"Δάσκαλε γιατί με εκπαιδεύεις να αγωνίζομαι
αλλά μου μιλάς συνέχεια για την ειρήνη;
Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Κι ο δάσκαλος απαντά:
Είναι καλύτερα να είσαι πολεμιστής
στον κήπο παρά ένας κηπουρός στον πόλεμο"
Όταν είσαι νέος νομίζεις πως η μάχη σώμα με σώμα είναι η μόνη λύση...
Άγουρος κι απαίδευτος, είσαι έτοιμος να κονταροχτυπηθείς με ορμή, σε ανταπόδοση οποιασδήποτε μορφής κακίας κι αδικίας. Η ζωή όμως είναι ο καλύτερος δάσκαλος που θα μπορούσες να έχεις κι αν η συνείδησή σου είναι ένας καλός μαθητής κι επιδοθεί με θέληση στο κυνήγι της αυτογνωσίας, τότε θα φορέσεις την ιπποτική πανοπλία και θα οδηγηθείς στον κήπο της ευγενούς ομορφιάς. Αυτόν που ονειρεύεται κάθε σωστός πολεμιστής...
Η γνώση είναι η μοναδική πανοπλία που χρειάζεσαι για ν' αντέξεις την ασχήμια, ώστε να είσαι ο υπερασπιστής της ομορφιάς. Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι και να χειρίζεσαι αυτό το σπουδαίο όπλο! Τη μεγαλύτερη δύναμη του πολεμιστή. Την ατσαλένια σου θωράκιση για να ζήσεις ήρεμος κι ανεπηρέαστος καλλιεργώντας τα λουλούδια σου στον κήπο. Να μπορείς να ξαπλώνεις γαλήνιος στο υγρό χορτάρι και ν' ατενίζεις τ' αστρικά συστήματα μαζί με το φεγγάρι και τα νυχτολούλουδα, έχοντας το αστραφτερό σπαθί σου στο θηκάρι, πανέτοιμο κι ακονισμένο για να δράσει όταν απειληθείς. Έχεις εκπαιδευτεί να πολεμάς, για να υπερασπίζεσαι την ειρήνη. Κραδαίνεις το όπλο σου πάνω από τα κόκκινα τριαντάφυλλα και τ' ανοιγμένα κρίνα... Δεν πολεμάς με την οργή γιατί ξέρεις να κερδίζεις με το νου. Είσαι μαχητής, μα ζεις με την καρδιά του κηπουρού, κι όταν μυρίζεις ένα ανοιξιάτικο μπουμπούκι, κλείνεις τα μάτια και βλέπεις να θεριεύει ως τα ουράνια ο ανθισμένος κήπος σου.
Δάσκαλε σε ευχαριστώ που μ' έμαθες να αγωνίζομαι για ν' αγαπώ τους κήπους...
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
