Κάτω από τον έναστρο ουρανό

"Τ' άστρα 
στο χάος γυρίζουν.
Κάποια απ' αυτά 
αντικρίζουν
τη Γη, 
κι είναι γιγάντοι,
κι η Γη, 
μικρό διαμάντι".

- Ποιος ξέρει στ' άλλα τ' άστρα-
        Κωστής Παλαμάς
         

  Οι φίλοι μου με ρωτούν αν θα πάω διακοπές... κι εγώ ονειρεύομαι μόνο 2 τ.μ σε μια γωνιά μιας ερημικής ακρογιαλιάς. Δίπλα στο κύμα θα στήσω τη σκηνή μου, κάτω από τον έναστρο ουρανό θα κρεμάσω τα ναυαγοσωστικά μου σωσίβια.

  Δε θέλω ξενοδοχεία, δε θέλω εξοχικά σπίτια. Θέλω να κοιτάζω τ' άστρα και να φαντάζομαι άλλους κόσμους, όπως οι πρωτόγονοι πρόγονοί μου που ακολουθούσαν τα σημάδια τ' ουρανού για να λογαριάσουν τον χρόνο. Για εκείνους ήταν μόνο μερικά φωτεινά σημεία στον γαλαξιακό θόλο. Για τον σύγχρονο άνθρωπο είναι η αποκάλυψη της δημιουργίας του. Ο τρόπος να γνωρίσει τον εαυτό του. 

  Δε θέλω να γράφω για τους ανθρώπους, ούτε να σκέφτομαι τις θηριωδίες και τα απάνθρωπα ένστικτά τους. Θέλω μόνο να κοιτάζω την έναστρη αίγλη και να γίνομαι ΕΝΑ με την άγρυπνη φύση. Οι πολυτέλειες της κοινωνικής ζωής μάς απομακρύνουν από το πραγματικό μας σπίτι -το μικρό γήινο διαμάντι που μας κλείνει στην αγκαλιά του με τους οικουμενικούς φυσικούς νόμους της πλάσης. 

  Ποιος ξέρει στ' άλλα τ' άστρα αν θαύματα ή εγκλήματα συμβαίνουν... Το μόνο που ονειρεύομαι, αυτό το καλοκαίρι, είναι να τα κοιτάζω από μια ήρεμη γωνιά στη Γη, με ευχαρίστηση, αναζητώντας τ' ανεξήγητα μυστικά τους.

  Σας εύχομαι έναστρες και γαλήνιες διακοπές στην ομορφιά της φύσης. Σας ευχαριστώ, εκ βαθέων καρδιάς, για την εκτίμησή σας. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη με καινούρια κείμενα και ναυαγοσωστικά νέα. 

                                                      

Κι αν έχουμ’ εδώ πέρα τον Έρωτα πατέρα,

τη Συφορά βυζάστρα,

ποιος ξέρει στ’ άλλα τ’ άστρα…

Τ’ άστρα στο χάος γυρίζουν.

Κάποια απ’ αυτά αντικρίζουν τη Γη, 

κι είναι γιγάντοι,

κι η Γη, μικρό διαμάντι.

Ποιος ξέρει στ’ άλλα τ’ άστρα

τι λαοί και τι κάστρα,

πώς δείχνεστε, πνέμα, ύλη,

τι φιλιά και τι χείλη,

τι καημοί και τι πόθοι!

Να δούμε δεν εδόθη

τον ίσκιο τους μπροστά μας,

μηδέ στα ονείρατά μας!

Τι πάθη εκεί βογκάνε!

Και τα δικά μας θα ’ναι

μπροστά τους ένα-ένα 

παιγνίδια κοιμισμένα.

Κι αν έχουμ’ εδώ πέρα τον Έρωτα πατέρα,

τη Συφορά βυζάστρα,

ποιος ξέρει στ’ άλλα τ’ άστρα!

Πάνω σε ένα φύλλο χλόης με το τραγούδι του εαυτού μου

"Είμαι ο ποιητής του σώματος

κι ο ποιητής της ψυχής. 

Οι απολαύσεις του Παραδείσου 

και οι οδύνες της Κόλασης

με ακολουθούν. 

Τις πρώτες τις ασπάζομαι και

τις πληθαίνω για τον εαυτό μου. 

Τις δεύτερες τις μεταφράζω 

σε μια νέα διάλεκτο."

Walt Whitman 1819-1892

  Όταν δεν μπορείς να βρεις παρηγοριά στη φύση γιατί η ελευθερία της θάλασσας φαντάζει μακρινή, ξαπόστασε πάνω σ' ένα φύλλο χλόης του ονειρικού Walt Whitman. Ο παραδειγματικός ποιητής-άνθρωπος που έγινε μνημείο τέχνης για τον αμερικανικό πολιτισμό, τόσο για τον ελεύθερο στίχο του όσο και για τη ρομαντική χροιά έκφρασης των αισθήσεων του φυσικού κόσμου, μας μαγεύει ακόμη με την αιώνια παρακαταθήκη που άφησε στον χρόνο.

