Η κατάρα της ταπεινοφροσύνης. Πόσες φορές έχω ακούσει τους δικούς μου ανθρώπους να μου λένε: "Σήκωσε το ανάστημα σου, το αξίζεις!" 'Οταν δε θέλεις να μιλάς για τον εαυτό σου και να χαίρεσαι την επιτυχία σου λόγω της καταραμένης ενσυναίσθησης... Δε θες να πληγώνεις αυτούς που "έχασαν" και φοβάσαι την ευθύνη να είσαι ο καλύτερος. Πρέπει να είσαι το παράδειγμα για όλους. Άνθρωπος χωρίς ψεγάδι, για να μπορείς να αξίζεις την επιτυχία στα μάτια τους. Να είσαι πάντοτε το καλό παιδί. Αυτός που σκύβει το κεφάλι και κρύβει τα μετάλλια και τα βραβεία στο συρτάρι για να μην προκαλεί. Αυτός που κοκκινίζει όταν του λένε ''Συγχαρητήρια!" και ντρέπεται να σηκώσει το βλέμμα πιο ψηλά από τη Γη.
Η στιγμή όμως της επιτυχίας έρχεται μόνο μια φορά στη ζωή μας και είναι η επιβράβευση των κόπων μας. Ο πόνος, η πειθαρχία, η εξάντληση και οι στερήσεις που κρύβει μια πρωτιά χαμένα στο σεντούκι της χαμηλής αυτοεκτίμησης; Αξίζει τον κόπο; ΟΧΙ! Μη φοβάσαι να είσαι ο καλύτερος! Το αξίζεις! Δείξε στον εαυτό σου ότι τον αγαπάς και τον τιμάς γι' αυτό που είναι.. Don't be afraid to be the best! Forget the rest!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
