Ο φόβος της επιτυχίας

Η κατάρα της ταπεινοφροσύνης. Πόσες φορές έχω ακούσει τους δικούς μου ανθρώπους να μου λένε: "Σήκωσε το ανάστημα σου, το αξίζεις!" 'Οταν δε θέλεις να μιλάς για τον εαυτό σου και να χαίρεσαι την επιτυχία σου λόγω της καταραμένης ενσυναίσθησης... Δε θες να πληγώνεις αυτούς που "έχασαν" και φοβάσαι την ευθύνη να είσαι ο καλύτερος. Πρέπει να είσαι το παράδειγμα για όλους. Άνθρωπος χωρίς ψεγάδι, για να μπορείς να αξίζεις την επιτυχία στα μάτια τους. Να είσαι πάντοτε το καλό παιδί. Αυτός που σκύβει το κεφάλι και κρύβει τα μετάλλια και τα βραβεία στο συρτάρι για να μην προκαλεί. Αυτός που κοκκινίζει όταν του λένε ''Συγχαρητήρια!" και ντρέπεται να σηκώσει το βλέμμα πιο ψηλά από τη Γη.

Η στιγμή όμως της επιτυχίας έρχεται μόνο μια φορά στη ζωή μας και είναι η επιβράβευση των κόπων μας. Ο πόνος, η πειθαρχία, η εξάντληση και οι στερήσεις που κρύβει μια πρωτιά χαμένα στο σεντούκι της χαμηλής αυτοεκτίμησης; Αξίζει τον κόπο; ΟΧΙ! Μη φοβάσαι να είσαι ο καλύτερος! Το αξίζεις! Δείξε στον εαυτό σου ότι τον αγαπάς και τον τιμάς γι' αυτό που είναι.. Don't be afraid to be the best! Forget the rest!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Πυρκαγιά εν υπαίθρω....

Παρασκευή και 13.... Πυρκαγιά εν υπαίθρω εν ώρα υπηρεσίας! Πολίτης έκαιγε ξερά χόρτα και παραλίγο να πάρει έκταση η πυρκαγιά. Ευτυχώς ο άνθρωπος είναι καλά! Καλύψαμε το γεγονός και  όλα πήγαν κατ´ ευχήν. Ανέβηκε η αδρεναλίνη και σήμερα...

Γίνε το ουράνιο τόξο στη συννεφιασμένη ζωή ενός ανθρώπου...

Η ανταμοιβή με ένα "ευχαριστώ"

 Όλα τα χρήματα του κόσμου δε θα αρκούσαν για να με κάνουν να αισθανθώ βασίλισσα του σύμπαντος. Μόνο ένα "ευχαριστώ", από χαρά ή από πόνο με κάνει να νιώθω μοναδική για μια στιγμή. Τη στιγμή που ακούς αυτή τη μαγική λέξη βγαλμένη από την ψυχή και τα μάτια του ανθρώπου που ευεργέτησες, λες και σε άγγιξε το μαγικό ραβδί του Χάρι Πότερ. Ένα τέτοιο "ευχαριστώ", σιγανό, με κρυμμένο τον πόνο στη χροιά του, ήταν η αιτία να σκεφτώ πως αξίζει να υπάρχω και να προσπαθώ. Η Κλέλια, ένα παιδί με βαριά νοητική στέρηση, δυσκολεύεται να υπακούσει σε εντολές και να εφαρμόσει τις οδηγίες που της δίνουμε, ώστε να μάθει κολύμπι. Δεν την παρατήσαμε όμως... Βάλαμε τα δυνατά μας και με πολλή προσπάθεια καταφέραμε να τη μάθουμε να κολυμπά σωστά! Η γιαγιά της που παρακολουθούσε τις ενέργειες μου από τις κερκίδες, με περίμενε στο τέλος του μαθήματος έξω από τα αποδυτήρια και όταν τη χαιρέτησα με κοίταξε στα μάτια, γεμάτη ευγνωμοσύνη και ψέλλισε συγκινημένη ένα απαλό, σαν χάδι "ευχαριστώ" που ήταν συνάμα, τόσο εκκωφαντικό, που έφτασε μέχρι την καρδιά μου. Τη γλύκανε, την έλιωσε και τη γέμισε ελπίδα. Βγαίνοντας από το κολυμβητήριο ο ήλιος είχε άλλο χρώμα! Γιορτινό και τόσο φωτεινό που ήταν σαν να έβλεπα για πρώτη φορά το φως. Σήκωσα τα μάτια μου ψηλά και είπα στον φωτεινό ουρανό : "Σε ευχαριστώ Θεέ μου που με έκανες αυτή την ημέρα ένα ουράνιο τόξο στη συννεφιασμένη ζωή ενός άλλου ανθρώπου". Είναι ό,τι ακριβώς χρειάζομαι για να εξακολουθώ να υπάρχω. 

