα στους χιλιάδες χωρικούς που ακούν το κήρυγμα των αξιωματικών του Γ’ Ράιχ, είναι και ο Φραντς Γαϊγκερστάιτερ. Γνωρίζει ήδη μερικές από τις θηριωδίες του Χίτλερ στον άμαχο και αθώο πληθυσμό των κρατών που υποδουλώθηκαν και με σθένος που θα ζήλευε ακόμη και ο Χίτλερ, αρνείται να ορκιστεί πίστη στον δικτάτορα. Οι συγχωριανοί του, ο δήμαρχος, ο πνευματικός του και ο επίσκοπος της περιοχής προσπαθούν να τον μεταπείσουν ώστε να παρουσιαστεί στον στρατό του Χίτλερ, έστω και ως νοσοκόμος, εφόσον δεν επιθυμεί να πολεμά στο πεδίο της μάχης. Ο Φραντς όμως δεν πείθεται. Δε θέλει να πει τα λόγια του όρκου για το τυραννικό στράτευμα, δε χαιρετά σηκώνοντας το χέρι, δε φωνάζει Χάιλ-Χίτλερ!

  Η συνείδησή του είναι τόσο δυνατή που ούτε η οικογένειά του δεν μπορεί να του επιβάλλει μια παράλογη πραγματικότητα. Του ζητάνε να προσαρμοστεί, αψηφώντας την ανθρωπιά του κι εκείνος αρνείται δογματικά. Δεν μπορεί να αλλάξει τον εαυτό του και να καταπατήσει κάθε ηθική αξία για τα γούστα ενός ανήθικου τάγματος. Δε φοβάται τις συνέπειες. Φοβάται την αλλαγή προς το χειρότερο. Ξέρει ότι δεν μπορεί να ζήσει με λιγότερη ποιότητα από αυτήν που κατέχει. Προσαρμογή στους κανόνες που μας επιβάλλουν οι ηγέτες, δεν μπορεί να σημαίνει καταστροφή της προσωπικής μας ποιότητας, της ατομικής ελευθερίας να υποστηρίζουμε την ιδεολογία μας απέναντι στο απόλυτο που μας εξαναγκάζουν να υποστούμε. "Καλύτερα να υποφέρεις από την αδικία, παρά να είσαι μέρος της", υποστήριζε.

  Ο Φραντς συλλαμβάνεται για προδοσία, ως εχθρός του Κράτους, φυλακίζεται σε ένα ψυχιατρείο και μετά μεταφέρεται στις σκληρές φυλακές του Βερολίνου. Τον Αύγουστο του 1943 αποκεφαλίζεται στην γκιλοτίνα του Γ’ Ράιχ. Μέχρι την τελευταία ώρα της ζωής του, λίγο πριν την εκτέλεσή του, οι ταγματάρχες του Γ' Ράιχ τού ζητούσαν να υπογράψει τον όρκο στον Χίτλερ. Οι δήμιοι του χλεύαζαν την αντίρρηση και τον χαρακτήρα του, λέγοντάς του ότι κανείς δε θα θυμάται τη θυσία του. Ότι ήταν ένα τίποτα κι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Εκείνος απαντούσε με ηρωισμό και με υπερηφάνεια : «Το ερώτημα δεν είναι να αλλάξεις τον κόσμο εσύ, αλλά ο κόσμος να μην αλλάξει εσένα». 

  Ο Τούρκος ποιητής Ναζίκ Χικμέτ έγραψε : «Το να είσαι αιχμάλωτος, ζήτημα δεν είναι, μα το να μην παραδοθείς, αυτό είναι το ζήτημα». Να μην παραδοθείς σε λανθασμένους ηγέτες. 

