Σήμερα άκουσα κραυγές από το παράθυρο να καλούν σε βοήθεια. Μια μάνα, κρατώντας το 2,5 χρονών κοριτσάκι της, νεκρό από ανακοπή, έτρεχε πανικόβλητη στον δρόμο. Έφυγα από το σπίτι ξυπόλυτη γιατί δεν έβρισκα τις σαγιονάρες μου. Φτάνοντας στο σημείο έβαλα το μωρό στο πεζοδρόμιο και έκανα έλεγχο της αναπνοής. Το μωρό δεν ανέπνεε. Ξεκίνησα τη διαδικασία της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης. Διώχνοντας κάθε βλάκα περαστικό, που νόμιζε πως ήξερε τι να κάνει, κατάφερα να επαναφέρω το κοριτσάκι το οποίο νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας. Το μωρό επανήλθε στα χέρια μου λίγο πριν διακομισθεί. Έπαθε ανακοπή από αφυδάτωση λόγω διάρροιας και έλλειψης ηλεκτρολυτών και καλίου στον οργανισμό. Το περιστατικό παρακολούθησαν τα παιδιά μου από το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Μεγάλη εμπειρία γι' αυτά και ένα μάθημα ζωής, βλέποντας τη μάνα τους σε δράση. Σε ευχαριστώ Θεέ μου που με βοήθησες να σώσω ένα αγγελουδάκι...ένα παιδί σαν τα δικά μου. Μια αθώα ψυχή που δεν την κράτησες κοντά σου, αλλά την έφερες πάλι πίσω σε μας... Με το καλό να γυρίσεις στο σπίτι σου Βασιλικούλα!
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
