Ήμουν 14 χρονών, στη Β΄Γυμνασίου, όταν μια υπέροχη καθηγήτρια άνοιξε το βιβλίο των Νεοελληνικών Κειμένων στη σελίδα ενός ποιήματος του Καρυωτάκη. Μικρά παιδιά ακόμη, εγώ και οι συμμαθητές μου, δεν είχαμε ιδέα για την ομορφιά που έκρυβε η ποίηση και η λογοτεχνία. Η καθηγήτριά μας διάβασε το ποίημα κι εμείς γεμάτοι με εικόνες κι απορίες για τα βαθιά νοήματα, βαλθήκαμε να δίνουμε τις δικές μας εξηγήσεις για το Τελευταίο Ταξίδι του Καρυωτάκη. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα.. Το κουδούνι χτύπησε κι εμείς ζητήσαμε από την καθηγήτρια να μείνουμε στην τάξη και να συζητήσουμε τους στίχους που αποτύπωναν τη θλίψη στην ψυχή του ποιητή. Είναι μαγικό να μιλάνε οι στίχοι απευθείας στην καρδιά σου... Αυτή η πρώτη συνάντηση έγινε η αφορμή να αγαπήσω τη λογοτεχνία και το γράψιμο. Να θέλω να αναλύω και ν' αναζητώ, ψάχνοντας τα κρυμμένα νοήματα και τα ακραία συναισθήματα στα κείμενα που διαβάζω και στα κείμενα που γράφω. Ο λυρισμός που χτύπησε σαν αστροπελέκι τα σκηνικά της παιδικής μου φαντασίας, συνεχίζει να με κεντρίζει με την ίδια περιπετειώδη αίσθηση μέχρι σήμερα..
Έχω διαβάσει αρκετά, όμως αυτό το Τελευταίο Ταξίδι του Καρυωτάκη παρέμεινε το αγαπημένο μου πρώτο ταξίδι στον κόσμο των στίχων. Ευγνωμονώ εκείνη τη σπουδαία καθηγήτρια που μας έβαλε μέσα σε εκείνο το θλιμμένο καράβι με προορισμό έναν ουρανό γεμάτο από αστερισμούς συναισθημάτων. Αν κάποτε ξεκίνησα να γράφω, ήταν γιατί ζήλεψα αυτούς που άνηκαν σε αυτόν τον ουρανό και ήθελα κι εγώ έστω και λίγο να τους μοιάσω. Όχι για τη δόξα, μα για να νιώσω πώς είναι να πετάς πάνω απ' τα μέτρα και τις ρίμες.
Κάθομαι ακόμη σε εκείνη την πλώρη και κοιτάζω τα ονείρατα τα πρώτα. Αυτά που έκανα σε εκείνο το θρανίο και με οδήγησαν σε τούτο το ταξίδι...
Set sail and dream big through poetry...
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
