«Έλα να ζήσουμε μαζί
τον επαναπροσδιορισμό των λέξεων.
Να αγγίξουμε την αλληλεγγύη,
την αγνότητα, το δίκιο.
Να χαϊδέψουμε με θάρρος το αύριο
που ονειρευόμαστε από χρόνους.
Έλα να ρουφήξουμε μαζί το νέκταρ
της άνοιξης που ανατέλλει.
Να ψιθυρίσουμε την αγάπη και να
απλώσουμε τα φτερά της.
Κι αν μας βρει η νύχτα,
σφιχτά να αγκαλιαστούμε
και να ευχηθούμε στο αύριο
να ανατείλει ένας άλλος κόσμος!
Εκεί που αδερφός είναι Άνθρωπος
και Ελπίδα είναι το παιδί…»
Ο αδερφός-Βαγγελιώ Καρακατσάνη
Καθώς παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου, αντιλαμβάνομαι ότι το μεγαλύτερο ελάττωμά μας είναι η υποκειμενικότητα των σκέψεών μας, οι οποίες κατ’ επέκταση προσδιορίζουν τις επιλογές μας. Δεν σκεπτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο, δεν ζούμε όμοιες ζωές κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ερχόμαστε σε σύγκρουση με τους γύρω μας, αλλά και με τον πολυσχιδή και ευρηματικό εαυτό μας.
Οι επιστήμονες-ερευνητές της ψυχής έχουν ορίσει έναν συσχετισμό που αφορά τρεις μυστικές οντότητες που συγκρούονται συνεχώς μέσα σε κάθε άνθρωπο. Το Εγώ, το Υπερεγώ και το Αυτό. Το Υπερεγώ αγωνίζεται να εξελιχθεί στον καλύτερο εαυτό, το Αυτό μας τραβά να ενδώσουμε στις ηδονές και στην πονηρία, ενώ το Εγώ ταλαντεύεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντίθετες εκδοχές του. Άλλωστε, διανύουμε τον Αιώνα του Εαυτού. Είναι, σαφώς, η πιο χαρακτηριστική εποχή για να παρατηρήσει κανείς ότι το Αυτό κυριαρχεί σε όλες τις μορφές κοινωνικής έκφρασης και εκδήλωσης. Δεν είναι τολμηρό να καταγγείλουμε ότι οι σημερινοί άνθρωποι αποτραβιούνται από το ηθικό χρέος και αφιερώνονται στην αναζήτηση της εφήμερης ικανοποίησης για να σκεπάσουν το μεταμοντέρνο φαινόμενο της απουσίας νοήματος. Αυτό το αδηφάγο κενό, το οποίο μας ξεγελά και μας απομακρύνει από τον αληθινό μας σκοπό. Το Αυτό έχει γίνει ο αφέντης του Εγώ και αφανίζει συστηματικά κάθε αξία που πρεσβεύει το άμοιρο Υπερεγώ. Κανείς δεν σκέπτεται τη Διάρκεια που αποφέρουν οι καλές πράξεις, κανείς δεν νοιάζεται για την πνευματική ανάταση ενός ανώτερου Εαυτού.
Ο ατομικισμός που κυβερνά τους πολιτισμούς της Γης μάς υποχρεώνει στον άνευ σημασίας, ασύστολο καταναλωτισμό, αφήνοντας το σκληρό του αποτύπωμα πάνω στον φυσικό κόσμο. Η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η οξίνιση των ωκεανών και ο πρώιμος αφανισμός των ειδών μαρτυρά την εικόνα του μοντέρνου τρόπου ζωής. Χωρίς καθοδήγηση από έναν Επιστάτη Νου, δίχως αίσθημα ευθύνης για τον μελλοντικό κόσμο που ανατέλλει άγουρος μπροστά μας, γινόμαστε τα θύματα των μεγάλων συμφερόντων που χειρίζονται το πρόδηλο, αδύναμο Εγώ μας. Δίχως ενδιαφέρον για τον αδελφό μας, με μοναδικό σκοπό την ατομική βιομέριμνα, αλλάζουμε τον κόσμο και τη βιόσφαιρα σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Όταν θα ζούμε ατελείωτους χειμώνες και θα ονειρευόμαστε την άνοιξη, ίσως τότε να ανέλθει στην επιφάνεια το Υπερεγώ μας. Άραγε, πόσο δύσκολο είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε αντικειμενικά, ορίζοντας μια πραγματικότητα στην οποία θα ευημερήσει το σύνολο; Εξωπραγματικό φαντάζει, μα όχι ακατόρθωτο! Όταν ο αφανισμός χτυπήσει την πόρτα μας, το ηδονικό Αυτό θα κρυφτεί με τρόμο στη σκιά των πεπραγμένων. Όταν τα πόδια μας βρεθούν μια ανάσα από το χείλος του γκρεμού, ας μην είναι αργά για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα… Δεν αρκεί να αλλάξεις Εαυτό αν έχει παρέλθει ο χρόνος κι η ελπίδα για αλλαγή.
Προς αναζήτηση και ανάσταση του θαυμαστού εντός μας, εκείνου που θα πατάξει τον ατομικισμό του Αυτού και θα αναδείξει το Υπερεγώ της ύπαρξής μας. Πίστη, εγκράτεια, ταπεινότητα και θάρρος ψυχής ο προσωπικός μας σταυρός, μέχρι η αντικειμενική προσέγγιση να γίνει Αρετή μας! Να γεννηθεί ο θείος Επιστάτης Νους για κάθε Εαυτό…
Καλή Ανάσταση! Καλό Πάσχα!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
