''Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων, στη μόνη ακτή του κόσμου''
Οδυσσέας Ελύτης-Άξιον Εστί
Περπατώ στον απόηχο των άστρων και περιστοιχίζομαι από το φως τους. Κοιτάζω από το ανοιχτό μου παράθυρο και σκέπτομαι... Αφήνω ένα δάκρυ να φύγει με χαρά σαν συνειδητοποιώ πως τώρα πια ξέρω... Ξέρω πως είμαι κι εγώ ένα θαύμα μέσα στα τρανά και μεγαλειώδη θαύματα. Παρατηρώ τους ανθρώπους και νιώθω πως τους αγαπώ όλους, ακόμη κι αν δεν τους αντέχω... Τους ακούω να μιλούν για τα κατoρθώματά τους και κρυφογελώ. Κάποτε θύμωνα μαζί τους, μα τώρα ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου. Να τους πω, άραγε, πως για όλα αυτά που ανησυχούν κι αυτά που με μανία αγωνίζονται να αποκτήσουν, θα σκεπαστούν εν ριπή οφθαλμού από το ευλογημένο γήινο χώμα και θα σπάσουν σε μυριάδες θρύψαλα σαν τα συντρίψουν τα ακατάπαυστα κλάσματα του χρόνου;
Δε θα με ακούσουν... Ήμουν κι εγώ κάποτε σαν κι αυτούς. Ίσως γι' αυτό τους αγαπώ. Δεν έχουν μάθει ακόμη να σκέπτονται και ν' αναλογίζονται την εφήμερη και καταιγιστική μοίρα τους. Δε γνωρίζουν το λόγο που ανασαίνουν κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Λούζονται από το ηλιακό φως, μα το αφήνουν να χαθεί ακατέργαστο στο βύθισμα των ζωηρών κυμάτων, χωρίς να μαζέψουν έστω μια μικρούλα ηλιαχτίδα για να ομορφύνουν την αχαροσύνη της καρδιάς τους.
Τα βλέπω όλα απ' το ανοιχτό μου παράθυρο... Χάνομαι στο κυανό ηλιοβασίλεμα κι αλωνίζω στο φεγγαρόχρωμα πάνω απ΄ την απαστράπτουσα θάλασσα. Είμαι το παιδί που στέκεται τις νύχτες μπροστά απ' τ' ανοιχτό παράθυρο και περιμένει ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα. Τώρα πια ξέρω! Αυτός ο ουρανός εκεί ψηλά είναι το νησί μου κι εκεί θα ζήσω μέχρι να με καλέσουν κοντά τους τ' ανδρειωμένα χέρια του Ωρίωνα...
Μια αγκαλιά κι ένα φιλί απ' τη μητέρα φύση με βάζουνε κάθε νυχτιά για ύπνο και με σκεπάζει η πλάση χωρίς να πνίγομαι από περίσσιες έγνοιες.
Καληνύχτα! Ευχαριστώ!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