 Τον Σεπτέμβριο του 2015 το εμπορικό πλοίο El Faro, ξεκινά από τη Φλόριντα των ΗΠΑ με προορισμό το Πουέρτο Ρίκο, μεταφέροντας εμπορεύματα σε κοντέινερς. Στα μισά του ταξιδιού οι λιμενικές αρχές ενημερώνουν τον καπετάνιο ότι πλησιάζει ο κυκλώνας Χοακίν στη περιοχή που πλέει το πλοίο, ζητώντας του να αλλάξει πορεία, για να μη βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ο πλοίαρχος χαράσσει στον χάρτη νέα πορεία και δίνει εντολές στο πλήρωμα πριν αποσυρθεί στην καμπίνα του. Η ανθυποπλοίαρχος και ο τιμονιέρης, πριν εκτελέσουν τη διαταγή, ελέγχουν τις συντεταγμένες της νέας πορείας και βρίσκουν ότι ο καπετάνιος έχει κάνει λάθος. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι σε μερικές ώρες το πλοίο θα βρεθεί στο κέντρο του κυκλώνα Χοακίν.

 Καλούν τον καπετάνιο στο εσωτερικό τηλέφωνο για να αναφέρουν το λάθος, ενώ εκείνος αναπαύεται στην καμπίνα του. Ο πλοίαρχος αρνείται να τους ακούσει και τους διατάζει να συνεχίσουν την πορεία που τους υπέδειξε, δίχως καμιά παρέκκλιση. Όταν το πλοίο αντιμετωπίζει την κακοκαιρία το πλήρωμα καλεί ξανά τον καπετάνιο, εκφράζοντας την ανησυχία του. Εκείνος εξακολουθεί να επιμένει στους υπολογισμούς του. Κατά τη διάρκεια της νύχτας το καράβι χάνει το πηδάλιο και παίρνει κλίση, αρμενίζοντας ακυβέρνητο. Ο καπετάνιος ανεβαίνει στη γέφυρα και πιάνει το τιμόνι, αλλά το κακό δεν μπορεί να αναστραφεί. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ενημερώνει το πλήρωμα να εγκαταλείψει το πλοίο. Πηδούν στη θάλασσα και τα 33 μέλη του πληρώματος, αλλά βυθίζονται μαζί με το πλοίο από τις τεράστιες δυνάμεις του κυκλώνα. Οι συνομιλίες από το μαύρο κουτί του πλοίου, όταν ανεσύρθη, έδειξαν τη συνεχή προσπάθεια του πληρώματος να πείσει τον καπετάνιο να παραδεχτεί το λάθος του. 

 Οι συγγενείς των αδικοχαμένων ναυτικών, αφού δικαιώθηκαν από το πόρισμα των πραγματογνωμόνων που ενοχοποιούσε τον πλοίαρχο, ζήτησαν από τους νομοθέτες την κατασκευή ενός διακόπτη, ο οποίος θα τοποθετείται σε κάποιο σημείο του πλοίου (το κουμπί του άγνωστου ναυτικού) και θα είναι στη διάθεση οποιουδήποτε ναυτικού, που θα νιώσει ότι απειλείται από τις αποφάσεις ενός εγωιστή κυβερνήτη. Το κουμπί αν πατηθεί, ειδοποιεί την ακτοφυλακή και τις λιμενικές αρχές σε περίπτωση που το πλήρωμα αντιμετωπίσει έναν αδιάλλακτο πλοίαρχο-ηγέτη. Το πλήρωμα του El Faro δεν είχε αυτήν την επιλογή. Ακολούθησαν τις εντολές, γιατί φοβήθηκαν ότι θα κατηγορηθούν για ανταρσία κι έτσι οδηγήθηκαν πειθήνια στον θάνατο. 

