Αγαπητοί συνάδελφοι,
Έλαβα το ενημερωτικό email σας που με καλεί να παραστώ στη συνέλευση των εκπαιδευτών Βασικής Υποστήριξης Ζωής της ΕΕΕΠΦ με θέμα την οργάνωση του προγράμματος "KIDS SAVE LIVES" που πήρε έγκριση να επεκταθεί και στα σχολεία της Περιφέρειας Αττικής. Στην πρόσκλησή σας δε διευκρινίζετε αν το πρόγραμμα αυτό αφορά παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχω παραστεί αρκετές φορές ως εκπαιδεύτρια σε σεμινάρια BLS, τα οποία διεξήχθησαν από τη εκπαιδευτική ομάδα που ανήκω σε σχολεία Δημοτικής εκπαίδευσης και από την προσωπική μου πείρα, θέλω να εκφράσω τους ακόλουθους προβληματισμούς:
1. Τα παιδιά του Δημοτικού (ειδικά των πρώτων τάξεων) είναι ακόμη πολύ μικρά για να κατανοήσουν την έννοια του θανάτου. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Να μελαγχολήσουν και να φοβηθούν ή να μην καταλάβουν τη σοβαρότητα του περιστατικού της καρδιακής ανακοπής και να κάνουν αστεία κατά τη διάρκεια της επίδειξης ΚΑΡΠΑ. Δεν κατανοούν πως ο άνθρωπος που κείτεται αναίσθητος ή απνοϊκός στα σενάρια που παρουσιάζουν οι εκπαιδευτές, χαροπαλεύει και αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή. Πολλές φορές τα κοριτσάκια αγκαλιάζουν το πρόπλασμα και παίζουν μαζί του σαν να είναι η κούκλα τους και τα αγοράκια σπρώχνουν την κακομοίρα τη CPR Annie λες και παίζουν καράτε. Θέλουμε πραγματικά να περάσουμε την καρδιακή ανακοπή ως ένα παιχνίδι;
2. Ασφαλής Προσέγγιση. Δεν μπορούν να εφαρμόσουν ικανοποιητικά το πρώτο βήμα που αφορά την ασφάλεια του χώρου. Διασώστες που είναι χρόνια στο επάγγελμα έχουν χάσει τη ζωή τους από απροσεξία και από έλλειψη ασφαλούς προσέγγισης. Μπορούν τα μικρά παιδιά να προστατέψουν τον εαυτό τους σε ένα πραγματικό περιστατικό;
3. Σωματική διάπλαση. Όλοι ξέρουμε πως οι ποιοτικές συμπιέσεις πρέπει να εμβαθύνουν τον θώρακα τουλάχιστον 3-4 εκατοστά. Μπορούν τα μικρά παιδιά να εκτελέσουν επαρκείς θωρακικές συμπιέσεις βάσει της σωματικής τους διάπλασης;
4. Μ.Α.Π (Μέσα Ατομικής Προστασίας). Μπορούν τα παιδιά να έχουν συνεχώς μαζί τους μάσκες εμφυσήσεων (pocket masks) και γάντια ή σε περίπτωση που κάποιος χρειαστεί ΚΑΡΠΑ θα αρχίσουν να φυσούν στο στόμα του θύματος χωρίς προστασία από τα μικρόβια και από άλλες πιθανές εκκρίσεις;
Υπάρχει η πιθανότητα τα μικρά παιδιά να παρεξηγήσουν τον ρόλο τους, που σε ένα πραγματικό περιστατικό θα πρέπει να είναι αυστηρά επικουρικός και να νομίσουν πως είναι επαρκώς εκπαιδευμένα για να παρέμβουν ενεργά σε πρώτο ρόλο κι έτσι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους αλλά και την εξέλιξη της κατάστασης του θύματος.
Εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη, υποστηρίζω πως το "KIDS SAVE LIVES" θα πρέπει να εφαρμοστεί σε παιδιά της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τους ανωτέρω λόγους.
Για να μπορούν να παρέχουν επαρκείς Πρώτες Βοήθειες θα πρέπει να έχουν την ανάλογη σωματική διάπλαση και να κατανοούν πλήρως τη σοβαρότητα του επιθανάτιου περιστατικού, διασφαλίζοντας πρώτα τη ζωή τους και μετά του θύματος. Μην ξεχνάμε το σοφό Ωφελέειν ή μη Βλάπτειν που αφορά αμφότερους τους διασώστες και τα θύματα.
Θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν ένα σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο και να πάρουν την πληροφόρηση, ώστε να εκπαιδευτούν σε μεγαλύτερη ηλικία. Σεμινάρια BLS μπορούν να παρακολουθήσουν οι εκπαιδευτικοί των σχολείων για να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους μαθητές τους και τους συνανθρώπους τους σε περιστατικά που θα χρειαστεί να παραστούν ως εθελοντές ανανήπτες.
Έχω επαναφέρει στη ζωή ανθρώπους και έχω νιώσει από πρώτο χέρι την αξία της παροχής των γνώσεων αυτής της δεξιότητας, όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα και τον ανάλογο σεβασμό. Οι ζωές των συνανθρώπων μας δεν είναι παιχνίδι και ο χειρισμός ή η διδασκαλία της ΚΑΡΠΑ χρειάζεται να αντιμετωπιστεί με ωριμότητα και σύνεση.
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
