Στα λιβάδια της αιώνιας δόξας του φωτός
εαρινός αχός γητεύει τις αισθήσεις του ωτός.
Στα φύλλα στάζουν οι χυμοί λευκοντυμένων κρίνων,
δροσοσταλίδες μέθης και χαράς, απόσταγμα των οίνων
Σμήνος βασιλικής γενιάς στα άνθη ξεπεζεύει
των Δαναΐδων η κυρά τη γύρη να μαζεύει
Στο μίσχο της αμυγδαλιάς το πορφυρό της χάδι
όλοι οι βλαστοί γυρεύουνε να ‘χουνε κοκκινάδι
Κι όπως σηκώνει τα φτερά και πτήση ετοιμάζει
ο νους μου ιππέας γίνεται κι ευθύς τηνε δαμάζει
Τους χλοερούς ορίζοντες τρυγά, στα ύψη αρμενίζει
με χάρη απ’ τα ουράνια τη φύση ατενίζει
Κι όταν το σκότος φαίνεται κι ο οίστρος γαληνεύει
τη μοίρα της βασίλισσας κανείς πια δεν παινεύει
Θυσία, η γλυκιά ζωή θα γίνει για την πλάση
πασχαλινή μας θύμηση κι ονειρική μας στάση
Θερμή παράκληση : Όσοι αναδημοσιεύετε τις αναρτήσεις μου, παρακαλώ πολύ, να βάζετε το όνομά μου ή την ονομασία του blog, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο που βίωσα πριν από έναν χρόνο, με την οικειοποίηση των κειμένων μου. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές είχαν καλή κατάληξη, καθώς αντιμετωπίστηκαν με ευπρέπεια και κατανόηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου να αναδημοσιεύετε τα κείμενά μου, γιατί καταλαβαίνω ότι σας αρέσουν, όμως, κάθε λέξη που γράφω, βγαίνει από την ψυχή μου και ανήκει σε μένα. Δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό μας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς. Τα γραπτά μου και ο τρόπος έκφρασής μου αποτελούν την πνευματική μου ταυτότητα, γι’ αυτό το μόνο που ζητώ, είναι να αναφέρετε την πηγή όσων αναδημοσιεύετε, ως φόρο τιμής για την προσφορά μου στη γραφή. Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, για την εκτίμηση και για τον σεβασμό!