 Ο βασιλιάς Ληρ του Σαίξπηρ λέει : «Είναι αρρώστια του καιρού μας, να οδηγούνε οι τρελοί τους στραβούς». Να ακολουθείς κάποιον επειδή το ορίζει η θέση του, ενόσω γνωρίζεις ότι χάνεις την ατομική σου ελευθερία, είναι υποβιβασμός της ανθρώπινης αξίας. Δεν είμαστε ρομπότς που λαμβάνουν εντολές από οθόνες! Είμαστε άνθρωποι! Προικισμένα, σκεπτόμενα όντα με αισθήματα και δικαίωμα στην άποψη και στην έκφραση των ιδεών μας.

 Θυμήσου τον Φραντς Γαϊγκερστάιτερ και το πλήρωμα του El Faro όταν σου ζητήσουν να γίνεις δούλος ενός αδίστακτου ηγέτη. Ο κόσμος αλλάζει έστω και από έναν, όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς. Κι αν δεν αλλάξει, τότε με το παράδειγμα του ΕΝΟΣ φωτίζεται η αλήθεια. Ο Σαίξπηρ στον Ριχάρδο Γ’ λέει: «Άσχημος είναι αυτός ο κόσμος κι όλοι θα χαθούμε άμα σωπαίνουμε με τέτοιες αισχρότητες που ακούμε». 

 Να είσαι κύριος του εαυτού σου, της συνείδησής σου και της νοημοσύνης σου, με οποιοδήποτε κόστος. Μην αφήσεις τον κόσμο να σε αλλάξει προς το χειρότερο. Είναι προνόμιο της ανθρώπινης νόησης να μην υποτάσσεται σε παρανοϊκούς ηγέτες. Υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Η άνοδος προς τον καλύτερο εαυτό, αλλιώς κάθε πισωγύρισμα θα γίνεται ένας ακόμη φαύλος κύκλος.

Η ζωή και η θυσία του Φραντς Γαϊγκερστάιτερ έγινε ταινία από τον σκηνοθέτη Τέρενς Μάλικ, με τίτλο : Μια κρυφή ζωή. 

To trailer της ταινίας : https://www.youtube.com/watch?v=1ehKnfZyKRg

Αν έχετε 3 ώρες χρόνο, δείτε αυτήν την επική, ποιητική ταινία. 

Έναν ύμνο στην ατομική ελευθερία. 

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!

Το προσκύνημα

«Υπάρχει έκσταση σε μια μοναχική ακτή.

  Συντροφιά, εκεί όπου κανείς δεν εισβάλλει.

  Στη βαθιά θάλασσα και στον μελωδικό βρυχηθμό της,

  αγαπώ όλους τους ανθρώπους το ίδιο, αλλά τη

  φύση, περισσότερο».

  Λόρδος Βύρων

-Το προσκύνημα του 

Τσάιλντ Χάρολντ-

  Από την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας, αντικρίζουμε τα έργα της φύσης που κοσμούν τον κόσμο γύρω μας. Τους υπέροχους χρωματισμούς των φυτών, τα γήινα ανάγλυφα, και το εξαίσιο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Μια ανεξάντλητη πηγή βαθύπλουτης ομορφιάς που αποκτά ουσία και συνείδηση πλάι στην ανθρώπινη υπόσταση. Άπειρα θαύματα που σχημάτισε η ζωή για να μας συντροφεύουν στο ταξίδι της εξέλιξης.

  «Υπάρχει συντροφιά, εκεί όπου κανείς δεν εισβάλλει». Στη βαθιά θάλασσα και στα αδιάβατα δάση του Λόρδου Βύρωνος πρωτοστατούσε η σιωπηρή παρέα της φύσης, όταν θαύμαζε μοναχικά την ομορφιά. Ο Πέρσης ποιητής Rumi έγραψε πως πίσω από κάθε άτομο της ύλης κρύβεται ένα απέραντο σύμπαν. Κάθε μορφή ζωής που ανασαίνει στην ενεργειακή δομή του κόσμου, παρουσιάζεται σε έναν ποικιλόμορφο, τετραδιάστατο πίνακα ανεξίτηλης τέχνης. Τον ονόμασα : Τα άγρυπνα είδη.