  Η ζωή του ήταν ένας ανθρώπινος παιάνας που ανάβλυζε λυρισμό με ακατάβλητο πάθος και υπέρμετρο δυναμισμό. Τόσο θεατής όσο και αγωνιστής της ζωής, πάλεψε την ασχήμια με το ταλέντο του. Η ποιητική συλλογή "Φύλλα Χλόης" είναι εμπνευσμένη από την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων και από την ιδιαίτερη σχέση του με το πλήθος των φυσικών στοιχείων που μας περιβάλλουν. 

  Το ποίημα, "Το τραγούδι του εαυτού μου", είναι ένα εκτυφλωτικό ξέσπασμα πάθους, έμμετρης φιλοσοφίας και απόλυτης αγάπης για την ολότητα. Ένα επικό ταξίδι στο ανεξερεύνητο σύμπαν του αυτοσκοπού και της ψυχής. Η εναρμόνιση του ατόμου στην κοσμική συμφωνία.

  Συγγραφέας, αρθρογράφος, τυπογράφος, τεχνίτης, στρατιώτης, εθελοντής νοσοκόμος στον πόλεμο και ασυναγώνιστος ποιητής, ο Walt Whitman, σε κάθε ευκαιρία, υμνούσε τον άνθρωπο με τη δική του προσωπική διάλεκτο συναισθημάτων. Η αφιέρωση ενός ποιήματος στον Αβραάμ Λίνκολν αποτέλεσε τον ύμνο στον καπετάνιο του αμερικανικού έθνους και είναι η επιβράβευση στον επαναστατικό ηγέτη που έφερε την αλλαγή με τις αντιρατσιστικές απόψεις του, κάτι το οποίο ονειρευόταν ο Whitman και φαίνεται υπέρλαμπρα στους στίχους του. 

  Αγαπημένε Whitman, αν η νέα γενιά διάβαζε με ζέση τα ποιήματά σου και ακολουθούσε τα χνάρια σου, ο κόσμος θα ήταν αξεπέραστα καλύτερος. Αν όλοι αναζητούσαν τα μυστήρια της ζωής που γράφτηκαν στους στίχους σου, η Γη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Μένεις για εμάς τους λίγους μια ανεκτίμητη κληρονομιά που σπέρνει ακόμα την αγάπη για το μεγαλείο της δημιουργίας. Ένα καταφύγιο σε δύσκολους καιρούς, όταν η ανθρωπότητα παραπαίει και γκρεμοτσακίζεται, να μας θυμίζεις τις αξίες του ανώτερου ανθρώπου. Το εξευγενισμένο ον που οραματιζόταν ο Whitman μέσα στην αντάρα του αμερικανικού πολέμου, μας καταδεικνύει πως κάθε εποχή μαστίζεται από τη διαχρονική κρίση του ανθρώπινου ξεπεσμού, την οποία μάχεται με την απέραντη γενναιότητα των στίχων του. Τον ευχαριστούμε για την προσφορά και το θάρρος του. 

  Διαβάζοντας Whitman, τολμάμε να κοιτάξουμε τη ζωή μέσα από μια δροσοσταλίδα, πάνω σε ένα καταπράσινο φύλλο χλόης, τραγουδώντας το πανέμορφο τραγούδι του εαυτού μας. Η θέαση του κόσμου από μια εξαιρετική ποιητική ματιά. Διαβάστε λίγη ποίηση για να γνωρίσετε την ομορφιά των συναισθημάτων. 

"Προς εμένα τα συγκλίνοντα αντικείμενα του σύμπαντος αέναα συρρέουν. Όλα είναι γραμμένα για μένα, και πρέπει το νόημα της γραφής να καταλάβω. Ξέρω πως είμαι αθάνατος. Ξέρω πως είμαι μεγαλοπρεπής. Υπάρχω όπως είμαι, αυτό είναι αρκετό. Περιγελώ αυτό που εσείς λέτε αποσύνθεση και ξέρω την έκταση του χρόνου. Αφειδή μού έδωσες αγάπη, γι' αυτό σε σένα δίνω αγάπη! Ω! παράφορη αγάπη."

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!