Ευχαριστώ!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Ψυχολογία διασώστη: "Απ΄όλα θέλω λεύτερος, να πλέω στα χάη του κόσμου...."

Πόσο ελεύθερος μπορείς να είσαι όταν έχεις δει τα χάη του κόσμου; Τον πόνο, την απόγνωση και την ανάγκη των συνανθρώπων σου; Όταν μαζεύεις τα κομμάτια τους μπορείς να υψώσεις τοίχο και να πεις: "Αυτή είναι η δουλειά μου και η επιλογή μου'' χωρίς ίχνος από συναίσθημα; Πώς να είσαι ελεύθερος, όταν γι' αυτό που κάνεις απαιτείται ευαισθησία; Aν σκληρύνεις θα είναι καλό για σένα, αλλά άσχημο για εκείνους.... Μπορείς να είσαι μόνο μια μηχανή που γιατρεύει πληγές; Όταν γεννιέσαι για τα χάη του κόσμου, ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος. Η ανάγκη να υπάρχεις μέσα στο χάος παράγεται από την ψυχή σου. Ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος φίλε διασώστη και να είσαι υπερήφανος γι' αυτή τη σκλαβιά!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό! 

Διαχείριση κρίσης. Από τη χαλαρότητα στην έκρηξη αδρεναλίνης

Η πιο επικίνδυνη στιγμή στο χρονικό μιας διάσωσης είναι η μετάβαση από τη στιγμή της χαλαρότητας στη στιγμή της εκδήλωσης ενός περιστατικού ή μιας κρίσης. Σε ένα μόνο δευτερόλεπτο, μέχρι ο εγκέφαλός μας να συνειδητοποιήσει πώς θα διαχειριστεί μια κρίση, μπορεί να παρασυρθεί από μια λάθος εκτίμηση και να επέλθει το μοιραίο για τον διασώστη. Μιλώντας εκ πείρας και έχοντας παρασυρθεί από υπερβάλλοντα ζήλο, συμβουλεύω εκείνον που θέλει να επέμβει σε ένα περιστατικό, να ακολουθήσει τον πρώτο κανόνα στον αλγόριθμο διάσωσης που είναι το Σ.Ε.Τ.Α.Π :

1.Σ-ταματάω να σκεφτώ για 10 δευτερόλεπτα

2.Ε-λέγχω το περιβάλλον

3.Τ-ροχαία κυκλοφορία (προσοχή-ρύθμιση)

4.Ά-γνωστοι κίνδυνοι (ρεύμα, αέριο, κλπ)

5.Π-ροστασία με ατομικά μέσα (γάντια, μάσκα κλπ)

Η επιθυμία να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας σε ένα ξαφνικό γεγονός οδηγεί στην έκρηξη αδρεναλίνης που μπορεί να κοστίσει τη ζωή μας. Ο νεκρός διασώστης είναι άχρηστος για όλους. Δε θα βοηθήσει το θύμα, θα τον χάσει η οικογένειά του και η υπηρεσία του. Βοηθώ με σύνεση, σκέψη, γνώση και ευαισθησία, χωρίς να γίνομαι μια θλιβερή εγγραφή στη λίστα μιας στατιστικής, εκείνων που έπεσαν άδικα για το καθήκον.

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!