  Υπάρχει ζωή σε κάθε γωνιά της Γης. Ομορφιά σε κάθε ματιά και κάθε άκουσμα. Πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε να γίνουμε ένα με ένα στάχυ στον άνεμο. Να ενωθούμε με την ορμή ενός θαλάσσιου κύματος. Να αγγίξουμε τα πέταλα ενός λουλουδιού στον αγρό και να ξαποστάσουμε κάτω από ένα αιωνόβιο δέντρο! Αυτή η ευδόκιμη ευχαρίστηση είναι ένα καθημερινό προσκύνημα ευγνωμοσύνης στα έργα της φύσης που κοσμούν τον κόσμο γύρω μας.

  Στάσου για λίγο και κοίταξε ολόγυρά σου… Αγάπησε τη μάνα που σε έφερε στο φως. Αν ο χρόνος γύριζε πίσω, θα γνώριζες ότι όλοι κάποτε ήμασταν ΕΝΑ ! Μια καυτή, μικροσκοπική μάζα βαρυτικής πυκνότητας, τρισεκατομμυρίων μεγατόνων, που διασπάστηκε σε άπειρα κομμάτια ενέργειας, γεννώντας πανέμορφους σχηματισμούς ζωής. Αν δεν αισθάνεσαι αγάπη για όλα γύρω σου, δεν είσαι έτοιμος να νιώσεις το μεγαλείο της δημιουργίας και την ολότητα.

  Όταν θα πεθάνω… θα μου λείψει η αγάπη των ανθρώπων, η μαγική αίσθηση της μουσικής και η καθολική κι ασυναγώνιστη ομορφιά της φύσης. Το δικό μου προσκύνημα στη μητέρα όλων μας…

«Αγαπώ όλους τους ανθρώπους το ίδιο, αλλά τη φύση περισσότερο».

Χαρούμενη γιορτή της Μητέρας!

Ωδή στη μεγαλοσύνη της φύσης : https://www.youtube.com/watch?v=vTqG65PDtb0

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!

Οι Φωτοναύτες και η κλιματική αλλαγή

"Άκου με κόσμε αγέννητε, 

 τούτο εδώ φοβάμαι. 

 Πριν γεννηθείς, 

 της ομορφιάς το θέρος,

 νεκρό θα 'ναι".

 Ουίλιαμ Σαίξπηρ

  Γη. Έτος 2.100 μ.Χ . Γιοχάνεσμπουργκ. Στο αστεροσκοπείο του Ακρωτηρίου Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική επιστήμονες από όλο τον πλανήτη είναι καλεσμένοι για τη μεγάλη φιέστα. Διασκεδάζουν στον τελευταίο όροφο μιας ειδικά διαμορφωμένης πλατφόρμας που κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει εκατοντάδες επιστημονικές αποστολές από τα κράτη-μέλη που συμμετέχουν στην εκτόξευση των χιλίων νανοηλιακών οχημάτων αναγνωριστικής πτήσης.

