Όλοι μας ακόμα και οι μικρότεροι έχουμε δει κάποιο επεισόδιο της πασίγνωστης σειράς Baywatch. Πόσοι απο εμάς τους ναυαγοσώστες μόλις λέμε το επάγγελμα μας, δεχόμαστε αμέσως ειρωνικά σχόλια όπως: ''Γειά σου Πάμελα'' για τις κυρίες και ''Άντε Μιτς'' για τα αγόρια; Μπορεί πολλοί απο εμάς να εκνευριζόμαστε, άσχετα αν η Πάμελα ειναι ''θεά'', διότι αυτομάτως μειώνεται η ιδιότητα του ναυαγοσώστη και δέχεται πλήγμα η σοβαρότητα του αντικειμένου μας. Όμως ο παραλληλισμός αυτός έχει την θετική του πλευρά. Η σειρά αυτή βοήθησε να γίνει γνωστή η ανάγκη που προκύπτει σε παραλίες και πισίνες για την παρουσία ναυαγοσώστη. Ο Έλληνας είδε τη χρησιμότητα ένος εκπαιδευμένου σε περιπτώσεις κινδύνου όταν αυτός ψυχαγωγείται, νιώθοντας ασφάλεια και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο φιλικό που αναλαμβάνει να τον προσέχει.
Ακόμα και οι δύσπιστοι μόλις συμβεί καποίο περιστατικό κατανοούν την αναγκαιότητα και την προσφορά του διασώστη. Το αστείο σταματά όταν πνίγεται κάποιος και όλοι βλέπουν την προσπάθεια που καταβάλεις με κίνδυνο τη ζωή σου για να τον σώσεις. Δεν γελά κανείς όταν βλέπει το συνάνθρωπο του να μην αναπνέει και γίνεται μάρτυρας της αγωνίας επαναφοράς ενός θύματος με ΚΑΡΠΑ.
Το Baywatch βοήθησε στο να γίνει ευρέως γνωστό το επάγγελμα αλλά μας έβαλε στην δύσκολη θέση να αποδείξουμε οτι δεν είμαστε μόνο οι ξανθές παρουσίες και οι ''φουσκωτοί''
παίδαροι του Χόλιγουντ. Το σωσίβιο ''τορπίλλη'' δεν είναι μόνο ένα αξεσουάρ, είναι αυτό που θα χρειαστείς για να δείξεις την αξία σου όταν σε καλέσει το καθήκον.
Φιλικούς χαιρετισμούς στο Λος Άντζελες!