Τσάρλι ο διασώστης. Το εκπαιδευτικό βιβλίο ναυαγοσωστικής για μικρά παιδιά

                       

 

Για εκπαιδευτές και μαθητές

Το παιδικό, διασωστικό, εκπαιδευτικό, παραμύθι-εγχειρίδιο, "Τσάρλι ο διασωστής" από την Ένωση Αθ.Ναυαγοσωστικής Ελλάδος. Η εκπαίδευση των μικρών παιδιών στον κόσμο της ανιδιοτελούς προσφοράς για το αγαθό της διάσωσης της ανθρώπινης ζωής, ξετυλίγεται στη φαντασία και στις παιδικές ψυχές με τη βοήθεια της λογοτεχνίας. Ο καλύτερος συνδυασμός για να γαλουχήσουμε μικρούς ήρωες. Με ειδική παρουσίαση για τα παιδιά και με βιβλίο του δασκάλου για όσους διδάσκουν ασφάλεια στο νερό, CPR και ναυαγοσωστική. Ρίξτε μια ματιά σε μια καλή δουλειά. https://sportlifesaving.blogspot.com/2020/05/charlie-savior.html?m=1

Το πτυχίο της καρδιάς

"Να μορφώνεις το
μυαλό χωρίς να μορφώνεις
την καρδιά, είναι σαν να
μη μορφώνεσαι καθόλου".
Αριστοτέλης

  Πώς νιώθει η καρδιά όταν χτυπά στη σιωπή; Όταν περπατά στο κακοτράχαλο μονοπάτι της  συναισθηματικής σπουδής; Όταν αντιλαμβάνεται την αίσθηση της διαφορετικότητας; Όταν βλέπει τον κόσμο από τον ρομαντικό θρόνο στα σύννεφα; Αυτό είναι το σύμπαν μιας σπουδασμένης καρδιάς. Γιατί πάντα οδηγεί στην μοναξιά; Υπάρχει ένα απροσπέλαστο βαθύ φαράγγι ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν σπουδάζουν την καρδιά τους και σε εκείνους που μορφώνουν τα αισθήματά τους. Ένα απόκρημνο και σκοτεινό βάραθρο μεταξύ δύο ανόμοιων πόλων. Εκατομμύρια έτη φωτός χωρίζουν εκείνους που δε θέλουν να πληγώνουν τους συνανθρώπους τους από εκείνους που δε νιώθουν τον πόνο των άλλων. Αμέτρητα συναισθηματικά βιβλία παραμένουν αδιάβαστα κι αφήνουν αδιάφορους τους αμόρφωτους της καρδιάς.

  Γιατί τόση μεγάλη απόκλιση; Είναι άραγε προνόμιο να σπουδάζει κανείς την επιστήμη της καρδιάς; Είναι πρακτικό αυτήν την εποχή να ακολουθήσεις αυτή τη σπουδή; Είμαστε ζώα που προσπαθούν να νιώσουν την αγάπη από τότε που εμφανίστηκαν τα πρώτα θηλαστικά στον πλανήτη. Η αγάπη της θηλάζουσας Μητέρας στο βιολογικό ημερολόγιο της εξέλιξης ήταν το αρχαίο αλφάβητο για τη μελέτη της καρδιάς. Η ζεστασιά της μητρικής αγάπης σήμανε το κουδούνι για το πρώτο μάθημα αγάπης που διδάχτηκε το ανθρώπινο είδος. Από εκείνη την πρώτη επαναστατική εκδήλωση αγάπης μένουμε συνεχώς μετεξεταστέοι στα ζητήματα ευαισθησίας. 

  Σπουδάσαμε το μυαλό μας με απίστευτη ταχύτητα και πρόοδο μέσα στον χρόνο. Ξεπεράσαμε κάθε προσδοκία στην τεχνολογική γνώση, δημιουργήσαμε πολιτισμούς που έμειναν στην ιστορία, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι έμειναν αμόρφωτοι στο πεδίο της καρδιάς. Μερικοί δεν προάγονται ούτε στο βασικό επίπεδο συναισθημάτων.

  Σε αυτό το τόσο απαιτητικό πανεπιστήμιο, έμειναν μόνο λίγοι να κάθονται στα θρανία. Άδειες τάξεις, ελάχιστοι καθηγητές, σπάνιοι απόφοιτοι να ζουν με την ντροπή. Να συμβιώνουν με χιλιάδες ασυναίσθητους αγράμματους που τους ωθούν στη μοναξιά των ψευδαισθήσεων, για να πλάθουν ιπποτικά κάστρα στην άμμο. 

  Πώς νιώθει η καρδιά όταν χτυπά στη σιωπή; Απόφοιτη από ένα δύσκολο πανεπιστήμιο, κρατά με απορία πια το πολύτιμο πτυχίο του πόνου, ενώ οι απαίδευτοι σφαγιάζουν και το τελευταίο φυλλοκάρδι της. Είναι περίεργο... Μερικές φορές ονειρεύεται λίγες στιγμές αμορφωσιάς κι αναισθησίας, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει στην αληθινή ζωή... 

"Είναι πιο πρακτικό να είσαι ένας άγριος λύκος, παρά ένα συναισθηματικό πρόβατο". 

  Λαϊκή σοφή ρήση.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!