  Η σαμπάνια ρέει άφθονη, καθώς αστροφυσικοί, μηχανολόγοι και τεχνικοί περιμένουν να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το γεγονός που σχεδίαζαν με απαράμιλλη θέρμη και αισιοδοξία εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι μια γιορτινή νύχτα! Ξαφνικά τα φώτα της δεξίωσης σβήνουν. Όλοι σωπαίνουν. Μια φωτεινή δέσμη, τεράστιας διαμέτρου, αποτελούμενη από χιλιάδες πίδακες γαλάζιων λέιζερς, ξεπηδά αστραπιαία από το σημείο εκτόξευσης, στοχεύοντας τον ουρανό. Στο κέντρο αυτής της δέσμης βρίσκονται τα χίλια νανοηλιακά οχήματα που ανασηκώνονται από το φως των λέιζερς, καθώς τα πανιά τους χρησιμοποιούν φωτόνια για ενέργεια. Τα πανάλαφρα νανοδιαστημόπλοια μοιάζουν σαν τους χαρταετούς που φτιάχνουν τα μικρά παιδιά την Καθαρά Δευτέρα, μόνο που το υλικό τους είναι δεκάδες φορές λεπτότερο από μια νάιλον σακούλα. Τα λέιζερς τα βγάζουν έξω από την ατμόσφαιρα της Γης και αποχαιρετούν τη στρατόσφαιρα σαν τα φυλλαράκια των δέντρων που τα διώχνει ο βορινός Γραίγος. Τα λέιζερς σβήνουν όταν τα νανοηλιακά οχήματα ανταμώνουν το ηλιακό φως που ρίχνει τις ακτίνες του πάνω στα ασημένια πανιά τους. Τα φωτόνια καταβροχθίζονται από το σύστημα πλοήγησης και ο μικρός επεξεργαστής που βρίσκεται στην καρδιά της κατασκευής τους ξεκινά να ορίζει την πορεία πλεύσης. Τα νανοηλιακά οχήματα τρέχουν με ταχύτητα που πλησιάζει το 20% της ταχύτητας του φωτός.

  Τελικός προορισμός ο Εγγύτατος του Κενταύρου, 4,22 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ένα τριπλό αστρικό σύστημα που φιλοξενεί ένα αστέρι-ερυθρό νάνο, ο οποίος έχει διάρκεια ζωής άλλα 4 τρισεκατομμύρια χρόνια. Στην κατοικήσιμη ζώνη αυτού του αστεριού κείτεται ένας πλανήτης που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και μοιάζει με τη Γη. Ο Proxima b δεν περιστρέφεται όπως η Γη γύρω από τον εαυτό του. Η πλευρά του πλανήτη που αντικρίζει το αστέρι φωτίζεται συνεχώς, ενώ η πίσω όψη του βρίσκεται σε αιώνια νύχτα. Σαν τον δικό μας δορυφόρο. Αυτό δεν μας πτοεί. Μπορεί να υπάρχει νερό στην επιφάνεια του. Τα νανοοχήματα θα φτάσουν εκεί σε 20 χρόνια, λόγω της ηλιακής ενέργειας που απορροφούν, αναπτύσσοντας με τη βοήθεια του φωτός αδιανόητη ταχύτητα. Με την τεχνολογία του παρελθόντος θα ήθελαν 80.000 χρόνια να ταξιδέψουν 4,22 έτη φωτός. Σε μόλις 20 χρόνια θα προσγειωθεί το 1/3 από αυτά στον πλανήτη Proxima b. Τα υπόλοιπα θα υποκύψουν κατά τη διάρκεια της διαστρικής πτήσης, αφού θα συγκρουστούν με συμπαντική σκόνη, απομεινάρια αστρικής και πλανητικής ύλης. Η πρώτη τους δουλειά θα είναι να μεταδώσουν τις πληροφορίες για το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και για την ακτινοβολία του ερυθρού αστεριού. Οι επιστήμονες όταν συλλέξουν όλα τα δεδομένα, θα ξεκινήσουν να σχεδιάζουν την επανδρωμένη αποστολή που θα είναι και η αρχή της μετοίκησης σε άλλο ηλιακό σύστημα.

  Αυτό είναι το σχέδιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα σκαριά από τους επιστήμονες για τη μελλοντική μας εξέλιξη. Να φτάσουν στον Εγγύτατο του Κενταύρου. Υπάρχει η τεχνολογία, η νοημοσύνη και το όραμα. Όμως, αυτό το σχέδιο είναι μια διαδρομή που έχει προγραμματιστεί εφόσον ξεπεραστεί η αυτοκαταστροφική μανία μας από τη λαίλαπα της κλιματικής αλλαγής.

