Ψάχνω να βρω την αιτία που βασανίζομαι... Ψάχνω να βρω την απάντηση στο ερώτημα "γιατί;", όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα και συμπεριφέρονται με κακία και εγωισμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται τα λάθη τους και χωρίς να σκέπτονται τις συνέπειες των πράξεών τους. Δεν αφιερώνουν λίγο χρόνο από την υλιστική ζωή τους για να φιλοσοφήσουν και να φτιάξουν τον εαυτό τους. Η μοναξιά είναι μεγάλη όταν συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο, λες και σου έχει ανατεθεί ως χρέος και έχει γίνει αυτοσκοπός. Ένας αυτοδιορισμός και μια αυτόβουλη υποχρέωση, πηγαία προερχόμενη, με ιπποτικά γνωρίσματα και κώδικες τιμής. Οι άνθρωποι όμως δεν μπορούν να σωθούν ακόμη και αν τους δείξεις τον δρόμο... Δεν μπορούν όλοι να δουν το φως... Η επίγεια ζωή είναι μια σκάλα που εσύ είσαι στη μέση. Υπάρχουν άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντοτε πίσω σου στο πρώτο σκαλί και άλλοι που θα είναι εμπρός σου. Θα είσαι δάσκαλος για αυτούς που ανεβαίνουν τα πρώτα σκαλιά και μαθητής γι' αυτούς που βρίσκονται στα ψηλότερα σκαλιά. Θα πρέπει να αποδεχτείς τους ανθρώπους και να τους αγαπήσεις σε όποιο επίπεδο κι αν βρίσκονται. Να δείξεις κατανόηση και ανοχή γι' αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται την πνευματικότητα και να γίνεις άξιος μαθητής σε αυτούς που προπορεύονται στη σκάλα, χωρίς να τους φθονείς ή να προσπαθείς να τους ξεπεράσεις. Η αποδοχή και η αγάπη είναι σωτηρία. Καθένας από αυτούς έχει τη δική του σκάλα και τα δικά του σκαλιά. Είναι καθήκον του να σε ακούσει, να προβληματιστεί και να σκεφτεί. Ο ρόλος του καθενός είναι διαφορετικός, αλλά τα μαθήματα ίδια για όλους και με βοηθό την αγάπη όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε να βρούμε τη σωτηρία αποδεχόμενοι τον πλησίον μας χωρίς να τον καταδικάζουμε....
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
