Ενσυναίσθηση και Ναυαγοσωστική. Το αόρατο συναισθηματικό δίκτυο που ξεπερνά τη γενετική κληρονομιά μας και αναδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής. Η ιστορία του Ασόκα.

Για τους μαθητές μου

                                      

   Το να είσαι ζωντανός, σημαίνει ότι θα ζεις με τον κίνδυνο. Με κάθε ανατολή του ήλιου και το ξεκίνημα μιας νέας μέρας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πιθανότητες μιας θλιβερής στατιστικής. Οι κίνδυνοι πιθανών ατυχημάτων που παρουσιάζονται στην καθημερινότητά μας, μπορεί να ανακόψουν την πορεία μας προς το μέλλον και να γίνουν η αιτία να μη ξαναδούμε το φως της δημιουργίας που ξεπροβάλλει αδιάκοπα κάθε αυγή.

  Μοναδική μας ελπίδα σε αυτό το ημερήσιο παιχνίδι του τροχού της τύχης είναι η αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι και ότι κάποιος ευγενής συνάνθρωπος θα νοιαστεί για εμάς και θα απλώσει χείρα βοηθείας σαν από μηχανής θεός, ώστε να συνεχίσουμε το πολύτιμο ταξίδι της ζωής.

  Έχουν γίνει αρκετές επιστημονικές έρευνες για να διαπιστωθεί ο μηχανισμός της ενσυναίσθησης. Πώς ένας άνθρωπος νιώθει συμπόνια για τον συνάνθρωπο και τα όρια που καθορίζουν την αυτοθυσία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Έχει παρατηρηθεί από πολλούς διακεκριμένους γενετιστές ότι το γενετικό μας υλικό μπορεί να καθορίσει τη μοίρα μας και κατ’ επέκταση και τη μοίρα των συνανθρώπων μας. Αρκετές ιστορίες ηρωισμού και αγιότητας, σε παγκόσμια κλίμακα, φέρουν το σημάδι της γενετικής κληρονομιάς μας. Υπάρχει ένας αρχέγονος κώδικας, γραμμένος στο dna μας, που μας αναγκάζει σε προγραμματισμένες από τη φύση συμπεριφορές, όταν κάποιος που φέρει το γενετικό μας υλικό είναι σε κίνδυνο. (π.χ τα παιδιά μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας). Αυτό ονομάζεται επιστημονικά, «επιλογή συγγενών». Είμαστε προγραμματισμένοι να προστρέξουμε σε βοήθεια ή και να θυσιαστούμε ακόμα για έναν συγγενή, λόγω μιας κωδικοποιημένης γενετικής παρόρμησης. Η ενσυναίσθηση, η ευφυΐα και η συμπόνια μας διεγείρονται για τους κοντινούς μας συνανθρώπους.

  Τι γίνεται όμως με εκείνους που δε φέρουν τον ίδιο γενετικό κώδικά με εμάς ή βρίσκονται μακριά μας; π.χ τα χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στην Αφρική; Πονάμε για τον συγγενή αλλά αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπο που υποφέρει σε απόσταση. Γιατί; Πώς μπορούν να διευρυνθούν τα όρια της ενσυναίσθησής μας, ώστε να συμπεριλαμβάνονται όλοι στη συναισθηματική αγκαλιά μιας πανανθρώπινης οικογένειας; Πώς μπορεί αυτή η γενετική σπίθα να ξεπεράσει τον κληρονομικό γενετικό προγραμματισμό και να αφυπνιστεί η άγια πρόθεση της προσφοράς βοήθειας για το σύνολο, ώστε να αποτελέσει το επόμενο εξελικτικό βήμα του είδους μας;

  Οι επιστήμονες φέρουν ως παράδειγμα την ιστορία του Ινδού βασιλιά Ασόκα. Ο Ασόκα ήταν ένας αιμοβόρος πρίγκιπας που πήρε τον θρόνο με τη βία, σκοτώνοντας τα 99 ετεροθαλή αδέλφια του. Μετέτρεψε το παλάτι σε ένα βασίλειο πόνου και βασανιστηρίων για όσους εναντιώνονταν στη θέλησή του. Στους πολέμους που έκανε με γειτονικές φυλές, διψασμένος για εξουσία, σφάγιαζε δίχως έλεος ακόμη και τα νεογέννητα βρέφη, ώσπου μια μέρα συναντήθηκε στο πεδίο της μάχης με έναν βουδιστή μοναχό. Ο μοναχός, χωρίς ίχνος φόβου για τον αιματοβαμμένο τύραννο, πήρε ένα νεκρό μωρό στα χέρια του και πήγε κοντά στον Ασόκα, λέγοντας : «Εσύ μεγαλοδύναμε βασιλιά που παίρνεις τόσες ψυχές με μια εντολή σου, δείξε μου τη δύναμή σου, δίνοντας ζωή έστω και σε έναν νεκρό». Ο Ασόκα σιώπησε στην αρχή και μετά από λίγο λύγισε, ξεσπώντας σε λυγμούς γιατί συνειδητοποίησε το μέγεθος της θηριωδίας του. Ο μοναχός είχε βρει την ευαίσθητη χορδή μιας σκληρόπετσης καρδιάς. Από εκείνη τη στιγμή ο Ασόκα εξελίχθηκε στον σημαντικότερο φιλάνθρωπο και μεταρρυθμιστή που γνώρισε η Ινδία.

  Η ιστορία αυτή μας διδάσκει εμφανέστατα πως η ενσυναίσθηση για τον μακρινό συνάνθρωπο έγκειται στην εκπαίδευση της ανθρώπινης ψυχής. Νοιάζεσαι όταν έχεις τα κατάλληλα ερεθίσματα και πράττεις με την καρδιά, ανεξάρτητα από τις συνήθειες του γενετικού κώδικα, όταν νιώσεις τη σύνδεση στο συναισθηματικό δίκτυο που ενώνει αόρατα όλους τους ανθρώπους. Το μυστικό είναι να νιώσεις αυτή τη σύνδεση!

  Η ναυαγοσωστική είναι ένα ενδεικτικό και πρόσφορο ερέθισμα που εγείρει την ενσυναίσθηση για τον συνάνθρωπο, καθώς με τη συνεχή εξάσκηση ψυχής και συναισθημάτων, νοείται ως συγγενής, κάθε συνάνθρωπος που βρίσκεται σε επικείμενο κίνδυνο πνιγμού.

  Συνδέσου στο αόρατο συναισθηματικό δίκτυο της ενσυναίσθησης και νιώσε την ένωση και τη ζεστασιά που προσφέρει η πανανθρώπινη οικογένεια.

Όταν το «εγώ» γίνει «εμείς» θα ξεκινήσει η εποχή μιας ιστορικής εξελικτικής αλλαγής, που δε θα βασίζεται στη γενετική μας ανάπτυξη, αλλά στο μεγαλείο της ψυχής!

Πράξε με την καρδιά!

Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου, αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!