  Έχουν γίνει σχετικές μελέτες με συγκεκριμένα σενάρια που προσδιορίζουν το προσδόκιμο ζωής, αν συνεχίσουμε να ζούμε όπως έχουμε συνηθίσει. Ένα παιδί που γεννήθηκε το 2.020 θα αντιμετωπίσει ένα δυσοίωνο μέλλον, βάσει των ερευνών και των μετρήσεων της παρούσας κλιματικής κατάστασης. Το 2.050 σε ηλικία 30 χρονών, στο γάμο του το νερό θα είναι τόσο πολύτιμο που θα το αγοράζουν σαν την ακριβότερη σαμπάνια. Η ξηρασία θα σκοτώσει το πρώτο του παιδί και σε βάθος λίγων δεκαετιών θα αφανιστεί μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού από τις υψηλές θερμοκρασίες που θα μετατρέψουν τον πλανήτη σε ένα αποπνικτικό θερμοκήπιο διοξειδίου του άνθρακα. Το φτύνουμε ήδη καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες σαν το θανατηφόρο υποπροϊόν μας. Το τέλος του είδους μας; Η εξαφάνιση της νοήμονος ζωής; Νοήμων; Μπορεί ο νοήμων να αλλάξει πορεία; Αν επιζήσει από τον άνθρακα και βρει άλλες πηγές ενέργειας για την αχόρταγη καταναλωτική ματαιοδοξία του, τότε θα έχει στη διάθεσή του 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια (η υπόλοιπη ζωή του ήλιου μας) για να φτάσει στ’ αστέρια!

  Για να πετάξουν οι φωτοναύτες για τον Εγγύτατο του Κενταύρου, θα πρέπει να επιζήσουμε από τις συνέπειες των εγωιστικών επιλογών μας. Να σεβαστούμε τη μητέρα Γη και να αλλάξουμε κατεύθυνση προς στ’ άστρα. Πρέπει να διαλέξουμε πριν να είναι αργά. Υπάρχουν δύο δρόμοι για τον άνθρωπο. Να πεθάνει σαν το ζώο καταμεσής μιας άγονης ερήμου ή να πετάξει φωτοναύτης για το διαστρικό κενό. Πρέπει να αποφασίσουμε. Η πιθανότητα αυτής της λαμπρής προοπτικής δεν μπορεί να περιμένει. 

 Φαντάσου να φτάναμε στ’ αστέρια… Ονειρέψου έναν φωτοναύτη να πλέει στα πλανητικά ύδατα του Proxima b και δώσε χρόνο στη Γη να θεραπευτεί. Το τέλος μπορεί να γίνει μια ένδοξη αρχή. Είμαστε πολύ σημαντικοί για να είμαστε κοντόφθαλμοι. Γιατί αποζητάμε την καταστροφή ενώ ένα ολόκληρο Σύμπαν περιμένει να το ανακαλύψει ένας φωτεινός ταξιδευτής; Φαντάσου… να γινόταν… Θα είχε αξία κάθε ανάσα όσων γεννήθηκαν στη Γη…

Δείτε το βίντεο και ονειρευτείτε μαζί μου νέους κόσμους: https://youtu.be/9sGI6UkXShQ

    

 Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!

Έρευνα για CPR. Βοηθήστε με την εμπειρία σας.

Για μαθητές και εκπαιδευτές

Όσοι συνάδελφοι έχουν εφαρμόσει ΚΑΡΠΑ σε πραγματικό περιστατικό πνιγμού-καρδιακής ανακοπής κι έχουν την ευγενή καλοσύνη, παρακαλώ θερμά, να λάβουν μέρος στην έρευνα της αξιόλογης, διασώστριας φίλης μου, Χρύσσας Παπαπάνου, που διεξάγεται στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών της σπουδών. Σας ευχαριστώ πολύ! Καλό μήνα!

https://sportlifesaving.blogspot.com/2020/04/papapanou.html?m=1