«Υπάρχει έκσταση σε μια μοναχική ακτή.
Συντροφιά, εκεί όπου
κανείς δεν εισβάλλει.
Στη βαθιά θάλασσα και
στον μελωδικό βρυχηθμό της,
αγαπώ όλους τους
ανθρώπους το ίδιο, αλλά τη
φύση, περισσότερο».
Λόρδος Βύρων
-Το προσκύνημα του
Τσάιλντ Χάρολντ-
Από την πρώτη στιγμή
που ανοίγουμε τα μάτια μας, αντικρίζουμε τα έργα της φύσης που κοσμούν τον
κόσμο γύρω μας. Τους υπέροχους χρωματισμούς των φυτών, τα γήινα ανάγλυφα, και
το εξαίσιο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Μια ανεξάντλητη πηγή
βαθύπλουτης ομορφιάς που αποκτά ουσία και συνείδηση πλάι στην ανθρώπινη
υπόσταση. Άπειρα θαύματα που σχημάτισε η ζωή για να μας συντροφεύουν στο
ταξίδι της εξέλιξης.
«Υπάρχει συντροφιά, εκεί όπου κανείς δεν εισβάλλει». Στη βαθιά θάλασσα και στα αδιάβατα δάση του
Λόρδου Βύρωνος πρωτοστατούσε η σιωπηρή παρέα της φύσης, όταν θαύμαζε μοναχικά την
ομορφιά. Ο Πέρσης ποιητής Rumi
έγραψε πως πίσω από κάθε άτομο της ύλης κρύβεται ένα απέραντο σύμπαν. Κάθε
μορφή ζωής που ανασαίνει στην ενεργειακή δομή του κόσμου, παρουσιάζεται σε έναν
ποικιλόμορφο, τετραδιάστατο πίνακα ανεξίτηλης τέχνης. Τον ονόμασα : Τα
άγρυπνα είδη.
Υπάρχει ζωή σε κάθε γωνιά της
Γης. Ομορφιά σε κάθε ματιά και κάθε άκουσμα. Πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε
να γίνουμε ένα με ένα στάχυ στον άνεμο. Να ενωθούμε με την ορμή ενός θαλάσσιου
κύματος. Να αγγίξουμε τα πέταλα ενός λουλουδιού στον αγρό και να ξαποστάσουμε
κάτω από ένα αιωνόβιο δέντρο! Αυτή η ευδόκιμη ευχαρίστηση είναι ένα καθημερινό
προσκύνημα ευγνωμοσύνης στα έργα της φύσης που κοσμούν τον κόσμο γύρω μας.
Στάσου για λίγο και κοίταξε ολόγυρά
σου… Αγάπησε τη μάνα που σε έφερε στο φως. Αν ο χρόνος γύριζε πίσω, θα γνώριζες
ότι όλοι κάποτε ήμασταν ΕΝΑ ! Μια καυτή, μικροσκοπική μάζα βαρυτικής
πυκνότητας, τρισεκατομμυρίων μεγατόνων, που διασπάστηκε σε άπειρα κομμάτια
ενέργειας, γεννώντας πανέμορφους σχηματισμούς ζωής. Αν δεν αισθάνεσαι αγάπη για
όλα γύρω σου, δεν είσαι έτοιμος να νιώσεις το μεγαλείο της δημιουργίας και την
ολότητα.
Όταν θα πεθάνω… θα μου λείψει η
αγάπη των ανθρώπων, η μαγική αίσθηση της μουσικής και η καθολική κι ασυναγώνιστη ομορφιά της φύσης. Το δικό μου προσκύνημα στη μητέρα όλων μας…
«Αγαπώ όλους τους ανθρώπους το ίδιο, αλλά τη φύση περισσότερο».
Χαρούμενη γιορτή της Μητέρας!
Ωδή στη μεγαλοσύνη της φύσης : https://www.youtube.com/watch?v=vTqG65PDtb0
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
