"Άκου με κόσμε αγέννητε,
τούτο εδώ φοβάμαι.
Πριν γεννηθείς,
της ομορφιάς το θέρος,
νεκρό θα 'ναι".
Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Γη. Έτος 2.100 μ.Χ . Γιοχάνεσμπουργκ. Στο αστεροσκοπείο του Ακρωτηρίου Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική επιστήμονες από όλο τον πλανήτη είναι καλεσμένοι για τη μεγάλη φιέστα. Διασκεδάζουν στον τελευταίο όροφο μιας ειδικά διαμορφωμένης πλατφόρμας που κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει εκατοντάδες επιστημονικές αποστολές από τα κράτη-μέλη που συμμετέχουν στην εκτόξευση των χιλίων νανοηλιακών οχημάτων αναγνωριστικής πτήσης.
Η σαμπάνια ρέει άφθονη, καθώς
αστροφυσικοί, μηχανολόγοι και τεχνικοί περιμένουν να αρχίσει η αντίστροφη
μέτρηση για το γεγονός που σχεδίαζαν με απαράμιλλη θέρμη και αισιοδοξία εδώ και πολλές
δεκαετίες. Είναι μια γιορτινή νύχτα! Ξαφνικά τα φώτα της δεξίωσης σβήνουν. Όλοι
σωπαίνουν. Μια φωτεινή δέσμη, τεράστιας διαμέτρου, αποτελούμενη από χιλιάδες πίδακες γαλάζιων λέιζερς, ξεπηδά αστραπιαία από το σημείο εκτόξευσης, στοχεύοντας
τον ουρανό. Στο κέντρο αυτής της δέσμης βρίσκονται τα χίλια νανοηλιακά οχήματα
που ανασηκώνονται από το φως των λέιζερς, καθώς τα πανιά τους χρησιμοποιούν
φωτόνια για ενέργεια. Τα πανάλαφρα νανοδιαστημόπλοια μοιάζουν σαν τους χαρταετούς που φτιάχνουν τα μικρά
παιδιά την Καθαρά Δευτέρα, μόνο που το υλικό τους είναι δεκάδες φορές λεπτότερο
από μια νάιλον σακούλα. Τα λέιζερς τα βγάζουν έξω από την ατμόσφαιρα της Γης
και αποχαιρετούν τη στρατόσφαιρα σαν τα φυλλαράκια των δέντρων που τα διώχνει ο
βορινός Γραίγος. Τα λέιζερς σβήνουν όταν τα νανοηλιακά οχήματα ανταμώνουν το
ηλιακό φως που ρίχνει τις ακτίνες του πάνω στα ασημένια πανιά τους. Τα φωτόνια καταβροχθίζονται από
το σύστημα πλοήγησης και ο μικρός επεξεργαστής που βρίσκεται στην καρδιά της κατασκευής
τους ξεκινά να ορίζει την πορεία πλεύσης. Τα νανοηλιακά οχήματα τρέχουν με ταχύτητα που
πλησιάζει το 20% της ταχύτητας του φωτός.
Τελικός προορισμός ο Εγγύτατος
του Κενταύρου, 4,22 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ένα τριπλό αστρικό σύστημα που φιλοξενεί
ένα αστέρι-ερυθρό νάνο, ο οποίος έχει διάρκεια ζωής άλλα 4 τρισεκατομμύρια
χρόνια. Στην κατοικήσιμη ζώνη αυτού του αστεριού κείτεται ένας πλανήτης που
ανακαλύφθηκε πρόσφατα και μοιάζει με τη Γη. Ο Proxima b δεν
περιστρέφεται όπως η Γη γύρω από τον εαυτό του. Η πλευρά του πλανήτη που
αντικρίζει το αστέρι φωτίζεται συνεχώς, ενώ η πίσω όψη του βρίσκεται σε αιώνια
νύχτα. Σαν τον δικό μας δορυφόρο. Αυτό δεν μας πτοεί. Μπορεί να υπάρχει νερό
στην επιφάνεια του. Τα νανοοχήματα θα φτάσουν εκεί σε 20 χρόνια, λόγω της ηλιακής ενέργειας που απορροφούν, αναπτύσσοντας με τη βοήθεια του φωτός αδιανόητη ταχύτητα. Με την
τεχνολογία του παρελθόντος θα ήθελαν 80.000 χρόνια να ταξιδέψουν 4,22 έτη
φωτός. Σε μόλις 20 χρόνια θα προσγειωθεί το 1/3 από αυτά στον πλανήτη Proxima b. Τα υπόλοιπα θα υποκύψουν
κατά τη διάρκεια της διαστρικής πτήσης, αφού θα συγκρουστούν με συμπαντική
σκόνη, απομεινάρια αστρικής και πλανητικής ύλης. Η πρώτη τους δουλειά θα είναι
να μεταδώσουν τις πληροφορίες για το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και για την
ακτινοβολία του ερυθρού αστεριού. Οι επιστήμονες όταν συλλέξουν όλα τα δεδομένα,
θα ξεκινήσουν να σχεδιάζουν την επανδρωμένη αποστολή που θα είναι και η αρχή της
μετοίκησης σε άλλο ηλιακό σύστημα.
