Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Να λες εγώ θα σώσω τον κόσμο. Κι αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω...


Θέλει να σωθεί αυτός ο κόσμος; Μήπως είναι επιλογή του να χαθεί; 
Εμείς οι διασώστες βάσει νόμου όταν ένα θύμα έχει τις αισθήσεις του οφείλουμε να ρωτάμε αν θέλει τη βοήθεια μας. Έτσι και ως άνθρωποι θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτός ο κόσμος αναζητά σωτηρία. Το σωστό και το καλό το ξέρει. Άραγε θέλει να σωθεί; Δε φταίνε οι πολιτικές αρχές και οι άρχοντες του κόσμου. Φταίμε εμείς... φταίω εγώ που δε θέλω να αλλάξω! Μόνο όταν φτάνουμε στο κατώφλι του χαμού ζητάμε σωτηρία. Όταν κινδυνεύει η ύπαρξή μας και δοκιμάζονται οι αντοχές μας, απλώνουμε το χέρι και ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας υποσχόμενοι αλλαγή. 
Θέλει να σωθεί αυτός ο κόσμος; Μπορεί να λάβει την απαιτούμενη γνώση για να αλλάξει και να πετάξει το λάβαρο του εγωισμού; Πότε θα έρθει η πολυπόθητη εποχή της "μεταστροφής" που περιμένουν οι πνευματικοί άνθρωποι; Δε θα σωθεί λοιπόν αυτός ο κόσμος ποτέ και θα φταίω εγώ! Εγώ που δεν πίστεψα στη σωτηρία του!
Ποτέ μην οραματίζεσαι έναν καλύτερο κόσμο. Έχει ήδη συνθεθεί, παιχτεί και ειπωθεί...

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!