Σε τέτοιου είδους
ναυτικά ατυχήματα καλύτερα λένε μερικοί πως πρέπει να μη σχολιάζουμε και να μη
δίνουμε συμβουλές για να δείχνουμε σεβασμό στους συνανθρώπους μας, θύματα και
διασώστες.
Όμως η σιωπή
είναι πολύ βολική για όλους μας, τουλάχιστον για αυτούς που φοβούνται την
αλήθεια. Σε τι χρησιμεύει λοιπόν να μη συμμετέχουμε και να αποφεύγουμε να λέμε
τη γνώμη μας; Μπορεί να
βοηθήσουμε, λέγοντας κάποιες χρήσιμες συμβουλές όσοι γνωρίζουμε από διάσωση και
από πλοία.
Ας δούμε μερικά
πράγματα που δε θα διορθώσουν τίποτα από αυτά που έγιναν, αλλά μπορεί να
ενημερώσουν όσους θέλουν να ξέρουν πως να προστατευτούν από κακές εξελίξεις
όταν ταξιδεύουν με πλοίο.
- Αξιόπλοο πλοίο. Ακούγονται πολλά ότι το πλοίο δεν ήταν 100% αξιόπλοο και πως ήταν υπερφορτωμένο. Το ατύχημα είναι ατύχημα και μπορεί να συμβεί και στο πιο υπερσύγχρονο διαστημόπλοιο....Αν ήταν υπερφορτωμένο ή όχι θα μας ένοιαζε αν το ατύχημα ήταν άλλου είδους και δεν ήταν πυρκαγιά.
- Επιβάτες στο γκαράζ του πλοίου να κοιμούνται στα οχήματα τους.
- Κακοκαιρία
- Κακή εκτίμηση και καθυστέρηση από το πλήρωμα και τον πλοίαρχο.
- Σωστικές ελλείψεις και ανύπαρκτη εκπαίδευση του πληρώματος για τέτοιου είδους περιστατικά.
Αυτό που συνέβη στο Norman
Atlantic ήταν μια συγκυρία τριών κακών
της μοίρας : Κακοκαιρία-Φωτιά-Βραδυνή
Ώρα. Καμιά φορά όταν το κακό θέλει να χτυπήσει την πόρτα μας, έρχεται
οργανωμένο και μας δείχνει το χειρότερο πρόσωπό του. 8 μποφόρ στην Αδριατική,
το πλοίο να φλέγεται και οι επιβάτες (γιατί όχι και το πλήρωμα) να κοιμούνται
στο σαλόνι, στα οχήματα και στις καμπίνες.
Όταν ο επιβάτης δεν ακολουθεί τους κανόνες
ασφαλείας δε θα έχει καμιά ελπίδα να σωθεί σε κατάσταση κρίσης. Δεν μπορούμε
να τα αφήνουμε όλα στην τύχη και στο Θεό. Ο Θεός μάς έδωσε μυαλό για να το χρησιμοποιούμε
και να προβλέπουμε το κακό. Οι κανόνες λοιπόν υπάρχουν για έναν και μόνο λόγο.
Για την προστασία μας. Όταν το πλήρωμα σάς λέει να μη μένετε στα οχήματά σας
εν ώρα πλεύσης μην αντιδράτε. Αν το πλοίο πάρει φωτιά ή βουλιάξει από προσάραξη
ή σύγκρουση δε θα έχετε καμία ελπίδα να σωθείτε. Δε θα προλάβετε να πάρετε
ούτε το σωσίβιο. Επίσης δεν πέφτουμε στη θάλασσα με τον πρώτο κίνδυνο, χωρίς να
εκτιμήσουμε την κατάσταση. Θα πρέπει να είναι η τελευταία μας επιλογή. Είναι
πολύ δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και να βοηθήσεις σε μια τέτοια
κρίση, αλλά είναι το μόνο που μπορεί να σε σώσει. Ψυχραιμία σημαίνει σκέφτομαι
όσο μπορώ πιο καθαρά και προσπαθώ να δράσω παίρνοντας τη σωστή απόφαση.
Επειδή όμως δεν μπορείς να εμπιστευτείς
τη ζωή σου στο πλήρωμα το οποίο στην περίπτωση του Norman Atlantic ήταν τελείως ανειδίκευτο εώς ανύπαρκτο,
πάντοτε όταν ταξιδεύεις να βάζεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου μερικούς
κανόνες προσωπικής ασφαλείας.
ΜΗΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΠΟΤΕ ΜΕ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ
ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΕ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ.
ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΟΥ.
ΒΑΖΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΓΙΑ
ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ
ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ. ΜΗΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΟ ΑΛΛΑ
ΣΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΠΙΒΑΤΗΣ.
Μην περιμένεις το πλήρωμα να σου πει αν
πρέπει να παραμείνεις στο γκαράζ. Βρίσκεσαι με 8 μποφόρ στη θάλασσα, πώς
γίνεται να μην ανησυχείς;
'Ηταν δεμένα καλά τα οχήματα;
Υπήρχαν επαρκή σωστικά για όλους τους
επιβάτες;
Ήταν το πλήρωμα εκπαιδευμένο;
Οι αρχές έκαναν ό,τι μπορούσαν;
Ο πλοίαρχος εκτίμησε σωστά την κατάσταση ή
καθυστέρησε;
Αυτά δε θα τα μάθουν ποτέ όσοι έπεσαν στη
θάλασσα και όσοι κοιμήθηκαν στα οχήματα τους στο Norman Atlantic.
Ατυχήματα και ευθύνες για τα ατυχήματα θα
συμβαίνουν παντού και πάντοτε.
Θα υπάρξουν φορές που θα πρέπει να
διαχειριστείς μόνος σου μια κρίση, έχοντας όμως από πριν μεριμνήσει για την πιο ασφαλή κατεύθυνση.
Η ζωή σου είναι σημαντική. Μάθε να
σκέφτεσαι πώς να την προφυλάξεις. ΄Οταν ταξιδεύεις μην εφησυχάζεις ποτέ. Όσες
ευθύνες και να αποδοθούν και όσες κυρώσεις και να επιβληθούν στους υπεύθυνους,
οι ζωές δε θα γυρίσουν πίσω.....
Συλλυπητήρια σε όσους έχασαν τους
ανθρώπους τους και υποφέρουν, όταν άλλοι γιορτάζουν αυτές τις μέρες....
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από μερικούς μήνες με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