Αυτό είναι το σχέδιο που
υπάρχει αυτή τη στιγμή στα σκαριά από τους επιστήμονες για τη μελλοντική μας εξέλιξη. Να φτάσουν στον Εγγύτατο
του Κενταύρου. Υπάρχει η τεχνολογία, η νοημοσύνη και το όραμα. Όμως,
αυτό το σχέδιο είναι μια διαδρομή που έχει προγραμματιστεί εφόσον ξεπεραστεί η
αυτοκαταστροφική μανία μας από τη λαίλαπα της κλιματικής αλλαγής.
Έχουν γίνει σχετικές μελέτες
με συγκεκριμένα σενάρια που προσδιορίζουν το προσδόκιμο ζωής, αν συνεχίσουμε
να ζούμε όπως έχουμε συνηθίσει. Ένα παιδί που γεννήθηκε το 2.020 θα
αντιμετωπίσει ένα δυσοίωνο μέλλον, βάσει των ερευνών και των μετρήσεων της παρούσας
κλιματικής κατάστασης. Το 2.050 σε ηλικία 30 χρονών, στο γάμο του το νερό θα
είναι τόσο πολύτιμο που θα το αγοράζουν σαν την ακριβότερη σαμπάνια. Η ξηρασία
θα σκοτώσει το πρώτο του παιδί και σε βάθος λίγων δεκαετιών θα αφανιστεί μεγάλο
μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού από τις υψηλές θερμοκρασίες που θα μετατρέψουν
τον πλανήτη σε ένα αποπνικτικό θερμοκήπιο διοξειδίου του άνθρακα. Το φτύνουμε ήδη
καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες σαν το θανατηφόρο υποπροϊόν μας. Το τέλος του
είδους μας; Η εξαφάνιση της νοήμονος ζωής; Νοήμων; Μπορεί ο νοήμων να αλλάξει
πορεία; Αν επιζήσει από τον άνθρακα και βρει άλλες πηγές ενέργειας για την
αχόρταγη καταναλωτική ματαιοδοξία του, τότε θα έχει στη διάθεσή του 2,5 δισεκατομμύρια
χρόνια (η υπόλοιπη ζωή του ήλιου μας) για να φτάσει στ’ αστέρια!
Για να πετάξουν οι φωτοναύτες
για τον Εγγύτατο του Κενταύρου, θα πρέπει να επιζήσουμε από τις συνέπειες των εγωιστικών
επιλογών μας. Να σεβαστούμε τη μητέρα Γη και να αλλάξουμε κατεύθυνση προς στ’
άστρα. Πρέπει να διαλέξουμε πριν να είναι αργά. Υπάρχουν δύο δρόμοι για τον άνθρωπο.
Να πεθάνει σαν το ζώο καταμεσής μιας άγονης ερήμου ή να πετάξει φωτοναύτης για
το διαστρικό κενό. Πρέπει να αποφασίσουμε. Η πιθανότητα αυτής της λαμπρής προοπτικής δεν μπορεί να περιμένει.
Φαντάσου να φτάναμε στ’ αστέρια…
Ονειρέψου έναν φωτοναύτη να πλέει στα πλανητικά ύδατα του Proxima b και δώσε χρόνο στη Γη να θεραπευτεί. Το τέλος μπορεί να γίνει μια ένδοξη αρχή. Είμαστε πολύ σημαντικοί
για να είμαστε κοντόφθαλμοι. Γιατί αποζητάμε την καταστροφή ενώ ένα ολόκληρο
Σύμπαν περιμένει να το ανακαλύψει ένας φωτεινός ταξιδευτής; Φαντάσου… να
γινόταν… Θα είχε αξία κάθε ανάσα όσων γεννήθηκαν στη Γη…
Δείτε το βίντεο και ονειρευτείτε μαζί μου νέους κόσμους: https://youtu.be/9sGI6UkXShQ
