Η πιο επικίνδυνη στιγμή στο χρονικό μιας διάσωσης είναι η μετάβαση από τη στιγμή της χαλαρότητας στη στιγμή της εκδήλωσης ενός περιστατικού ή μιας κρίσης. Σε ένα μόνο δευτερόλεπτο, μέχρι ο εγκέφαλός μας να συνειδητοποιήσει πώς θα διαχειριστεί μια κρίση, μπορεί να παρασυρθεί από μια λάθος εκτίμηση και να επέλθει το μοιραίο για τον διασώστη. Μιλώντας εκ πείρας και έχοντας παρασυρθεί από υπερβάλλοντα ζήλο, συμβουλεύω εκείνον που θέλει να επέμβει σε ένα περιστατικό, να ακολουθήσει τον πρώτο κανόνα στον αλγόριθμο διάσωσης που είναι το Σ.Ε.Τ.Α.Π :
1.Σ-ταματάω να σκεφτώ για 10 δευτερόλεπτα
2.Ε-λέγχω το περιβάλλον
3.Τ-ροχαία κυκλοφορία (προσοχή-ρύθμιση)
4.Ά-γνωστοι κίνδυνοι (ρεύμα, αέριο, κλπ)
5.Π-ροστασία με ατομικά μέσα (γάντια, μάσκα κλπ)
Η επιθυμία να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας σε ένα ξαφνικό γεγονός οδηγεί στην έκρηξη αδρεναλίνης που μπορεί να κοστίσει τη ζωή μας. Ο νεκρός διασώστης είναι άχρηστος για όλους. Δε θα βοηθήσει το θύμα, θα τον χάσει η οικογένειά του και η υπηρεσία του. Βοηθώ με σύνεση, σκέψη, γνώση και ευαισθησία, χωρίς να γίνομαι μια θλιβερή εγγραφή στη λίστα μιας στατιστικής, εκείνων που έπεσαν άδικα για το καθήκον.
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
