Πόσο ελεύθερος μπορείς να είσαι όταν έχεις δει τα χάη του κόσμου; Τον πόνο, την απόγνωση και την ανάγκη των συνανθρώπων σου; Όταν μαζεύεις τα κομμάτια τους μπορείς να υψώσεις τοίχο και να πεις: "Αυτή είναι η δουλειά μου και η επιλογή μου'' χωρίς ίχνος από συναίσθημα; Πώς να είσαι ελεύθερος, όταν γι' αυτό που κάνεις απαιτείται ευαισθησία; Aν σκληρύνεις θα είναι καλό για σένα, αλλά άσχημο για εκείνους.... Μπορείς να είσαι μόνο μια μηχανή που γιατρεύει πληγές; Όταν γεννιέσαι για τα χάη του κόσμου, ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος. Η ανάγκη να υπάρχεις μέσα στο χάος παράγεται από την ψυχή σου. Ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος φίλε διασώστη και να είσαι υπερήφανος γι' αυτή τη σκλαβιά!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
