"Χρόνος! Η κινούμενη μορφή
της ακίνητης αιωνιότητας.."
Ζαν-Ζακ Ρουσσώ
Γαλλοελβετός Φιλόσοφος
Βαδίζουμε επάνω στη ροή της απεραντοσύνης του. Η ύλη είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την εξελικτική πορεία μιας μεγαλοφυούς ψευδαίσθησης κι εμείς ως ένα εφήμερο σημείο αναφοράς, επικροτούμε τις θαυμαστές του χάρες. Νομίζουμε πως είναι εχθρός μας, μα είναι η σπουδαιότερη έννοια που συντροφεύει ευλαβικά την απατηλή ύπαρξή μας. Είμαστε σιδηροδέσμιοι στα χρονικά που εκείνος έθεσε και ξεγελιόμαστε πολλές φορές, νομίζοντας πως θα βασιλεύουμε αιώνια δίπλα του, στα αέναα ανάκτορα που έχτισε το φως του.
Ο χρόνος τρέχει με την ύλη και ταξιδεύει με το άρμα του φωτός τριγυρίζοντας στα άκαμπτα μέρη του Σύμπαντος. Κι αν τύχει και πέσει στα βαρυτικά δίχτυα κάποιου υπέρογκου αστρικού σώματος, ξεκουράζεται για λίγο στα έγκατα του χωροχρόνου και ξαποσταίνει απ' την πεπερασμένη αποστολή που του ανατέθηκε με την εκρηκτική εντολή της δημιουργίας του. Στους επιστήμονες παρουσιάστηκε μέσα στην ταυτότητα E=mc2 και έτσι αποκάλυψε τις αινιγματικές διαστάσεις της θεϊκής του υπόστασης. Ακολουθώντας τη γραμμική οδό στα ενεργειακά πεδία του ανθρώπινου μικρόκοσμου, φαντάζει ασύνετος κι αμείλικτος μπροστά στη χρονικότητα μιας ζωής, μα είναι εδώ για να χτυπάει ρυθμικά τικ-τακ με το γλυκό φευγιό του, θυμίζοντας πως η μοναδική ευθύνη μας απέναντί του, είναι η συλλογή των όμορφων στιγμών που προσμετρoύνται ανυπολόγιστα από το εκκρεμές του.
Ο χρόνος είναι ένα δώρο ανεκτίμητο στη νιότη... Τον εκτιμάς όταν τον έχεις ήδη χάσει, όμως ακόμη και τότε το αχνό του αποτύπωμα θα αναφαίνεται στις σελίδες του ημερολογίου της μνήμης μας, με την ανάκληση των αναμνήσεων του σκορπισμένου παρελθόντος. Δε χάνεται άσκοπα όπως νομίζουμε. Μας παρασύρει μαζί του στη μαγεία των στιγμών που θα ορίσει το ανθρώπινο συναίσθημα. Τον νιώθουμε, τον αναπολούμε και στο τελευταίο δευτερόλεπτο του χτύπου της καρδιάς, τον ευγνωμονούμε που μας ράπισε ασυναίσθητα με τα μακριά πλοκάμια του. Χρόνια, ώρες, λεπτά και ζωηρά τα δευτερόλεπτα περνούνε από πάνω μας, ως χάρισμα από τον ευεργέτη άρχοντα που δάμασε το φως. Δημιουργήματα της ενέργειας που απορρέει από τη διαγραφή της φωτεινής τροχιάς του, δε χρειαζόμαστε περισσότερο από το μέγεθος μιας ζωής για να τον υμνήσουμε. Παρέρχεται και χάνεται στα κύτταρα της σάρκας, μα παραμένει άσβεστος κι αλώβητος στα θεωρεία της αθάνατης ψυχής μας.
Αισθανόμαστε τόσο μικροί κι ανίσχυροι μπρος στο θεόρατο κοσμικό ρολόι που μας κλείνει περιμετρικά μέσα στην αχανή διάμετρο της αγκάλης του, όμως κάθε κοσμικός χτύπος μαρτυρά τη σημαντικότητά μας από τη στιγμή που καταφέραμε να τον κατανοήσουμε. Η αποκωδικοποίηση του χρόνου θεμελιώνεται στον βιολογικό κώδικα του ανθρώπου από την πρώτη του αναπνοή και σε κάθε κλάσμα του που πάλλεται σταθερά κι ακούραστα μέσα μας, εκπληρώνεται διαχρονικά ο σκοπός της ύπαρξής μας.
Ας μην τον απογοητεύσουμε.. ας τον κάνουμε υπερήφανο για τις μεγάλες προσδοκίες του. Ας μάθουμε να τον αγαπάμε ζώντας χαρούμενες στιγμές κάτω απ' το θόλο του κοσμικού πρωτομάστορα!
Ευτυχές το νέο κοσμικό έτος!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
