Πόσοι έχουν εκπαιδευτεί στις Α'Βοήθειες και στην ΚΑΡΠΑ, επάνω στην κούκλα CPR Annie. Λίγοι, όμως, γνωρίζουν την ιστορία της μικρής ''Αννούλας του χιονιά'' και τον λόγο για τον οποίο πήρε το όνομά της η κούκλα εκπαίδευσης. Μια συγκινητική ιστορία ένος άτυχου κοριτσιού και μιας νεαρής κοπέλας μου έμελλε να αφήσει το όνομά της σε μια κούκλα εκπαίδευσης και να μείνει αθάνατη, βοηθώντας τους συνανθρώπους της, για περισσότερο από έναν αιώνα.
Η αληθινή ιστορία λοιπόν έχει ως εξής:
Στη Σουηδία, παλαιότερα, ζούσε ένας γιατρός με την οικογένειά του. Είχε μια 16άχρονη κόρη. Μια μέρα η κοπέλα έκανε πατινάζ στη λιμνούλα που ήταν πίσω από το σπίτι τους. Ο πάγος έσπασε και το κορίτσι βρέθηκε στο νερό. Όταν ο πατέρας της αντιλήφθηκε ότι έλειπε, ήταν ήδη πολύ αργά για την μικρή Annie, που πνίγηκε στο παγωμένο νερό. Το ασθενοφόρο έφτασε στο σπίτι και έδωσε τις πρώτες βοήθειες, χωρίς να κάνουν καρδιακή αναζωογόνηση. Ούτε ο πατέρας της που ήταν γιατρός γνώριζε αυτή την πρωτοποριακή, για την εποχή, τεχνική. Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο, η επικεφαλής αρχίατρος ρώτησε αν είχαν κάνει καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση και πήρε αρνητική απάντηση από τους διασώστες. Οταν ανέφερε στους διασώστες ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που είχαν διδαχθεί στο τελευταίο σεμινάριο, αυτοί απάντησαν πως δεν είχαν κάνει πρακτική εξάσκηση ποτέ και χρειαζόταν ένα σώμα για να εξασκηθούν. Το κοριτσάκι είχε μεγάλες πιθανότητες να επανέλθει, αφού πνίγηκε σε παγωμένο νερό που καθυστερεί τον θάνατο των ζωτικών οργάνων. Η αρχίατρος μίλησε με τον πατέρα και συνάδελφό της, ο οποίος προσέφερε το σώμα της άτυχης μικρής για πρακτική εξάσκηση. Ηταν η πρώτη φορά που είχε χρησιμοποιηθεί ένας νεκρός για πρακτική. Από τότε, πολλές ζωές έχουν σωθεί, καθώς οι διασώστες κάνουν πρακτική στην κούκλα-πρόπλασμα, με σενάρια προσομοίωσης, που φέρει το όνομα της μικρής Annie.
Παράλληλα, σύμφωνα με την ιστορία, περίπου το 1880, το σώμα μιας νεαρής γυναίκας ξεβράστηκε στις όχθες του Σηκουάνα, λίγο έξω από το κέντρο του Παρισιού. Το σώμα δεν έδειχνε σημάδια βίας και επικράτησαν οι υποθέσεις των ιατροδικαστών για αυτοκτονία.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παθολογοανατόμων της εποχής, ήταν τόση η ομορφιά του νεαρού κοριτσιού που φτιάξανε ένα εκμαγείο, μια μάσκα αντίγραφο του προσώπου της, καθώς το σώμα της έμεινε στα αζήτητα και δεν το έψαξε ποτέ κανείς, όπως κανείς δεν έμαθε ποτέ και την ταυτότητά της. Μια άλλη εκδοχή μάς λέει, ότι καθώς το σώμα έμενε στα αζήτητα, το νεκροτομείο αποφάσισε, σε συνεργασία με την αστυνομία να φτιάξουν μια μάσκα και να την εκθέσουν σε ένα παράθυρο απ' όπου θα περνούσαν οι Παριζίανοι, μήπως κάποιος την αναγνωρίσει. Καθώς όμως η αναγνώριση από τη μάσκα δε βοηθούσε και πολύ, αποφάσισαν να ψύξουν το σώμα της και να το εκθέσουν σε ένα ειδικό ψυχρό κλίβανο με κρυστάλλινο κάλυμμα, μαζί με άλλους δεκατέσσερις νεκρούς που έμεναν στα αζήτητα του νεκροτομείου.
Ηταν το 1881 και ήταν η πρώτη φορά που έγινε κάτι τέτοιο στο Παρίσι! Τελικά, το κορίτσι πέρασε στη λήθη και θάφτηκε χαρακτηριζόμενη ως άστεγη και άπορη. Μεγάλες αντιθέσεις προκλήθηκαν τότε, καθώς υπήρχε μια μερίδα ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι το κορίτσι αυτό πέρα από τη φυσική ομορφιά της, είχε μια γαλήνη στο πρόσωπό της. Τα μαλλιά της ήτανε περιποιημένα, τα ρούχα της το ίδιο και τα χαρακτηριστικά της δεν έπειθαν ότι ήταν άστεγη. Από τότε το εκμαγείο με τη γαλήνια μορφή της χρησιμοποιήθηκε από ζωγράφους, γλύπτες σε έργα τέχνης και ενέπνευσε συγγραφείς, ποιητές και διανοούμενους της εποχής. Λέγεται, ότι στα επόμενα χρόνια έγινε σύμβολο της μόδας και της ομορφιάς και εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Δρ. Peter Safar, πρωτοπόρος στον τομέα της ιατρικής έκτακτης ανάγκης, ανέπτυξε τη μέθοδο ανάνηψης «στόμα με στόμα» σε συνδυασμό με τη συμπίεση στο στήθος. Το 1958 παρουσίασε ένα άρθρο σχετικά με αυτή την τεχνική στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Πίστευε, ότι η μέθοδός του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και από όσους βρίσκονται εκτός του ιατρικού τομέα για να σωθούν ζωές, υπό την προϋπόθεση να δοθεί επαρκής εκπαίδευση στις τεχνικές του. Για πιο αποτελεσματική διδασκαλία αυτής της διαδικασίας, οραματίστηκε μια κούκλα για εξάσκηση σε αρχάριους στην καρδιοπνευμονική ανάνηψη και έτσι πλησίασε τον Asmund Laerdal για τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού μοντέλου. Ο Laerdal δέχτηκε την πρόκληση και κατασκεύασε την κούκλα, δίνοντας τη μορφή της όμορφης νεαρής γυναίκας του Παρισιού και το όνομα του κοριτσιού από τη Σουηδία που έγινε μετά τον θάνατό της, το πρόπλασμα για την πρακτική εξάσκηση των διασωστών. Η σύγχρονη κούκλα ολοκληρώθηκε το 1960 και πωλείται με την ονομασία "Resusci Anne". Στη Βόρεια Αμερική είχε ήδη βαφτιστεί "CPR Annie".
Το εκμαγείο της κοπέλας που βρέθηκε στο Παρίσι.
 |
|
|
